Γέροντας Σωφρόνιος:Αφομοιώστε το πνεύμα τού πατέρα μας Σιλουανού!

Τότε θά σάς επισκιάσει το άκτιστο φώς, και στο φώς αυτό θά δείτε τη θεία άπειρότητα και θά αντιληφτείτε ότι είναι αδύνατον να περιοριστεί ό Χριστός σε οποιοδήποτε άλλο πλαίσιο, πέρα από εκείνο τού απολύτου Θεού, τού Δημιουργού τού κόσμου, τού ουρανού και της γης.

Έθεσα ως σκοπό της ζωής της Μονής μας να βοηθήσει αυτούς πού διαβάζουν το βιβλίο τού άγιου Σιλουανού και δεν έχουν ακόμη κατανοήσει ότι ό άνθρωπος αύτός έλαβε το δώρο της υποστατικής προσευχής και προσευχόταν εκτενώς γιά ολόκληρο τον κόσμο. 

Έτσι, ή διδασκαλία αύτή τού Γέροντα αποτελεί θεμέλιο της Μονής μας. Όσους έρχονται έδώ τούς ικετεύω: Αφομοιώστε το πνεύμα τού πατέρα μας Σιλουανού! Τότε θά σάς επισκιάσει το άκτιστο φώς, και στο φώς αυτό θά δείτε τη θεία άπειρότητα και θά αντιληφτείτε ότι είναι αδύνατον να περιοριστεί ό Χριστός σε οποιοδήποτε άλλο πλαίσιο, πέρα από εκείνο τού απολύτου Θεού, τού Δημιουργού τού κόσμου, τού ουρανού και της γης.

Όταν βρισκόμαστε μπροστά στο εγχείρημα να οικοδομήσουμε ένα τέτοιο μοναστήρι, όπου προσεύχονται άνθρωποι πού κατάγονται από διάφορες χώρες και μιλούν διάφορες γλώσσες, τότε βεβαίως θά έχουμε από πρακτική άποψη πολλές δυσκολίες. 

Εσείς όμως, όλοι μαζί και ό καθένας χωριστά, βοηθήστε με να οικοδομήσω το μοναστήρι με τέτοια συνείδηση! Διαβάστε στον άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο, πού λέει ότι ό Χριστός πέθανε «περί των αμαρτιών ... όλου τού κόσμου» . Στήν εύαγγελική περικοπή γιά τη Σαμαρείτιδα αναφέρεται: «Αυτοί γάρ άκηκόαμεν, και οϊδαμεν ότι ούτος εστίν αληθώς ό Σωτήρ τού κόσμου ό Χριστός». Το ίδιο βλέπετε και στον απόστολο Παύλο, ό  όποιος λέει: «ουκ ένι Ιουδαίος ... ουκ ένι δούλος ... ουκ ένι άρσεν και θήλυ ...  ώστε ει τις εν Χριστώ, καινή κτίσις» . Αυτός είναι ό σκοπός μας.

Άν δεν θέσουμε τη σκέψη αύτή ως βάση της Μονής μας, τότε γεννιέται ένας τεράστιος αριθμός από μικρές ανθρώπινες παρεξηγήσεις, πού προσβάλλουν τήν αρχή αύτή της πίστεώς μας.

 Πόσες φορές δεν άκουσα ότι μερικοί από σάς δυσανασχετούν, γιατί ή ακολουθία θά γίνει στή μία ή στήν άλλη γλώσσα! - αντί να καταβάλουν προσπάθεια να εννοήσουν τη Λειτουργία γενικά και να εξοικειωθούν με τις γλώσσες πού δεν γνωρίζουν.

 Τότε θά εξαφανιστούν όλες οι λεπτομέρειες. Τότε θά είναι δυνατή ή ενότητα μας εν Χριστώ. Διαφορετικά δεν θά έχουμε δεχθεί τον Χριστό όπως Αυτός ό ίδιος το θέλει: «Ό έωρακώς έμέ έώρακε τον Πατέρα» . Όταν βλέπουμε τον Πατέρα εν Χριστώ, τότε βλέπουμε σε Αυτόν τον Δημιουργό αυτού τού κόσμου, και ή σκέψη μας αλλάζει εντελώς.

Δεν συνάντησα κανέναν πού να διαφώνησε με τον άγιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο, ό όποιος λέει ότι με τη μετάνοια μάς ανοίγονται βαθμηδόν οι πύλες της γνώσεως τού θείου κόσμου   . Έτσι, ή οδός προς τη γνώση αυτού τού κόσμου βρίσκεται πρωτίστως με τήν πίστη και τήν αγάπη προς τον Χριστό και με τη μετάνοια. Όταν βλέπουμε τον Χριστό «καθώς έστι», τότε αρχίζουμε να βλέπουμε τον εαυτό μας.

Διαπιστώνουμε πόσο μικροί, μηδαμινοί, αμαρτωλοί είμαστε και αρχίζουμε να θρηνούμε γιά τον εαυτό μας. Τότε, κατά το μέτρο των θρήνων μας, γεννιέται μέσα μας ή αγάπη προς όλο τον κόσμο, εξαλείφονται οι διαιρέσεις και όλα γίνονται ένα εν Χριστώ.

Έτσι, από τήν πείρα μας, είδαμε ότι πρέπει να φέρουμε μέσα μας πριν από όλα αυτήν ακριβώς τη συνείδηση και τότε μόνο να μιλούμε γιά τα άλλα θέματα. Διαφορετικά, μολονότι εμείς θά τηρούμε κάθε εξωτερική πειθαρχία και τάξη, ή συνείδησή μας θά παραμένει «ιουδαϊκή», όπως δηλαδή οι Ιουδαίοι οι όποιοι δεν μπήκαν στο πραιτώριον «ίνα μη μιανθώσιν, άλλ’ ίνα φάγωσι το Πάσχα».

Αυτοί άπέρριψαν τον Χριστό ως Μεσσία και Σωτήρα τού κόσμου, γιατί Αύτός ήρθε γιά όλο τον κόσμο και όχι μόνο γι’ αυτούς, τούς Εβραίους. Απομάκρυναν τον Χριστό γιατί Τον ήθελαν μόνο γιά τον εαυτό τους.

Τώρα μιλώ με μεγάλο πόνο καρδιάς. Δεν θέλω όμως να πονέσει ή δική σας καρδιά τόσο, όσο ή δική μου, αλλά να χαίρεστε, πού βρήκατε τόπο όπου μπορούμε ελεύθερα να μιλούμε γιά τον μεγάλο Θεό μας, τον Χριστό.

Υπάρχει αυτό πού λέγεται «παγκόσμια θεωρία», σύμφωνα με τήν όποια στο ίδιο πλαίσιο τοποθετούνται και ό Χριστός και ό Βούδας και ό Μωάμεθ και ό Κομφούκιος κ.ά., ως μεγάλοι ή μικροί «διδάσκαλοι της ανθρωπότητας». Γιά μένα όμως πολυπόθητη είναι μόνο ή συνείδηση τού Χριστού , ό Όποιος φέρει μέσα του όλο αυτό τον κόσμο. Και σε αυτό έγκειται ή χριστιανική παγκοσμιότητα τού προσώπου.

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΣΑΧΑΡΩΦ ΤΟΜΟΣ Β. ΟΙΚΟΔΟΜΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΑΣ.