ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΕ Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΒΡΑΙΚΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ;

π.ΤΖΕΗΜΣ ΜΠΕΡΝΣΤΑΙΝ.

 

 Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΟΥΔΑΙΣΜΟ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ.

ΜΙΑ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕ ΤΗΝ ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΜΟΥ, oτι o  ορθόδοξος Χριστιανισμός  ήταν ή εκπλήρωση του ορθόδοξου Ιουδαϊσμού, Ώς νεοφώτιστος από τον 'Ιουδαϊσµό στον Χριστιανικό,   είχα αναστατωθεί από το γεγονός ότι κάθε φυλή και εθνότητα είχε την κατάλληλη θέση της στον Χριστιανικό, εκτός των 'Εβραίων,

Υπάρχουν ελληνικές 'Εκκλησίες, ρωσικές, αραβικές, ανατολικές, αφρικανικές  και Ινδικές, 'Υπάρχουν 'Εκκλησίες Ιταλικές, Ιρλανδικές, ισπανικές, ερανικές, σουηδικές, φιλιππινέζικες, αιθιοπικές,  αιγυπτιακές, κορεάτικες και περσικές . Όλες έχουν βαθιές ρίζες, µε Ιστορία πολλών χρόνων"

Αντιθέτως, ή πρώϊµη έκθεση µου στον εβραϊκό Χριστιανισμό ήταν είτε πειραµατική µε µμεσσιανικές Ιουδαϊκές αδελφότητες που  αποκαλούνταν Εβραίοι χριστιανοί, αλλά κατά το πλείστον ήταν  απλώς μη Εβραίοι χριστιανοί, προφασιζόμενοι ότι ήταν Εβραίοι -  είτε µε αδελφότητες παραεκκλησιαστικές, όπως οι «Εβραίοι υπέρ του Ιησού»,

Αυτές οι αδελφότητες δεν είχαν λατρεία ούτε Ιστορία,  και συχνά επικεντρώνονταν σε έναν µμοναδικό χαρισματικό ηγέτη.  Ή ειρωνεία είναι ότι ο Θεός χρησιμοποίησε τους Εβραίους, για να  δώσουν ζωή στην χριστιανική πίστη . Στην αρχή, υπήρχε µία αυθεντική και σφύζουσα Εβραϊκή Χριστιανική 'Εκκλησία" Τί συνέβη σε  αυτήν; Που πήγε; Υπάρχει σήµερα;

Καθώς ερευνούσα την Ιστορία της πρώτης 'Εκκλησίας, ανακάλυψα ότι οι Ιστορικοί ερευνητές έτειναν να συμπεραίνουν ότι το  κύριο σώα των Εβραίων χριστιανών, μετά τα αποστολικά χρόνια, διακλαδώθηκε μακριά από το γενικό ρεύµα της 'Εκκλησίας, σε  αιρετικά κινήµατα, συμπεριλαμβανομένων των εβιωνιτων και των  γνωστικιστών, που αρνούνταν την θεία φύση του Χριστού. Αυτό  το συμπέρανα φάνηκε να προέρχεται εν μέρει από την Ισχυρή  αντί-Ιουδαϊκή προκατάληψη, που έµφανίστηκε μέσα στην μεταποστολική 'Εκκλησία.

Οι 'Εβραίοι, οι οποίοι ύπoλoγίζετo ότι αποτελούσαν περίπου  το ένα εβδοµο έως το ένα δέκατο του πληθυσμού της Ρωµαϊκής Αυτοκρατορίας , επαναστάτησαν εναντίον της Ρώµης, µε τουλάχιστον τρεις μεγάλες εξεγέρσεις. Αυτές είχαν έντονο αντίκτυπο στην  Αυτοκρατορία, αφού είχε προκαλέσει τον θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων µη 'Εβραίων. Παρά ταύτα, σε αυτές τις εξεγέρσεις σκοτώθηκαν πολλοί περισσότεροι 'Εβραίοι από ότι µηΈβραιοι, δίνοντας  υποστήριξη στην επικρατούσα άποψη µμεταξύ των Πατέρων της  'Εκκλησίας, ότι οι Εβραίοι ήταν καταραμένοι από τον Θεό, αφού  είχαν απαρνηθεί τον Χριστό.

'Όταν μελέτησα τις πρώτες  πηγές, αντιλήφτηκα ότι οι μετά τους αποστόλους 'Εβραίοι χριστιανοί ήταν περισσότερο ορθόδοξοι  από ότι συχνά πιστεύεται. 'Επίσης, µε κατέπληξε ή ανακάλυψή  µου ότι στις πρώτες πηγές υπάρχει  µία λογική εξήγηση για το που  πήγαν αυτοί οι αρχαίοι συμπατριώτες µου χριστιανοί. 

ΟΙ ΝΑΖΑΡΗΝΟΙ

Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΛΕΓΕΙ  ΟΤΙ Ο ΙΗΣΟΥΣ έζησε στην Ναζαρέτ και έτσι εκπληρώθηκε για τον Χριστό ή προφητεία που έλεγε ότι θα  ονομαστεί Ναζωραίος». Ό εβραϊκός ορος «Ναζαρηνός» ήταν  ίσως ο πρώτος χαρακτήρισες  για εκείνους που ακολούθησαν τον  Χριστό. Ό Απόστολος  Παύλος κατηγορήθηκε ότι ήταν πρωτοστάτης «{ ... }.της αιρέσεως των Ναζωραίων». Ή ελληνική λέξη «χριστιανός» πρωτοχρησιµοποιήθηκε στην Αντιόχεια, την πρωτεύουσα της Συρίας, στην οποία οι µη Εβραίοι κατείχαν δεσπόζουσα θέση. Υπάρχει λόγος να πιστέψει κανείς ότι ή λέξη «χριστιανός » χρησιμοποιήθηκε, για να περιγράψει τους µη Εβραίους  που έγιναν χριστιανοί, ενώ οι πιστοί' Εβραίοι, στις πρώτες πηγές, όνoµάζoνταν «Ναζαρηνοί». 

ΔΥΟ ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

Ο ΜΑΡΤΥΡΑΣ  ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ, ΜΙΑ ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΜΟΡΦΗ της Εκκλησίας, -στου οποίου το έργο: Διάλογος προς Τρύφωνα, τον Ιουδαίο , έγινε ήδη αναφορά- γεννήθηκε στην Σαµάρεια από Έλληνες γονείς.

Αυτός αναγνώρισε δύο ορώδες 'Εβραίων χριστιανών. Ή πρώτη  ήταν µία όµάδα που έγινε γνωστή ώς Έβιωνίτες,( Ή ονηλασία πιθανόν να προέρχεται άπα την εβραϊκή λέξη εβιωνείµ, που σηµαίνει «φτωχός») οι οποίοι επιθεωρούσαν να τηρούν τον μωσαϊκό Νόµο, και αρνούνταν την θεία  φύση του Χριστού. Γι' αυτούς  τους λόγους, ο μάρτυρας 'Ιουστίνος τους χαρακτήριζε ως αιρετικούς. Ή άλλη όµάδα των Εβραίων  χριστιανών, που θεωρούνταν ότι είναι το γενικό ρεύµα των χριστιανών, επιδίωκαν, επίσης, να τηρούν τον μωσαϊκό Νόµο' ωστόσο, σε αντίθεση µε τους 'Έβιωνίτες, πίστευαν στην θεία φύση του  Χριστού.

Στον Διάλογο, ο Τρύφωνας έρωτά τον 'Ιουστίνο αν είναι δυνατόν να πιστεύει στον 'Ιησού και ταυτόχρονα να προσπαθεί να  τηρεί τον Νόµο, και να σωθεί, Ό 'Ιουστίνος άπαντα:  Κατά την γνώµη µου, Τρύφωνα, ένας τέτοιος άνθρωπος θα σωθεί , αν δεν αγωνίζεται µε κάθε τρόπο να πείσει αυτούς που  προέρχονται από τα έθνη και έχουν περιτµηθεί δια τις πίστεως στον Χριστό, από τη πλάνη στην οποία βρίσκονταν, ότι  πρέπει να φυλάσσουν οπωσδήποτε τα τυπικά του μωσαικού  νόµου, λέγοντάς τους ότι δεν σας σώσουν αν δεν τα φυλάξουν,  Πράγα το οποίο έπραττες και εσύ στην αρχή της συζήτησης,  εκφράζοντας την άποψη ότι «δεν θα σωθώ αν δεν τα φυλάξω» .

Ό μάρτυρας' Ιουστίνος λέγει, επίσης, για αυτούς τους' Εβραίους  χριστιανούς: «Πιστεύω ότι πρέπει να τους προσλαμβάνουνε και να  ζούµε σε κοινωνία μαζί τους ως προς όλα, θεωρώντας τους ως όµοσπλάχνους και αδελφούς».

Ό Ωριγένης (84-254 µ.Χ.), ο οποίος ονομάστηκε ο πρώτος συστηματικός θεολόγος, στο έργο του, Κατά Κέλσου, αναφέρει ότι  και ο ίδιος και ο παγανιστής Κέλσος γνώρισαν και είχαν προσωπική  επαφή µε δύο οµάδες 'Εβραίων χριστιανών. Ώστόσο, σε αντίθεση  µε τον μάρτυρα 'Ιουστίνο, ο Ωριγένης αποκαλεί και τους δύο 'Έβιωνίτες. Άν και οι δύο οµάδες επιθυμούσαν να τηρούν τον μωσαϊκό  Νόµο, ή µία πίστευε ότι ο' Ιησούς γεννήθηκε από µία γυναίκα Παρθένο και είχε θεία φύση, ενώ η άλλη όχι. Ό μεγάλος Ιστορικός της εκκλησίας, Ευσέβιος Καισαρείας (262-339 µ.Χ.), στην 'Εκκλησιαστική Ιστορία του περιγράφει, επίσης, δύο οµάδες Έβιωνιτων, και αποκαλεί και τις δύο αιρετικές. 

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΞΟΔΟΣ.

Ο ΑΓΙΟΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ (315-403Μ.Χ.) ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΙΟΥΔΑΙΑ από εβραίους γονείς. Ή μητρική του γλώσσα ήταν η συριακή, ωστόσο μιλούσε, επίσης ελληνικά, εβραϊκά, λατινικά και κοπτικά. Σπούδασε στην Αίγυπτο, και μόλις επέστρεψε στην Ιουδαία 'ίδρυσε ένα μοναστήρι, στο οποίο υπηρέτησε ως αββας για τριάντα χρόνια.

Τo 367 µ.Χ. έγινε επίσκοπος Κύπρου, και πέρασε μεγάλο μέρος ζωής του αντιμαχόμενος αιρετικές διδασκαλίες. Έγραψε το  έργο Κατά πασών των αιρέσεων, που αποκαλείται επίσης και Πανάριον, στο οποίο γράφει λεπτοµερώς για ογδόντα αιρέσεις. Είναι ο πρώτος Πατέρας της Εκκλησίας που κάνει λόγο για τους Εβραίους χριστιανούς ως «Ναζαρηνoύς».

Ό άγιος Έπιφάνιος γράφει ότι οι Ναζαρηνοί «από τη γέννησή τους είναι Εβραίοι, αφιερώνουν τον εαυτόν τους στον Νόµο και υπόκεινται σε περιτοµη» και επίσης «διαβάζουν τη Παλαια Διαθήκη στα εβραϊκά .

Ή κοινότητα των Ναζαρηνων, όπως γράφει, «ξεκίνησε μετά τη έξοδο από τη Ιερουσαλήμµ, όταν όλοι οι μαθητές πήγαν  να ζήσουν στην Πέλλα, διότι ό Χριστός τους είχε πει να εγκαταλείψουν την Ιερουσαλήμ και να φύγουν μακριά, μέχρι να περάσει  ή πολιορκία. 'Εξαιτίας αυτής της συµβουλης έφυγαν και έζησαν στην  Περαία». Ή Πέλλα ήταν µία πόλη νότια της θάλασσας της Γαλιλαίας, και ανατολικά του ποταµοϋ 'Ιορδάνη. Ή Περαία ήταν ή  μεγαλύτερη γεωγραφικά περιοχή στην ανατολική Όχθη του Ιορδάνη ποταµού, μεταξύ της θάλασσας της Γαλιλαίας και της Νεκράς  Θάλασσας, στην σημερινή 'Ιορδανία,

Αναφορικά µε αυτήν την εβραϊκή χριστιανική έξοδο άπα την  Ιερουσαλήμµ, πριν τα ξέσπασµα του  Εβραϊκού Πολέµου µε την Ρώµη  -που διήρκεσε άπα τα 66 έως τα 73 µ.Χ.- ο Ευσέβιος στην 'Εκκλησιαστική Ιστορία του έγραψε:

'Επιπλέον, τα µέλη της  εκκλησίας της Ιερουσαλήμ µέσω προφητείας που δόθηκε µε αποκάλυψη σε αξιόπιστα πρόσωπα  εκεί, διατάχτηκαν να εγκαταλειψουν  την πόλη, πριν ξεκινήσει  ό πόλεµος, και να εγκατασταθουν στην  Περαία. 'Εκείνοι που πίστευαν στον Χριστό μετοίκησαν από την Ίερoυσαληµ στην  Πέλλα, και ως ευσεβείς άνθρωποι είχαν απολύτως εγκαταλείψει την µητρόπολη των Εβραίων και ολόκληρη την εβραϊκή  γη, και έτσι ή καταδίκη του Θεού τελικά τους προσπέρασε.

Μετά την καταστροφή της 'Ιερουσαλήμµ, οι Σαδδουκαίοι αφανίστηκαν. Οι Φαρισαίοι, υπό τον ραβίνο Γιοχαναν Μπεν Ζακάϊ.  εγκαταστάθηκαν κοντά στήν Ιαµνία, δυτικά της Ίερουσαλήµ, όπου ανέπτυξαν τον ραβινικά 'Ιουδαϊσµό, και οι Εβραίοι χριστιανοί εγκαταστάθηκαν στην Πέλλα, ανατολικά της Ίερουσαλήµ. 

Ο ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ.

ΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΝΑΖΑΡΗΝΟΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ ΟΤΙ Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥΣ έπρεπε να οικοδομηθεί  επάνω στο πρόσωπο του Χριστού και όχι στον µωσαικοΝόµο, κατά κύριο λόγο συνέχισαν να τηρούν τον Νόµο. 'Επιζητούσαν να συνδυάσουν τον Νόµο µε ευπρέπεια, πιστεύοντας ότι τους προσέφερε την µορφη και την πειθαρχία, µε την οποία η αγιότητα θα αποκτούσε ρίζες. Με αυτήν µαλλον την άφορη, το αποστολικό συμβούλιο της 'Ιερουσαλήμ, το οποίο περιγράφεται  τις Πράξεις των Αποστόλων και στην προς Γαλάτας επιστολή , συναντήθηκε για να αποφασίσει ποιούς μωσαϊκοϋς  νόµους έπρεπε να τηρούν οι µηΈβραίοι που θα γίνονταν χριστιανοί.  'Όπως διαβάζουµε στο κείµενο των Πράξεων, το συμβούλιο  άποφάσισε τα έξης:

[ ... Οι απόστολοι και οι πρεσβύτεροι και οι αδελφοί χαιρετούν τους αδελφούς που προέρχονται από τους εθνικούς στην Αντιόχεια, την Συρία και την Κιλικία. Επειδή άκούσαµε ότι µερικοι από  εµας ηρθαν και σας τάραξαν µε τα λόγια τους και  κλόνισαν τις ψυχές σας, λέγοντας ότι πρέπει να περιτέμνεσθε,  χωρίς να τους έχουµε δώσει εντολή εµείς, άποφασίσαµε όµόφωνα να εκλέξουµε µερικους άνδρες και να τους στείλουμε σε εσάς, µαζι µε τους αγαπητούς µας, Βαρνάβα και Παύλο,  που έχουν αφιερώσει την ζωή τους στα έργο του Κυρίου µας,  του Ιησού Χριστό [ ... ]. Δηλαδή, αποφασίστηκε ως σωστό  από τα Άγιο Πνεύµα και άπα έµας, να µην σας επιβάλλουμε  κανένα πρόσθετο βάρος, εκτός άπα αυτά τα αναγκαία: να  απέχετε άπα τα ειδωλόθυτα, τα αίµα, τα κρέας άπα πνιγµένα  ζώα, και τηv πορνεία.  Αν φυλάγεσθε από αυτά, θα κάνετε το σωστό. Υγιαίνετε!  •

Οι χριστιανοί σήµερα, συχνά λησμονούν ότι ή απόφαση του  αποστολικού συμβουλίου δεν απευθύνετε σε όλους τους χριστιανούς παρά µόνο στους αλλοεθνείς χριστιανούς. Οι 'Εβραίοι πιστοί, υπαινίσσεται, θα µπορούσαν να συνεχίσουν  να τηρούν πολλα στοιχεία από τον µωσαϊκό Νόµο. Φαίνεται, και από την  Καινή Διαθήκη και τις πατερικές πηγές, ότι πολλοί 'Εβραίοι χριστιανοί πράγματι έπρατταν έτσι. Από την άλλη πλευρά, εκείνοι  οι 'Εβραίοι χριστιανοί, οι οποίοι κλήθηκαν από τον Θεό, για  οδηγήσουν τους αλλοεθνείς στην 'Εκκλησία, όπως  ό Απόστολος  Παύλος, εµφανως δεν τηρούσαν πολλά σηµεία από τον µωσαϊκο Νόµο.

Με δεδοµένο το τεράστιο χάσµα το οποίο χώρισε την έβραικη  µωσαϊκη κουλτούρα από την παγανιστικη κουλτούρα των αλλοεθνων , το έβραϊκο χριστιανικό συμβούλιο της 'Ιερουσαλήμµ έκανε µία πραγματικά ηρωική προσπάθεια, να γεφυρώσει το χάσµα, μειώνοντας σε µεγάλο βαθµό τις υποχρεώσεις των αλλοεθνών χριστιανών. Το συμβούλιο δεν απαιτούσε από αυτούς  να προσκολλώνται στον µωσαϊκο Νόµο, να µαθαίνουν εβραϊκά η αραμαικα  να υιοθετούν εβραϊκά εθιµα και παραδόσεις, η να γίνουν Εβραίοι

Οι 'Εβραίοι χριστιανοί δεν ήταν απλώς συναινετικοί, αλλά είχαν βαθιά χαραγµένο στην συνείδησή τους ότι, σύµφωνα µε την αποστολή που τους εµπιστεύτηκε ό Κύριος, είχαν την ευθύνη - διάδοσης του ευαγγελίου στα έθνη. 

 ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΒΥΣΣΟ.

ΟΙ ΔΥΟ ΠΡΩΤΟΙ Α'ΙΩΝΕΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ήταν δύσκολοι για τους  Εβραίους, είτε ήταν πιστοί στον Χριστό είτε όχι.

Κατά την περίοδο αυτήν έλαβαν χώρα τρείς µεγάλες εξεγέρσεις κατά της Ρωµαϊκής Αυτοκρατορίας: ό Μεγάλος Πόλεµος του 66- 74-μ.χ. οι πόλεµοι την περίοδο που αυτοκρατορίας  ήταν ό Τραϊανός  το 115-117 µ.Χ., και ή µεγάλη εξέγερση επί  Αδριανού, που έγινε   υπό την ηγεσία του Μπαρ-Κοχµπά, το 132-135 µ.Χ., κατά τους οποίους εκατοντάδες χιλιάδες Εβραίοι φονεύθηκαν.

Αν και οι εβραίοι χριστιανοί, ως επί το πλείστον, έφυγαν από την 'Ιουδαία πριν  από την πρώτη εξέγερση, ωστόσο άρκτοι αιχμαλωτίστηκαν στην  σφοδρή σύγκρουση μεταξύ Εβραίων και αλλοεθνών. Mαζι με το κύριο σώµα των 'Εβραίων που δεν ακολούθησε τον Χριστό, οι Έβραίοι χριστιανοί περιφρονούνταν από  τους παγανιστές αλλοεθνείς, γιατί ήταν Έβραίοι. Και επιπλέον, περιφρονούνταν από τους Εβραίους, γιατί ήταν χριστιανοί.

Ή άβυσσος στην οποία οι 'Εβραίοι χριστιανοί ρίχτηκαν ήταν  βαθειά, εξαιτίας του γεγονότος ότι οι πνευµατικοί τους αδελφοί,  οι αλλοεθνείς χριστιανοί, τους απέρριπταν ως αιρετικούς, διότι  επιθυμούσαν να τηρούν τον µωσαϊκό Νόµο. Αυτό πραγματικά µε  κατέπληξε. Απορρίπτονταν από τους αλλοεθνείς χριστιανού; ως  αιρετικοί, γιατί ακολουθούσαν την µωσαϊκη ευλάβεια, που ήταν  αποδεκτή από την αποστολική 'Εκκλησία της 'Ιερουσαλήµ, και ή  οποία είχε κάνει γνωστό το ευαγγέλιο στου; αλλοεθνείς. Οι αληθινοί Απόστολοι, κυρίως εκείνοι που κήρυτταν στους Εβραίους,  είναι αναμφισβήτητο πως ποτέ δεν θεώρησαν ότι, περιορίζοντας τους μωσαϊκούς  κανόνες στους αλλοεθνείς -προκειμένου να τους διευκολύνουν να συμπεριληφθούν στην 'Εκκλησία- αυτό θα χρησιμοποιείτο εναντίον των Εβραίων χριστιανών απογόνων τους, και  θα συντελούσε στον αποκλεισµό τους από την 'Εκκλησία. 'Ενω  ο άγιος 'Ιουστίνος, ο µάρτυρας, δέχθηκε τους Εβραίους χριστιανούς  ως αδελφούς, φαίνεται ότι οι µεταγενέστεροι τους απέρριψαν.

Ό άγιος Έπιφάνιος είπε ότι οι Ναζαρηνοι Έβραίοι χριστιανοί αποκλείστηκαν από την 'Εκκλησία, διότι επιθυμούσαν να τηρούν  τον µωσαϊκό Νόµο: «Μόνο σε αυτό το θέµα διαφέρουν από τους χριστιανούς». Αν και διατείνονται ότι πιστεύουν στον 'Ιησού,  είπε ότι «είναι µάλλον Εβραίοι και τίποτε άλλο» .'Έπειτα άµέσως προσθέτει: «ωστόσο, µισοϋνται πάρα πολύ από τους Εβραίους, [ ... ] οι οποίοι τρεις φορές την ήµέρα εκστοµίζουν κατάρες εναντίον τους οταν λέγουν τις προσευχές  τους στις συναγωγές» . Τρείς φορές την  ήµέρα λέγουν: «ό Θεός ας καταραστεί τους Ναζαρηνoύς [ ... ], διότι  ανακηρύσσουν ως Εβραίοι ότι ό 'Ιησούς είναι ό Χριστός».

Φαίνεται ότι ή αιτία της διαίρεση; των πρώτων Ναζαρηνων από  την 'Εκκλησία ήταν επάνω στο θέµα της θείας φύσης του Χριστού.  Έκείνοι που είχαν ορθόδοξη χριστολογία συνέχισαν ως Ναζαρηνοί,  και εκείνοι που αρνήθηκαν την θεία φύση Του έγιναν Έβιωνίτες.  Επειδή οι δύο κοινότητες ζούσαν κοντά ή µία στην άλλη, και επιθυμούσαν να τηρούν τον µωσαϊκό Νόµο, ήταν αντιπαθητικοί στους  αλλοεθνείς χριστιανούς, οι οποίοι συχνά μπέρδευαν  τις δύο κοινότητες και αποκαλούσαν και τους δύο Έβιωνίτες. Παρά ταύτα ο Φίλαστρος, σύγχρονος του αγίου Έπιφανίου, δεν αναφέρει τους Ναζαρηνους στο βιβλίο του, στο οποίο καταδικάζει έκατον πενήντα έξι αιρέσεις, υπαινισσόμενος, συνεπώς, ότι δεν ήταν αιρετικοί αλλά  ορθόδοξοι.

Σύµφωνα µε τον αγιο Έπιφάνιο, οι Ναζαρηνοί χρησιμοποιούσαν και την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. Αυτό δείχνει ότι είχαν ορθόδοξο φρόνηµα, διότι οι αιρέσεις, και µάλιστα οι έβραιοχριστιανικές, συνήθως απέρριπταν κάποιο τµηµα της Γραφής.

Στον αποκλειστώ των Ναζαρηνών από την  Εκκλησία, θεώρησα ότι ο άγιος  Έπιφάνιος, όπως και οι Πατέρες της 'Εκκλησίας που ακολουθησαν  τήρησε µία διττή στάση: ανακήρυξε τους Ναζαρηνους αιρετικούς, επειδή επιθυμούσαν να φυλάσσουν τον Νόµο, ενώ συγχρόνως αποδέχτηκε τους Εβραίους χριστιανούς, οι οποίοι 'ίδρυσαν την Εκκλησία, ως πλήρως Χριστιανούς.

Οι Γραφές δηλώνουν ότι ο επίσκοπος των Ιεροσολύμων, άγιος  Ιάκωβος, και  µε πρεσβυτέρους, είπε στον απόστολο Παύλο: «[ ... ] βλέπεις, αδελφέ, πόσες µυριάδες Ιουδαίοι υπάρχουν που έγιναν χριστιανοί, και όλοι αυτοί άκολουθουν  µε ζήλο τον νόµο του Mωϋση» .

Κάνοντας αυτήν την δήλωση, Ο άγιος Ιάκωβος θεωρεί ότι, το να είναι ζηλωται του νόµου, είναι ένα χαρακτηριστικό  θετικό και επιθυμητό. Φαίνεται πως υπήρχαν ορισµένα ζητήµατα σχετικά µε  κάποιες διατάξεις του Νόµου, για αυτό και  ο απόστολος Παύλος δίδασκε  ότι αυτές ακόνη και οι 'Εβραίοι χριστιανοί δεν θα έπρεπε  να τις τηρούν.  Άλλα για το πρώτιστο θέµα που ήταν ή τήρηση ή μη  του Νόµου, ή άπόφαση του αποστολικού συμβουλίου αφορούσε στους αλλοεθνείς χριστιανούς, και όχι στους 'Εβραίους. 

ΒΟΡΕΙΟΤΕΡΑ

ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΊΌΝ ΑΓΙΟ ΕΠΙΦΑΝΙΟ, οι ΝΑΖΑΡΗΝΟΙ µετακινήθηκαν  στην «Βέροια, στην περιοχη της κοίλης Συρίας, και την Δεκάπολη, στην περιοχή της Πέλλας και στην  Βασανίτιδα, την ονομαζόμενη Κοκάµπε». Και ο άγιος Έπιφάνιος και ο άγιος 'Ιερώνυµος αναφέρουν ότι οι Ναζαρηνοί ζούσαν στην Βέροια της κοίλης Συρίας,που στην σύγχρονη εποχή είναι το Χαλέπι, στα βορειοδυτικά της Συρίας. Ό άγιος 'Επιφάνιος έγραψε στο Πανάριον για δύο πρεσβυτέρους που κατάγονταν άπα την Βέροια. Ή καταγωγή τους από αυτήν, για την οποία κάνει λόγο, µας δίνει επιπλέον αξιοπιστία σε ότι λέγει για την περιοχή. Αυτό είναι το τελευταίο µέρος στο οποίο λέγεται ότι έζησαν οι Ναζαρηνοί.

Ό άγιος Ιερώνυµος (331-419 µ.Χ.) ό οποίος είναι γνωστός για την µετάφραση της Βίβλου στα λατινικά, γεννήθηκε στην 'Ιταλία  και ταξείδεψε στην Άντιόχεια. 'Ενώ ταξίδευε, πέρασε χρόνο στην  ερηµο κοντά στην Βέροια, όπου εµαθε εβραϊκά από «έναν πιστό  αδελφό εκ των Εβραίων» . 'Επίσης, αναφέρει, ότι:

Ή εβραϊκή γλώσσα, ή ίδια που απαντάται στο πρωτότυπο ευαγγέλιο του Ματθαίου, σώζεται µέχρι σήµερα στα κείµενα της βιβλιοθήκης  τες Καισάρειας, τα οποία ό µάρτυρας Παµφίλιος τόσο έπιµελως συγκέντρωσε. Είχα, επίσης, την ευκαιρία να αντιγράψω το ευαγγέλιο το οποίο χρησιμοποιούν οι  Ναζαρηνοί, οι οποίοι ζουν στην Βέροια.

Ό άγιος Ιερώνυµος Ισχυρίστηκε, επίσης, ότι αντέγραψε το ευαγγέλιο «το οποίο διαβάζεται από τους Ναζαρηνους» και είναι  γραµµένο στην εβραϊκή γλώσσα, και ύστερα το µετέφρασε στα ελληνικά και λατινικά. Το 390 µ.Χ, άρχισε το συγγραφικό του έργο. µεταφράζοντας την εβραϊκή Παλαιά Διαθήκη στα λατινικά.  Είναι φανερό ότι ό άγιος Ιερώνυµος, αντίθετα µε τους περισσότερους Πατέρες της 'Εκκλησίας, είχε ουσιαστικές προσωπικές  σχέσεις µε τους Ναζαρηνους, ενώ βρισκόταν γειτονικά της Βέροιας. Περίπου το 404 µ.Χ., έγραψε στον Ιερό Αυγουστίνο, αναφορικά µε τους Ναζαρηνους, ότι πιστεύουν στον Χριστό, τον Υιό το-  Θεού, γεννηθέντα από την Παρθένο Μαρία. 'Επομένως, γνώριζε ότι πίστευαν στην θεία φύση του Χριστού. 'Επίσης, δηλώνει ότι  είχαν  εvα ευαγγέλιο στα εβραϊκά, ζούσαν στην Βέροια, και κοντά σε όλες  τις συναγωγές της Ανατολής. Σύµφωνα µε τον άγιο Ιερώνυμο «οι Ναζαρηνοί δέχονται τον Χριστό µε τέτοιο τρόπο που να  μην σταματούν να τηρούν τον παλιό Νόµο», άλλα ο σεβαστός τους προς τον Νόµο δεν προκαλούσε την συµπάθεια τωνΈβραίων,

Οι οποίοι «τρεις φορές την ήµέρα άναθεµάτιζαν τους Ναζαρηνους σε κάθε συναγωγη, και έτσι άναθεµάτιζαν και το χριστιανό ονοµα» .

Ενώ οι  Έβιωνίτες και άλλοι σχισματικοί  Εβραίοι χριστιανοί αντιπαθούσαν τον απόστολο Παύλο, οι Ναζαρηνοί είχαν καλή γνώµη για αυτόν  και την διακονία του προς τους αλλοεθνείς. Αντί να δυσαρεστούνται για τον περιορισμένο ρόλο τους στην 'Εκκλησία, οι Ναζαρηνοί έµφανίστηκαν να Είναι ευγνώμονες για την επιτυχία  Του αποστόλου Παύλου στην διακονία του. Γενικώς, ο αγιοςΊερώνυμως αναφέρεται στους  Ναζαρηνoυς µε έναν τρόπο που δείχνει τον πλήρη  σεβασµό του προς αυτούς.

ΤΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ.

Ο ΙΕΡΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ώς ο πατέρας της δυτικής θεολογίας, δέχθηκε την άποψη του Αγίου 'Επιφανίου, ότι οι Ναζαρηνοί ήταν αιρετικοί, επειδή επιθυμούσαν να τηρούν τον µωσαίκο Νόµο. Ό Αυγουστίνος , που ποτέ δεν ταξίδεψε πέραν της Ιταλίας και της Βόρειας Αφρικής, δεν είχε άµεση επαφή µαζί τους.

όπως ο ίδιος έγραψε, «Ισχυρίζονται µέχρι σήµερα και αποκαλούν τους εαυτούς τους Ναζαρηνους χριστιανούς, και κάνουν περιτοµη τις ακροπρόσθιας σάρκας µε τον εβραϊκό τρόπο» . Ό Ιερός Αυγουστίνος µας λέγει, επίσης, πως διατείνονται ότι είναι χριστιανοί, ότι  πιστεύουν πως  ο Χριστός  είναι ο Υιός του Θεού, και βαπτίζoνται.

Ή προσπάθειά τους για τήρηση του µωσαϊκοϋ Νόµου συµπεριελάµβανε την περιτοµή, την τήρηση του Σαββάτου και τους περιορισµούς  στην τροφή.

Μετά τον άγιο Ιερώνυμο, κανένας συγγραφέας δεν αφανίζεται να έχει κάποια αµεση σχέση µε του; Ναζαρηνους, 'Εάν ο άγιος  Ιερώνυµος είχε αντιληφθεί σωστά τα πράγµατα, οι Ναζαρηνοί επέζησαν µέχρι τις αρχές του πέµπτου αιώνα. Ένας άριθµος Πατέρων της πρώτης Έκκλησίας δεν τους ανέφερε, όχι γιατί δεν υπήρχαν άλλα ίσως γιατί θεωρούσαν ότι είχαν ορθή πίστη. Ερίζω ότι, εξαιτίας του Αγίου Έπιφανίου ο οποίος µπέρδεψε τους Ναζαρηνoύς µε  τους Έβιωνίτες, δημιουργήθηκε µία παρανόηση που παραψένει σε   εµας µέχρι σήµερα.

ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΩΝ ΝΑΖΑΡΗΝΩΝ

Η ΒΑΒΥΛΩΝΙΑΚΗ ΤΑΛΜΟΥΔ ΜΙΛΑ για τον ραββινoΈλιέζερ, ο οποίος αναφέρει: «µία φορά περπατούσα στον πάνω δρόµο της  Σέπφωρ  και βρήκα έναν άνδρα από τους µαθητες του Ιησού, του Ναζωραίου και το όνοµά του ήταν Ιάκωβος της Κφαρ Σεχανίας». Αυτή και πολλές άλλες αναφορές της Ταλµουδ καταδεικνύουν ότι µετα την  καταστροφη της Ίερουσαλήµ, το 70 µ.Χ., οί'Εβραίοι χριστιανοί συνέχισαν να ζουν στην περιοχή της Γαλιλαίας.

'Όλα τα στοιχεία φανερώνουν ότι οι 'Εβραίοι χριστιανοί επιθυμούσαν να διατηρήσουν την ταυτότητά τους, καθώς µετακινηθηκαν πρώτα ανατολικά στην Πέλλα, και έπειτα προς βορρά στο Χαλέπι. Καθώς οι αυτόχθονες άνθρωποι της περιοχής, στην οποία ζούσαν οι Ναζαρηνοί, έγιναν χριστιανοί, και ό αριθµος των άλλοεθνων µέσα στην 'Εκκλησία πολλαπλασιάστηκε, µπορεί να συμπεράνει  κανείς ότι οι γάµοι µεταξύ τους, έπίσης, αύξήθηκαν. Καθώς ό αριθμος τωνΈβραίων που γίνοταν χριστιανοί σταθερα µειωνόταν, έγινε όλο και πιο δύσκολο για τους Ναζαρηνούς να διατηρήσουν την ταυτότητά τους. Με τον καιρό άφοµοιώθηκαν µε το όλοένα και αυξανομενο κύµα των αλλοεθνών που γίνονταν χριστιανοί.

Ή ακόλουθη Ιστορία των αυτοχθόνων χριστιανών της βορειοδυτικής Συρίας µας παρέχει κάποιες αποδείξεις, οι οποίες φανερώνουν ότι ή κληρονομιά τους µπορεί εν µέρει να βρεί τα ίχνη της πισω στους Ναζαρηνους.. Κατα την διάρκεια της δίωξης των χριστιανών από την παγανιστική Ρωµαϊκή Αυτοκρατορία, πολλοί  χριστιανοί κρύφτηκαν στα βουνά, κατά µηκος της δυτικής ακτής της Συρίας. Ένας µεγάλος άριθµος ζούσε σε σπηλιές, λαξευµένες στις απότοµες βουνοπλαγιές από ασβεστόλιθο. Κάποιες από αυτές τις σπηλιές υπάρχουν άκόµη στην Μααλούλα, βόρεια της Δαµασκού  κοντά στα σύγχρονα σύνορα του Λιβάνου, 'Όταν οι 'Οµεϋάδες μουσουλμάνοι κατέλαβαν την Συρία, τον εβδοµο αιώνα, οι χριστιανοί  κινήθηκαν άκόµη πιο δυτικά, στα βουνά, για να γλυτώσουν από  τους διωγμούς, και παραµένουν εκεί εως σήµερα.

Τουλάχιστον δύο γεγονότα φανερώνουν ότι ή σφραγίδα των αρχαίων Ναζαρηνών 'Εβραίων χριστιανών βρίσκεται στην δεσπόζουσα  σε αυτήν την περιοχή Αραβική 'Ορθόδοξη Χριστιανική 'Εκκλησία:

πρώτον ή άραµαϊκή, ή γλώσσα την οποία µιλοϋσε ό Χριστός, οι  άπόστολοι και οι πρώτοι Έβραίοι χριστιανοί. Ή γλώσσα αύτη όµιλείται άκόµη και σήµερα από τους χριστιανούς, στην περιοχή Μααλούλα και γύρω από αύτήν. Έχει δε χρησιμοποιηθεί στις ιερές  ακολουθίες από την Συριακή 'Ορθόδοξη Χριστιανική 'Εκκλησία. Ή  δυτική άραµαϊκη δεν χρησιμοποιείται πουθενά άλλου στον κόσµο.

Δεύτερον ή περιοχή, όπου σήµερα  ζουν οι περισσότεροι από τους  Σύριους ορθόδοξους χριστιανούς, είναι ανατολικά της Λαοδικείας

(Λαττάκεια), κοντά στον ποταµό 'Ορόντη, και κάτω από την παράκτια οροσειρά, γνωστή ως Τζέϊµπελ-αλ-Νουσαυρία, στο σηµείο που σήµερα είναι γνωστό ως ή Κοιλάδα των Ναζαρηνων.

Αυτοί οι χριστιανοί Ιστορικά ήταν υπό την διοίκηση του ορθοδόξου πατριάρχη της Αντιόχειας, που από τον δέκατο τέταρτο αιώνα είχε την έδρα του στην Δαµασκό. Φαίνεται λίγο περίεργο,  όµως είναι αλήθεια ότι οι πνευματικοί απόγονοι, και εν µέρει οι  φυσικοί απόγονοι της αρχαίας  Ναζαρηνης Χριστιανικής 'Εκκλησίας  της 'Ιερουσαλήµ, είναι οι σηµερινοί Σηµίτες, ορθόδοξοι χριστιανοί της Αντιόχειας, οι οποίοι ζούσαν  στην Κοιλάδα των Ναζαρηνων, και  γύρω από αυτήν.

Αυτή ή εκτενής ερεύνα είχε ως αποτέλεσα την συνειδητοποίηση εκ µέρους µου ότι οι Έβραίοι χριστιανοί, οι οποίοι επιθυμούν  -όπως εγώ- να ανακαλύψουν την εβραϊκή χριστιανική κληρονομιά, δεν θα πρέπει να κοιτάξουν τις καυκασιανές δυτικές, µετα την Μεταρρύθµιση, εκκλησίες, οι οποίες είχαν έπιφανειακές ρίζες στην  βόρεια Ευρώπη. Μαλλον πρέπει να κοιτάζουµε στην θέση οπου ξεκίνησε ό Χριστιανισµός, την Μέση Άνατολή, στην γηγενή Σηµιτικη 'Ορθόδοξη Χριστιανική 'Εκκλησία, που έχει βαθιές ρίζες σε καθαρή σειρά κατιόντων, και είναι απόγονο; της αυθεντικής αποστολικής 'Εκκλησίας. Στην Αµερική, ή παρούσα έκφραση αυτής της 'Εκκλησίας είναι ή 'Ορθόδοξη Χριστιανικη'Εκκλησία της Αντιόχειας  και έχει άδελφές της όλες τις 'Ορθόδοξες Χριστιανικές' Εκκλησίες,

Τί συνέβη στην αρχαία Εβραϊκή Χριστιανική 'Εκκλησία; που  πήγε; Υπάρχει σήµερα; 'Όταν µου τίθενται αυτές οι ερωτήσεις. τώρα αισθάνομαι άνετα να απαντώ ότι ή ψυχή της ζει µέσα στην 'Ορθόδοξη 'Εκκλησία, ριζωμένη στο πνεύµα της Αντιόχειας και της Κοιλάδας των Ναζαρηνών. 

πηγη