Βαριέστε στην δουλειά σας; Είστε σε καλό δρόμο

 

«Έχουμε την τάση να βλέπουμε το χρόνο που αφιερώνουμε στους εαυτούς μας ως χάσιμο ώρας ή ως ένδειξη μιας αντικοινωνικής ή μελαγχολικής προσωπικότητας. Αντ 'αυτού, θα πρέπει να το δούμε ως σημάδι συναισθηματικής ωριμότητας και υγιούς ψυχολογικής ανάπτυξης»

Ποιος είπε ότι η βαρεμάρα δεν είναι δημιουργική;

Οι καλλιτέχνες είναι οι πρώτοι που, από νωρίς, κατάλαβαν ότι η μοναξιά και η πλήξη είναι πολλές φορές κομμάτι μιας δημιουργικής εργασίας.

Τώρα οι οικονομολόγοι, οι κοινωνιολόγοι και οι ειδικοί θεωρούν ότι η βαρεμάρα είναι ένα συναίσθημα, ζωτικής σημασίας, και για τις επιχειρήσεις.

Οι συγγραφείς Scott Barry Kaufman και Carolyn Gregoire παρουσίασαν τους παραπάνω ισχυρισμούς σε ένα Business Review του Χάρβαρντ, μέσω ενός βιβλίο με τον πολύ άμεσο τίτλο «Στελέχη, Προστατέψτε το χρόνο με τους εαυτού σας».

Οι ίδιοι υποστηρίζουν ότι όταν βυθιζόμαστε στη σκέψη μας, στα συναισθήματα μας και στις μνήμες μας, αυτή η κατάσταση «τροφοδοτεί ένα δημιουργικό μυαλό».

Μπορεί το αφεντικό σας, να σας θεωρεί τεμπέληδες, αλλά στην ουσία όταν ο εγκέφαλός μας δεν απασχολείται από τυποποιημένα καθήκοντα και η σκέψη μας είναι πιο ελεύθερη, αυτό μπορεί να οδηγήσει στη δημιουργία νέων, πρωτότυπων και ενδιαφερόντων ιδεών που αργότερα μπορούν να χρησιμοποιηθούν προς όφελος της επιχείρησης.

Οι νευροεπιστήμονες αναφέρουν ότι όταν «καιγόμαστε» με καθημερνές τυποποιημένες εργασίες όπως το να απαντάμε μηχανικά σε μέιλ, δεν έχουμε, στην πραγματικότητα, χρόνο να σκεφτούμε νέες ιδέες.

Οι Kaufman και Gregoire αναφέρουν χαρακτηριστικά:

«Έχουμε την τάση να βλέπουμε το χρόνο που αφιερώνουμε στους εαυτούς μας ως χάσιμο ώρας ή ως ένδειξη μιας αντικοινωνικής ή μελαγχολικής προσωπικότητας. Αντ 'αυτού, θα πρέπει να το δούμε ως σημάδι συναισθηματικής ωριμότητας και υγιούς ψυχολογικής ανάπτυξης».

Οι περισσότεροι χώροι εργασίας αυτές τις μέρες δεν ενθαρρύνουν τον «ελεύθερο στοχασμό», αλλά θα πρέπει να το κάνουν, σύμφωνα με τους Kaufman και Gregoire, αν θέλουν οι διευθυντές θέλουν να αξιοποιήσουν στο έπακρο τους υπαλλήλους τους και ειδικά αν το αντικείμενο της εργασίας τους προϋποθέτει φαντασία.

Γι' αυτό οι ίδιοι συμβουλεύουν τους διευθυντές επιχειρήσεων να «ενθαρρύνουν» τη μοναξιά και την ελεύθερη σκέψη προκειμένου να βελτιώσουν την ικανότητά τους να σκέφτονται δημιουργικά - χωρίς φυσικά να μειώνουν τη συνεργασία».

Η μεγαλύτερη τους σύσταση, ωστόσο, είναι περισσότερο μια αλλαγή νοοτροπίας στην αρχιτεκτονική διαμόρφωση.

Οι διευθυντές θα πρέπει να εκτιμούν και να προωθούν την περιστασιακή ανάγκη για απομόνωση των εργαζομένων, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι απλά θέλουν να κάνουν μία βόλτα, έξω, για λίγο.
πηγή