Παρασκευή 27 Απριλίου 2018

"Όπου πας, να πηγαίνεις με όλη σου την καρδιά.."



 

Όπως λένε όσοι το αγαπούν, το γιασεμί δεν δεν είναι καν λουλούδι, είναι συναίσθημα. Είναι έρωτας. Στην πραγματικότητα πρόκειται για έναν θάμνο με πολύ αρωματικά άνθη. Η ονομασία του προέρχεται από την Περσική λέξη Yasameen που σημαίνει "Δώρου του θεού".
Υπάρχει ένας μύθος που περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο το γιασεμί ήρθε στην Ευρώπη, από την Ασία, από την Κίνα, το Νεπάλ και την Ινδία.
Κάποια παράδοση λέει πως Ισπανοί θαλασσοπόροι φέρανε από τις Ινδίες στην Ευρώπη το γιασεμί και καλλιεργήθηκε για πρώτη φορά στην Ιταλία. Ο δούκας της Τοσκάνης το αγάπησε τόσο πολύ και με τόση ζήλια, ώστε απαγόρευσε στον φτωχό κηπουρό του να δώσει άνθος ή βλαστό σε οποιονδήποτε του το ζητούσε. Αλλά ο νεαρός κηπουρός χάρισε στην αγαπημένη του, την ημέρα της γιορτής της, ένα κλαδί με τα μυρωδάτα άνθη του γιασεμιού. Εκείνη το φύτεψε μυστικά και με τις οδηγίες του καλού της ευδοκίμησε και πολλαπλασιάστηκε.
Όσο περνούσε ο καιρός μεγάλωνε και η αγάπη τους, αλλά η φτώχεια δεν επέτρεπε την ένωσή τους. Μια καλή τύχη όμως τους βοήθησε. Δυό πλούσιοι Γάλλοι περνώντας από την Τοσκάνη ένοιωσαν τη θαυμάσια μυρωδιά και με την προσφορά ολόκληρου θησαυρού η κοπέλα, παρά την αρχική της άρνηση, αναγκάστηκε να τους δώσει ένα φυτό.
Οι Γάλλοι το έφεραν στη μεσημβρινή Γαλλία, όπου και καλλιεργείται για τη βιομηχανική παραγωγή γιασμινελαίου της αρωματοποιίας και έτσι σιγά σιγά εξαπλώθηκε σε όλη την Μεσόγειο.
Άρωμα γιασεμιού γέμισε και όλη η Ελλάδα.
Είναι το συναίσθημα που κάνει το άρωμα να ασκεί δύναμη πάνω μας. Όπως έλεγε ο συγγραφέας Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ "Τίποτε δεν ζωντανεύει το παρελθόν πιο αποτελεσματικά από μια μυρωδιά που έχει συσχετισθεί μ’ αυτό..."
  


ο Λάο Τσε με ένα γιασεμί στο χέρι θα μας πει: "Αφιέρωσε χρόνο για να ακούσεις αυτό που λέγεται χωρίς λόγια, να υπακούσεις το νόμο που είναι πολύ αδιόρατος για να γραφεί, να λατρέψεις το ασήμαντο και να αγκαλιάσεις το άμορφο. Και να θυμάσαι.. Η φύση δεν βιάζεται ποτέ, κι όμως τα πάντα γίνονται στην ώρα τους... Έτσι κι εσύ.. Βαθιά, στο κέντρο της ύπαρξής σου έχεις την απάντηση. Ξέρεις ποιος είσαι και ξέρεις τι θέλεις... Μη βιάζεσαι και μην ανησυχείς. Είσαι εδώ για μια σύντομη επίσκεψη. Γι’ αυτό βεβαιώσου ότι βρίσκεις χρόνο να σταθείς και να απολαύσεις τη μυρωδιά των λουλουδιών" 

Στην Κίνα ακούμε και μια ιστορία για ένα ραγισμένο δοχείο. "Μια γριά γυναίκα, κουβαλούσε νερό με δύο μεγάλα δοχεία κρεμασμένα από τους ώμους της. Το ένα δοχείο ήταν άψογο και μετέφερε πάντα όλη την ποσότητα νερού που έπαιρνε. Το άλλο είχε μια ρωγμή και στο τέλος της μακριάς διαδρομής από το ρυάκι στο σπίτι, έφθανε μισοάδειο. Έτσι για δύο ολόκληρα χρόνια η γριά κουβαλούσε καθημερινά μόνο ενάμισι δοχείο νερό στο σπίτι της. Φυσικά το τέλειο δοχείο ένιωθε υπερήφανο που εκπλήρωνε απόλυτα και τέλεια το σκοπό για τον οποίο είχε κατασκευαστεί.
Το ραγισμένο δοχείο ήταν δυστυχισμένο, που μόλις και μετά βίας μετέφερε τα μισά από αυτά που έπρεπε, ένιωθε ντροπή για την ατέλεια του. Ύστερα από δύο χρόνια δεν άντεχε πια την κατάσταση αυτή και αποφάσισε να μιλήσει στη γριά. 

-Ντρέπομαι τόσο για τον εαυτό μου και θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη! -Μα γιατί; ρώτησε η γριά. -Για ποιο λόγο νιώθεις ντροπή;
 -Ε, να! -Δύο χρόνια τώρα μεταφέρω μόνο το μισό νερό λόγω της ρωγμής μου και εξαιτίας μου κοπιάζεις άδικα κι εσύ!
Η γριά χαμογέλασε: -Παρατήρησες ότι στο μονοπάτι υπάρχουν λουλούδια μόνο στη δική σου πλευρά και όχι στη μεριά του άλλου δοχείου; Πρόσεξα την ατέλειά σου και την εκμεταλλεύτηκα. Φύτεψα σπόρους στην πλευρά σου και εσύ τους πότιζες. Δύο χρόνια τώρα μαζεύω τα άνθη και στολίζω το τραπέζι μου. Αν δεν ήσουν εσύ αυτή η ομορφιά δε θα λάμπρυνε το σπίτι μου!
Βέβαια δεν ήταν η ατέλεια του δοχείου που το έκανε ξεχωριστό αλλά η ιδιαίτερη ικανότητα της γυναίκας εκείνης να διακρίνει και να χρησιμοποιήσει την αδυναμία του. Ο καθένας μας έχει τις “ρωγμές” του και τις “αδυναμίες” του που μπορούν ακόμη κι αυτές να γίνουν χρήσιμες και να ομορφύνουν τη ζωή μας. Κάθε “ρωγμή” μπορεί να κάνει τη ζωή μας πιο πλούσια και πιο ενδιαφέρουσα αρκεί να βρει κάποιος την ομορφιά που μπορεί να δώσει η ατέλειά μας.
Γι' αυτό μην ξεχνάτε να σταματάτε στην άκρη του δρόμου και να απολαμβάνετε το άρωμα των λουλουδιών που φυτρώνουν στη μεριά σας. Αν ο καθένας μας μετέτρεπε, σαν τη γριά γυναίκας της ιστορίας μας τις ατέλειες του διπλανού του σε κάτι χρήσιμο και όμορφο σίγουρα ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος! 




"Ένας κόσμος τραγούδια, ένα δάσος "σ’ αγαπώ" μες στα μάτια σου παίζουνε κρυφτό. Έχεις μπει στη ζωή μου την καρδιά μου να πονάς κι απ’ το γέλιο στο δάκρυ με γυρνάς. Να σε πάρω δικιά μου με έναν έρωτα τρελό φουρτουνιάζει κι απόψε το μυαλό! Το φεγγάρι αλήτης σού χαϊδεύει το κορμί κι η νύχτα μυρίζει γιασεμί..."

Ένας κόσμος τραγούδια,
ένα δάσος "σ’ αγαπώ"
μες στα μάτια σου παίζουνε κρυφτό.
Έχεις μπει στη ζωή μου
την καρδιά μου να πονάς
κι απ’ το γέλιο στο δάκρυ με γυρνάς.
Να σε πάρω δικιά μου με έναν έρωτα τρελό
φουρτουνιάζει κι απόψε το μυαλό!
Το φεγγάρι αλήτης σού χαϊδεύει το κορμί
κι η νύχτα μυρίζει γιασεμί.

Τώρα τι να σου πω;
Φταίω, που σ’ αγαπώ!
Τ’ άστρα χίλιοι καημοί
κι η νύχτα μυρίζει γιασεμί.

Ταξιδεύω μαζί σου κι ειν’ οι σκέψεις μου κρυφές,
μα ταξίδι δεν κάναμε ποτές.
Να σε κάνω δικιά μου σε φωνάζω τις βραδιές,
μα δεν ήρθες και σήμερα και χθες.
Είμαι μόνος κι απόψε μέσα σε όνειρα φωτιά,
η αγκαλιά σου για μενα ξενητιά.
Το φεγγάρι αλήτης σού χαϊδεύει το κορμί
κι η νύχτα μυρίζει γιασεμί..

Τώρα τι να σου πω;
Φταίω, που σ’ αγαπώ!
Τ’ άστρα χίλιοι καημοί
κι η νύχτα μυρίζει γιασεμί.

Δεν υπάρχουν σχόλια: