Εκείνος που έχει αγάπη ποτέ δεν αποκτά κάτι για τον εαυτό του, δε θεωρεί τίποτε δικό του, αλλά όλα όσα έχει τα προσφέρει κοινά σε όλους.
Εκείνος που έχει αγάπη κανέναν δε θεωρεί ξένο, αλλά όλους τους έχει δικούς του, δεν παροργίζεται, δεν ξιπάζεται, δε φουντώνει από οργή, δε χαίρεται για την αδικία που γίνεται, δεν εξακολουθεί να ψεύδεται, κανέναν δε θεωρεί εχθρό, παρά μόνο τον Διάβολο.
Εκείνος που έχει αγάπη όλα τα υπομένει, είναι ευεργετικός, είναι μακρόθυμος.
Άγιος Εφραίμ ο Σύρος
5 σχόλια:
΄΄Τί και πώς ΄΄ κόλλησαν τά μούτρα τους στον τοίχο σάν χαλκομανίες !
Σού είπα τρελλέ μου, οτι δέν υπάρχει λόγος να ασχολουμαι μέ τους ανθρώπους Πάντα η οπτική μου που τους βλέπω ειναι η φιλανθρωπία , άν είναι δυνατόν να βοηθήσω στή δυσκολία τους , εννοώ την πνευματική δυσκολία Και μπορώ να πώ ,οτι έχω ανέκαθεν πολύ ανοικτά σύνορα να εμφιλοχωρήσω τόσο ετερόκλητους ανθρώπους χωρίς στεγανά Ποτέ δέν υπήρξα άνθρωπος της ΄΄παρεούλας΄΄ , δηλαδή εγώ και δυό τρείς φίλοι μου ομοιδεάτες Εδώ όμως βλέπεις , άνθρωποι που διέλυσαν --πνευματικά εννοώ ΄-- την δική τους ζωή , θέλουν να κατασπαράξουν και την δική σου Δυστυχώς κατέληξα , οτι πρέπει κανείς τελικά να είναι σκληρός και να αποκόπτει τέτοιες προβληματικές περιπτώσεις Δέν γίνεται χωριό Δέν υπάρχει η ανάλογη καλλιέργεια και διάθεση Αν όμως θές για το ΄΄τί και πώς ΄΄ , για μία ψυχογραφία και μόνο , άν θές να καταλάβεις τους ανθρώπους , που βλέπω οτι έχεις ένα πάρε δώσε , χωρίς καμμία κουτσομπολίστικη διάθεση , σου είπα οτι μπορώ να σου πώ πάρα πολλά
Έχω μια απορία. Τελικά, αγαπάς τους ανθρώπους, γιατί ξέρεις φιλανθρωπία είναι ακριβώς αυτό: αγαπώ τον άνθρωπο ή εξακολουθείς να παραμένεις σκληρή με ανθρώπους που παρουσιάζουν πνευματικές δυσκολίες, όπως λες, και αποκόπτεις τέτοιου είδους προβληματικές καταστάσεις, όπως τις περιγράφεις, σε μια προσπάθειά σου να μην σε κατασπαράξουν;
Η ενασχόληση με τους ανθρώπους, το αλισβερίσι μ' αυτούς, το πάρε δώσε, η τριβή έστω και στο ελάχιστο, είναι αναπόφευκτη, σε περίπτωση που ζεις εντός του κόσμου. Διαφορετικά, ή αγρίμι είσαι ή θεός. Ο άνθρωπος εκ φύσεως, είναι ον κοινωνικό. Αυτή η επικοινωνία με τους γύρω, σε οποιαδήποτε μορφή της-ένα εγκάρδιο και όχι ένα τυπικό "υγίαινε" στον τύπο που προορίζεται για το χειρουργείο, μου δίνει μια αίσθηση ελευθερίας και χαράς, ακόμα κι αν ο τύπος είναι αλήτης. Μπορώ να πω τέτοιας χαράς, μεγαλύτερη κι απ' αυτή που μπορεί να μου δώσει ένα ξεκαρδιστικό ανέκδοτο. Ένα γλυκό χαμόγελο στον κύριο Σάββα, που υποφέρει από χίλιες δυο αρρώστιες καθηλωμένος στην καρέκλα του. Περνώ απ' το σπίτι του τόσες φορές κάθε μέρα και περιμένει κάθε φορά ένα χαμόγελο και ένα χαιρετισμό. Για την ακρίβεια, εγώ παρακαλώ να είναι εκεί, στο ίδιο σημείο, για να πάρω λίγη από τη θετική αύρα του.
Δεν έχω πάρει κάτι σε αντικαταθλιπτικό χαπάκι. Πίνω μονάχα ένα ζεστό νέσκαφε. Και δεν έχω κατάθλιψη. Αυτό που με ΘΛΙΒΕΙ είναι η σκέψη πως ίσως, κάποιοι συνάνθρωποί μου χαίρονται όταν οι άλλοι λυπούνται ή στην καλύτερη περίπτωση, μένουν απαθείς, αδιάφοροι ή ακόμα χειρότερα, αμείλικτοι, αδυσώπητοι, άτεγκτοι.
Δεν είμαι ούτε γω τύπος της παρεούλας. Μ' αρέσει η ησυχία κ είμαι σπιτόγατος. Αγαπώ όμως τους ανθρώπους ή τουλάχιστον προσπαθώ. Θυμώνω μόνο όταν αυτοί νιώθουν πως η θρησκεία είναι δική τους. Πως ο Θεός της θρησκείας αυτής, επίσης δικός τους. Ο κόσμος του θεού αυτής της θρησκείας, σίγουρα τους ανήκει. Το ίδιο και η αγάπη αυτού του θεού. Κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους. Μια αγάπη δική τους που λέει απλά: δεν σ' αγαπώ, αλλά είναι απολύτως απενοχοποιημένη. Αλίμονο! Ή λέει σ' αγαπώ, αλλά μέσα της σκέφτεται: Μακάρι να 'ξερα πολεμικές τέχνες..Νιώθουν πως τα συμπεράσματα είναι δικά τους, οι ψυχολογικές ερμηνείες και ψυχογραφίες, αυτές κι αν είναι!
*Θεωρώ πως η ανάρτηση του πρώτου σχολίου δεν απευθύνεται προσωπικά στον blogger από τη στιγμή που αναρτάται εδώ, γι' αυτό σχολίασα.
*Λέω ΦΩΝΑΖΟΝΤΑΣ και όχι ψιθυρίζοντας, το εξής-τελειώνοντας το σχόλιο θα βγω να το φωνάξω και δημόσια στη γειτονιά:
"Έχουμε μάθει να πετάμε, σαν πουλιά,
έχουμε μάθει να κολυμπάμε σαν ψάρια,
δεν μάθαμε την τέχνη να ζούμε σαν αδέλφια"..
Εντούτοις, κρατάμε το πανό της θρησκείας μας, που με μια λέξη ορίζεται ως αγάπη-ο Απ.Παύλος το λέει όχι εγώ-και νιώθουμε, όπως πάντα αρχηγοί..του Σύμπαντος Κόσμου..
Δέν υπάρχει λόγος να απαντήσω σέ κάτι στό σχόλιο 2.10 , διότι παρά τις καταγγελίες μου δέν μέ εγκαλεί σέ κάτι , πέρα από κάποιες γενικολογίες περί αγάπης , παρά μόνο απολογείται και δικαίως ,αυτό μόνο πρέπει να κάνει, μόνο να απολογείται Μόνο στο σχόλιό μου 10.59 θέλω να συμπληρώσω οτι οι πληροφορίες μου πρός τον τρελογιάννη --εάν τις ήθελε , από ότι φαίνεται τον αφήνουν παγερά αδιάφορο , προφανώς έχει σπουδαιότερα πράγματα να κάνει --αφορούν μόνο την κατανόηση και αξιολόγηση των διακινούμενων ΄΄κασσετών ΄΄ και κατά πόσο είναι αξιόπιστες , πράγμα που ως ευφυής άνθρωπος τό έχει ήδη καταλάβει και τις έχει ήδη στείλει στον αγύριστο Καλά ρέ σύ , δέν το έχεις ακούσει , στά χωριά μας κυκλοφορεί η ρήση : ΄΄ξερά σκατά δέν κολλάνε στον τοίχο ΄΄ Μπορεί για λίγο να επιτύχει κανείς να παραπλανήσει και τον εξυπνότερο άνθρωπο--λέγεται οτι δέν σημαίνει οτι ένας ευφυής άνθρωπος δέν είναι και ευκολόπιστος -- , αλλά για λίγο , μετά η αλήθεια θα αποκαλυφθεί και θα είναι σέ βάρος του Καί σύ να υγιαίνεις !
Άκου. Για την αγάπη δεν με έμαθαν να γενικολογώ ποτέ, παρά μόνο να ουσιαστικολογώ και να παθιάζομαι. Είμαι fan της, πώς να στο πω; Τώρα, το πού είδες την απολογία, ούτε κι αυτό με εκπλήττει, επίσης. Στο ξανάπα, εύκολα δικάζεις και καταδικάζεις ανθρώπους. Το μόνο για το οποίο απολογούμαι, είναι η σκέψη πως ίσως σε στεναχώρεσα..δεν ξέρω..μπορεί και όχι..
Τώρα. Τι είδους πληροφοριακό υλικό πρέπει απαραιτήτως να δώσεις στον τρελλό σου φίλο, τι να πω πια, διερωτούμαι αν έχω πέσει σε κατάσκοπο της c.i.a.
Γνώρισα το blogg τυχαία, πριν περίπου δυο και κάτι χρόνια. Τότε, για μένα, έστω και ένα απόφθεγμα που διάβαζα σε δυο λεπτά μέσα, ήταν μεγάλη βοήθεια. Άσε που το διάβαζα στη δουλειά, σε όλη την ομάδα, έτσι για "δύναμη". Από τότε, ο τρελλός σου φίλος, έγινε και δικός μου. Και ποτέ δεν ξεχνώ το καλό που παίρνω από κάποιον.
Κάνω ανώνυμα σχόλια, όπως και συ και τόσοι άλλοι. Θεωρείς λοιπόν, πως ειδικά εγώ, πρέπει να αφήσω στα παιδιά της παράγκας το βιογραφικό μου, πληροφορίες για την οικογενειακή, πνευματική, επαγγελματική, οικονομική μου κατάσταση; Αν ο διαχειριστής θεωρούσε πως για κάποιον λόγο, δεν θα έπρεπε να συνυπάρχω μαζί σας, έχω τη εντύπωση πως θα το έκανε ή ίσως το κάνει στο μέλλον. Αλλά αυτό αφορά τον ίδιο τον διαχειριστή. Θέλω να παραπλανήσω ποιον επιτέλους; Ποια αλήθεια θα αποκαλυφθεί μετά; Μα για τι με πέρασες τέλος πάντων;
"Ο δρόμος για τον παράδεισο, περνά από την πόρτα του διπλανού σου".
Αββάς Ποιμήν
Μοιραία λοιπόν, με συνάντησες στον δρόμο σου. Και γω εσένα. Θα σε συναντήσω ξανά. Και σένα και τον τρελλό. Στην άλλη ζωή. Στη μετά θάνατον. Εγώ, όταν σε δω θα χαμογελάσω. Θα σκεφτώ: Να την! Εσύ θα σκεφτείς: Ωχ αμάν! Η τύπισσα, απ' τον τρελλό! Ο τρελλός, θα κάθεται σε κάποιο ζαχαροπλαστείο και θα τρώει ρυζόγαλο-6,7 μπωλάκια-και θα παρακολουθεί μισογελαστός. Θα τρέξω και θα σε αγκαλιάσω. Σφικτά. Αν προλάβω.. Το πιο πιθανό είναι πως θα σε αφήσω παγερά αδιάφορη. Με τα χέρια σου ακίνητα, σαν πέτρα. Εξήγησέ μου όμως μονάχα αυτό: Εσύ, θα σαι στον παράδεισο, ενώ εγώ στην κόλαση...
*Χάρηκα πολύ για το "να υγιαίνεις". Με την ελπίδα πως είναι πηγαίο, αληθινό, ειλικρινές..
Δημοσίευση σχολίου