Αχ αυτά τα ενοχικά με ευσεβείς προθέσεις και ωραία λόγια. Το πόσο πρέπει να ντρεπόμαστε πώς δεν είμαστε πιεσμένοι σαν τους άλλους και κάπου υπάρχουν χειρότερα από εμάς. Αχ αυτή η συγκαλυμμένη απειλή να μην τολμήσουμε και νιώσουμε χαρά, γιατί θα φύγουμε από την διδακτική επιρροή κάποιων και θα ζήσουμε ελεύθερα την αγάπη και την ελευθερία του Θεού.
Είμαστε και εμείς πού "λαϊκίζουμε" και δεν θέλουμε να κρεμιέται κανείς από το ράσο μας και την "ωριμότητα" μας.
Εμείς πού ακούμε πώς "κολακεύουμε" τους άλλους, επειδή δεν τους πανικοβάλουμε και δεν τους φορτίζουμε με ενοχές.
Τους αφήνουμε ελεύθερους να τσαλακωθούν και να πληγωθούν και είμαστε πάντα πλάι τους.
Μάθαμε μέσα στις αμαρτίες μας να ζούμε δίπλα και όχι πάνω από τους άλλους.
Το "εμείς" δεν είναι αυτοφωτογραφία.
Είναι αναφορά σε μια αφανή μερίδα ποιμένων. Από αυτούς πού έχουν αμαρτήσει και ξέρουν τί σημαίνει να είσαι από κρέας και ελεύθερος στον κόσμο του Θεού.
π.Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου