Ὅσιος Δανιήλ, ὁ ἐκ Ζαγορᾶς

Ἡ μνήμη του τιμᾶται στὶς 19 Αὐγούστου

Γράφει γιὰ τὴν «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»
ὁ Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,
  Ὑμνογράφος

.         Ἕνα μεγάλο φιλοκαλικὸ κίνημα ἀναπτύχθηκε τὸν δέκατο ὄγδοο καὶ τὸν δέκατο ἕνατο αἰῶνα στὸν Ἑλλαδικὸ Ὀρθόδοξο χῶρο. Ἕνα κίνημα ποὺ ξεσήκωσε τὸ λαό, τὸν δίδαξε, τὸ νουθέτησε, τοῦ ἔδειξε τὸν δρόμο τῆς παραδόσεως, τῆς εὐσεβείας, τῆς σωτηρίας. Ἦταν τὸ κίνημα τῶν Κολλυβάδων ποὺ ξέσπασε στὰ μισὰ τοῦ δεκάτου ὀγδόου αἰῶνος καὶ ξεκίνησε στὸ Ἅγιον Ὄρος. Αὐτὸ μέσῳ τῶν Ἑλληνικῶν νησιῶν, Σκιάθου, Χίου, Πάτμου, Πάρου, Ἰκαρίας, Ὕδρας, Σάμου καὶ ἄλλων ἐπεκτάθηκε ὄχι μόνο στὸν Ὀρθόδοξο Ἑλλαδικὸ χῶρο, ἀλλὰ καὶ στὶς Ὀρθόδοξες χῶρες τοῦ βορρᾶ μέσῳ τοῦ Ὁσίου Παϊσίου τοῦ Βελιτσκόφσκυ. Τὸ κίνημα τῶν «Κολλυβάδων» μὲ πρωτεργάτες τούς Μακάριο, Ἀρχιεπίσκοπο Κορίνθου, Νικόδημο Ἁγιορείτη, Ἀθανάσιο Πάριο, Νικηφόρο καὶ Νήφωνα, τοὺς Χίους, τὸ Σκιαθίτη Διονύσιο Ἐπιφανιάδη, τὸν Κύριλλο τὸν Παπαδόπουλο, καὶ πλῆθος ἄλλων Ἁγίων καὶ ἀφανῶν ἀγωνιστῶν πατέρων, ἦταν μιὰ ὑγιὴς ἀντίδραση τῶν Ἁγιορειτῶν καὶ ὄχι μόνο Πατέρων ἐνάντια στὶς ἐπιδράσεις τῆς φράγκικης θεολογίας στὸν Ὀρθόδοξο τρόπο ζωῆς, καὶ ἐνάντια στὴν ἐκκοσμίκευση, ἡ ὁποία καὶ σήμερα ἀπειλεῖ νὰ ἀλλοιώσει τὸ πνεῦμα τοῦ Ὀρθόδοξου μοναχισμοῦ καὶ γενικότερα τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση.

   .           Οἱ Κολλυβάδες Πατέρες ἦσαν αὐτοὶ ποὺ διέγνωσαν τὸν ἄμεσο κίνδυνο ποὺ διέτρεχε τὸ Ὀρθόδοξο Γένος τῶν Ἑλλήνων, ὄχι μόνο ἀπὸ τοὺς ‘Οθωμανοὺς κατακτητές-τυράννους, ἀλλὰ κυρίως ἀπὸ τοὺς ψυχοκτόνους αἱρετικοὺς καὶ τοὺς διαφωτιστές-νεωτεριστὲς τῆς Ἑσπερίας. Διέγνωσαν τὴν καλπάζουσα ἀσθένεια καὶ πρότειναν φάρμακα κατάλληλα, ὅπως τὴν ἐπιστροφὴ στὴν ἀρχαία ἐκκλησιαστικὴ παράδοση, τὴ συχνὴ θεία μετάληψη καὶ τὴν ἐμβριθῆ μελέτη τῶν ἁγιοπατερικῶν κειμένων.
.             Ἕνας μεγάλος τέτοιος φιλοκαλικὸς πατὴρ ὑπῆρξε καὶ ὁ Ὅσιος Δανιήλ, τὸ βλάστημα τῆς εὐάνδρου Ζαγορᾶς τοῦ βουνοῦ τῶν Κενταύρων, τοῦ δασυσκίου Πηλίου. Τὰ στοιχεῖα τοῦ βίου του ἀντλοῦμε ἀπὸ τὸ συναξαριστὴ τοῦ Ὁσίου Ἀρσενίου τοῦ «ἐν Πάρῳ», τοῦ πνευματικοῦ του τέκνου.
.           Διακρινόμενος ὁ Ὅσιος Δανιὴλ ὡς πνευματικὸς πατὴρ μεγάλου βεληνεκοῦς στὸν Ἄθωνα μετεκλήθη στὶς Κυδωνίες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἀπὸ τὸν Σχολάρχη τῆς ἐκεῖ περίφημης Σχολῆς Ἱερομόναχο Γρηγόριο Σαράφη, γιὰ πνευματικὴ τῶν μαθητῶν στήριξη καὶ ποδηγεσία. Ἐκεῖ γνώρισε τὸν ἠπειρώτη μαθητὴ Ἀθανάσιο, τὸν μετέπεια Ὅσιο Ἀρσένιο, τὸν ὁποῖο προσείλκυσε στὸν Ἄθωνα. Ὁ Ὅσιος Δανιὴλ ἦταν φιλοκαλικὸ πνεῦμα καὶ ὑπέρμαχος τοῦ κινήματος τῶν Κολλυβάδων. Ὡς ἐκ τούτου ὑπέστη ἀνελέητο διωγμὸ μαζὶ μὲ τὸν ὑποτακτικό του Ἀρσένιο καὶ κατέφυγε στὴ Μονὴ τῆς Πεντέλης καὶ γιὰ περισσότερη ἡσυχία στὴ Μονὴ Λογγοβάρδας, τῆς Πάρου, πρῶτα καὶ ἔπειτα στὴ Σίκινο καὶ στὴ Φολέγανδρο, στὴν ὁποία καὶ μετὰ ἀπὸ σύντονους πνευματικοὺς ἀγῶνες ἀπεδήμησε πρὸς τὸν Κύριο. Τὴν τιμία του κάρα, μετὰ τὴν ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων του ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος ἔφερε στὴν Πάρο, στὸ Μοναστήρι τῆς Μεταμορφώσεως, στὸ Δάσος, τὸ ὁποῖο ὁ ἴδιος ἔκτισε. Ἐκεῖ καὶ ἀποθησαυρίζεται μέχρι σήμερα, στὸ κελλάκι τοῦ Ὁσίου μαθητοῦ του, καὶ ἔχει ἀπδειχθεῖ πηγὴ πολλῶν θαυμασίων.
.        πηγή