«Οἱ περισσότεροι τῶν ἰσχυρῶν ὑπῆρξαν πάντοτε κακοήθεις… …ἀφοῦ εἶναι ἀδύνατον μεταξὺ τῶν ἰσχυρῶν νὰ εὑρεθοῦν ἐνάρετοι ἄνθρωποι, μιᾶς καὶ εἶναι δύσκολο νὰ ζήσῃ κάποιος ἐνάρετα, ὅταν λόγῳ ἰσχύος του ἔχει τὴν δυνατότητα νὰ πράττῃ ἀτιμώρητα ὁποιανδήποτε ἀδικία…»Πόσο τέλεια ταιριάζει τὸ παραπάνω στοὺς σημερινοὺς Ἕλληνες πολιτικούς, ποὺ οὐδέποτε ὑπερασπίσθησαν τὸ Δημόσιο συμφέρον καὶ τοὺς Ἕλληνες πολῖτες.
Πλάτων, Γοργίας (526 α-β)
Τὸ μόνον ποὺ συνέβη, ὡς ἀποτέλεσμα τῆς ὀλεθρίου ἀνικανότητός τους, ἦταν ἡ ὁλοκληρωτικὴ ὑποδούλωσις τῆς χώρας. Μία ὑποδούλωσις κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ὁποίας ἔρχονται μὲ μνημόνια καὶ μὲ ὑπουργικὲς ἀποφάσεις νὰ μειώσουν μισθοὺς καὶ συντάξεις, σὲ μίαν αἰφνιδιασμένη καὶ ἀποχαυνωμένη χώρα. Κι ὅλα αὐτὰ δίχως νὰ κάνουν τὸ ὁ,τιδήποτε γιὰ ἀντίστοιχο, σοβαρὴ μείωσιν τιμῶν τῶν ἐμπορευσίμων ἀγαθῶν. Ἀντιθέτως αὐτοὶ αὐξάνουν συστηματικὰ φόρους καὶ Φ.Π.Α…!!!
Στὴν πραγματικότητα δωρίζουν τὸ δικαίωμα τῆς ζωῆς τῶν ἐργαζομένων στοὺς ἐργοδότες καὶ στοὺς δανειστές.
Ὅταν σὲ μίαν κοινωνία αὐξάνονται τὰ κέρδη τῶν ὀλίγων καὶ μειώνονται μόνον τὰ κόστη τους, ποὺ σχετίζονται μὲ τὸ βιοτικὸ ἐπίπεδον καὶ τὴν ζωὴ τῶν ἐργαζομένων, καθὼς φυσικὰ διαρκῶς συῤῤικνώνονται αὐτονόητες παροχές, ποὺ ἀφοροῦν στὴν Δημόσια Ὑγεία, στὴν Δημόσια Παιδεία, στὶς Δημόσιες Συγκοινωνίες, στοὺς Δημοσίους Κοινωφελεῖς Ὀργανισμοὺς κλπ, τότε, δυστυχῶς, αὐτὴ ἡ κοινωνία εὑρίσκετα ἤδη σὲ πόλεμο.
Ἕναν πόλεμο πού, ἀκόμη κι ἐὰν δὲν τὸ γνωρίζῃ, συμμετέχει ὅλο καὶ περισσότερο ἐνεργά.
Θεοφανάκης Στέφανος
