Ἄλλωστε ἐμεὶς εἴμαστε αὐτοὶ ποὺ ἔχουμε ὡς ἀρχή μας τὴν ἀμφισβήτηση καὶ τὴν ἀνεκτικότητα στὸ διαφορετικό, τὴν στιγμὴ ποὺ αὐτοὶ ἔχουν ὡς ἀρχὴ τὴν προσήλωση στὴν μία καὶ μοναδικὴ ἀλήθεια, κάτι ποὺ ὄχι μόνον δὲν κρύβουν ἀλλὰ ἀντίθετα διαλαλοῦν. Ὑπὸ αὐτὴν τὴν ἔννοια καὶ δεδομένου ὅτι δὲν ἐγκαθίστανται ὡς φιλοξενούμενοι, ὅπως πολλοὶ ἀφελῶς πιστεύουν, ἀλλὰ ὡς συνιδιοκτῆτες τῶν χωρῶν μας μὲ πλήρη ἀστικὰ καὶ πολιτικὰ δικαιώματα, τὸ ποιὸς θὰ προσαρμοσθῇ σὲ ποιόν, ἂν συνεχίσουν νὰ αὐξάνονται πληθυσμιακά, εἶναι πολὺ εὔκολο νὰ τὸ μαντέψουμε.
Καὶ εἶναι λάθος νὰ βλέπουμε τὸ περιστατικὸ ἀπὸ τὴν σκοπιὰ τῶν χριστιανῶν, ποὺ θεωροῦν ὅτι μὲ τὴν ἀφαίρεση τοῦ σταυροῦ ἐθίγη ἡ θρησκεία μας. Πρωτίστως αὐτὸ ποὺ ἐθίγη εἶναι ἡ πραγματικότης, μὲ τὴν ἀλλοίωση καὶ τὴν ἀπόκρυψή της. Μὲ τὴν δημιουργία ψευδῶν εἰκόνων. Ἀντὶ νὰ ἄρουμε τις ἰδεοληψίες δημιουργοῦμε αὐτὲς τὶς ψευδεῖς εἰκόνες γιὰ νὰ τὶς ἰκανοποιήσουμε. Χάριν τοῦ βλακώδους ἰδεολογήματος τῆς ἀνεκτικότητος, χωρὶς νὰ σκεφθοῦμε ὅτι ἡ ἀνεκτικότης εἶναι καλή, ἀλλὰ ὅταν γίνεται ἀνεκτικότης στὸ παράλογο εἶναι καταστροφική.
Να ἀναφέρω ὅτι ἐδῶ στὴν Γερμανία τὸ περιστατικὸ ἔκανε δυσανάλογα πολὺ θόρυβο. Ἴσως καὶ λόγῳ ἐκλογῶν, δὲν ξέρω.
Ἕρμιππος Ἑμιππίου