Κατά την ημέρα της γιορτής της Γεννήσεως της Θεοτόκου ( 8 Σεπτεμβρίου) στη Κύπρο παλαιότερα οι γονείς που είχαν παιδιά που έπασχαν από κάποια αρρώστια (συνήθως λάβημα = λάωμα), τα σκλάβωναν, δηλαδή, όριζαν πόσο καιρό να εργαστούν δωρεάν τα παιδιά τους σε κάποια Μονή. Όταν αρρωστούσαν τα παιδιά μιας οικογένειας, οι γονείς τα πολούσαν και τα σκλάβωναν σε μια Μονή. Γι' αυτό έπερναν το παιδί σε κάποιο προσκύνημα, ιδιαίτερα στις Μονές Κύκκου, Μαχαιρά, Τροοδίτισσας και Χρυσορρογιάτισσας, και εκεί φώναζαν και διαλαλούσαν ότι έχουν «ένα παιδί της πούλησης». Μερικοί από τους παρευρισκόμενους, οι οποίοι αντιλαμβάνονταν περί τίνος πρόκειται, πλεοδοτούσαν, και το παιδί παραδιδόταν στον τελευταίο πλαιοδότη, και αυτό γινόταν για να «αλλάξουν τα στοισειά (στοιχειά)» διότι δεν συμφονούσαν «τα στοισειά τους γονιούς» με αυτά του παιδιού. Μετά έμπεναν μέσα στην εκκλησία «σκλάβωναν» το παιδί, βάζοντάς στο λαιμό του ένα μεταλλικό κρίκο σαν ένδειξη της υποδουλώσεως του, κατά κάποιο τρόπο, και το «έτασσαν» να δουλεύσει 2-3 χρόνια ως σκλάβος στην Παναγία ή στον άγιο στον οποίο είχαν ταχθεί. Όταν το παιδί μεγάλωνε, έπρεπε να εκτελέσει το τάξιμό του ή να πάει να ξεσκλαβωθεί. Αν το σκλαβωμένο παιδί ήταν κορίτσι, πίστυευαν ότι δεν «βρίσκει γαμπρόν» αν δεν ξεσκλαβωθεί. Γι' αυτό πήγαινε στην εκκλησία στην οποία είχε ταχθεί, και εκεί της έβαζαν και πάλυ το κρίκο στο λαιμό, ο οποίος αφαιρείτο μετά την ανάγνωση σχετικών ευχών από τον ιερέα αφού προηγουμένως, εννοείται, είχε πληρωθεί ένα κάποιο αξιοσέβαστο ποσό για την εξαγορά της απελευθερώσεως του σκλάβου και αφού επίσης δινόνταν και κάτι άλλο συγχρόνως -συνήθως μαγειρικό σκεύος- το οποίο θα δούλευε στη θέση του.
Πηγές
Κωνσταντίνος Γ. Γιαγκουλής
Κυπριακά Ήθη και Έθιμα
Λευκωσία, 2008
ΑΘανάσιος Σακελλάριος
Τα κυπριακά, τόμος Α'
Αθήνα, 1890
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου