Η θέση του Αγίων Κλήμη Αλεξανδρείας (150- 216) ,
Πολυκάρπου Σμύρνης (167 μ.Χ.) ,
Ειρηναίου (2ος – 3ος αιώνας) ,
η του Μ. Αθανασίου (298- 373 μ.Χ.)
Κύριλλου Ιεροσολύμων (313- 387 μ.Χ.)
4.
Η θέση του Κλήμη Αλεξανδρείας (150- 216).
Κατά τον Κλήμη
Αλεξανδρείας,
η αίρεση είναι εκτροπή από την αλήθεια. Στο έργο του ‘’Των
κατά την αληθή φιλοσοφίαν Γνωστικών υπομνημάτων στρωματέων
Πρώτο βιβλίο’’, αναφέρει · «εκούσιος
γαρ η τε αίρεσις ητε της
αληθείας εκτροπή».
5.
Άγιος Πολύκαρπος Σμύρνης (167 μ.Χ.)
«…όποιος παραποιεί με
τεχνάσματα τα
λόγια του Κυρίου σύμφωνα με τις δικές του επιθυμίες και
λέγει ότι δεν υπάρχει ούτε ανάσταση, ούτε κρίση, αυτός είναι
πρωτότοκος του Σατανά». (Προς Φιλιππισίους 7).
6.
Η θέση του αγίου Ειρηναίου (2ος – 3ος αιώνας).
Οι αιρετικοί
εισάγουν λόγους ψευδείς, λόγους και διδασκαλίες που δεν
υπήρχαν πριν. Αιχμαλωτίζουν εκείνους που δεν έχουν πείρα της
πίστης, μηχανορραφώντας τα
λόγια του Χριστού θέλοντας να είναι ερμηνευτές. «…επεισάγουσι λόγους
ψευδείς και
γενεαλογίας ματαίας, αίτινες συζητήσεις μάλλον παρέχουσι,
καθώς ο απόστολος φησίν, η οικοδομή Θεού την εν πίστει, και δια
της πανούργως συγκεκροτημένης
πιθανότητος παράγουσι τον νουν των απειροτέρων, και
αιχμαλωτίζουσι αυτούς, ραδιουργούντες
τα λόγια Κυρίου, εξηγηταί κακοί των καλώς ειρημένων
γινόμενοι και πολλούς ανατρέπουσιν…»
(Έλεγχος και ανατροπή της ψευδωνύμου γνώσεως, βιβλίο Α 1).
Ενώ αναφέρει
για την αληθοφάνεια της
αιρέσεως που έχει σε εκείνους που είναι άπειροι της
χριστιανικής πίστης· «…περιβλήματι
πανούργως κοσμούμενη, και αυτής της αληθείας αληθεστέραν
εαυτήν παρέχειν φαίνεσθαι δια της έξωθεν φαντασίας τοις
απειροτέροις…» (Έλεγχος και ανατροπή της ψευδωνύμου
γνώσεως,βιβλίο Α, 2).
7.
Η θέση του Μ. Αθανασίου (298- 373 μ.Χ.).
Ο Μ.
Αθανάσιος αποκαλεί
την αίρεση ως ‘’εξέραμα
της ασεβείας’’,
και αναφέρει ότι η
αμφισβήτηση της διδασκαλίας των προηγούμενων Πατέρων και της
Ιεράς Παράδοσης δεν είναι γνώρισμα των αληθινών διδασκάλων
αλλά του διαβόλου· «Έκγονον
εστί διαβόλου και καπήλων δε μάλλον και ου διδασκάλων εστί
γνώρισμα. Εστί γαρ, ως οι πατέρες παρεδεδώκασιν, όντως
διδασκαλία και διδασκάλων αληθών τούτο τεκμήριο το τα
αλλήλοις ομολογείν και μη αμφισβητείν μήτε προς εαυτούς μήτε
προς τους εαυτών πατέρας». (Περί της εν Νικαίας Συνόδου). Την
αίρεση του Αρείου που δίδασκε ότι ο Υιός δεν υπήρχε από
πάντα και ότι δεν έχει την ίδια ουσία με τον Πατέρα αλλά
απλά ήταν το πρώτο και τελειότερο κτίσμα του Θεού, την
αποκαλεί δαιμονιώδη. Σε άλλο έργο αναφέρει ότι η αίρεση
είναι θεομίσητη, ακόμα και αν την στηρίζουν δυνατοί-
κοινωνικά- άνθρωποι. Τους αιρετικούς αναφέρει ως ‘’εκπεσόντες’’ και ναυαγούς στην
πίστη· «Οι
δε από των αιρέσεων εκπεσόντες της εκκλησιαστικής
διδασκαλίας. Και περί
την πίστιν ναυαγήσαντες…». (Λόγος κατά ειδώλων).
8.
Η θέση του αγίου Κύριλλου Ιεροσολύμων (313- 387 μ.Χ.)
Για τους
αιρετικούς, αναφέρει ο άγιος
Κύριλλος Ιεροσολύμων·
«Μη
προσέχεις στα καλά τους λόγια,
ούτε στην ψεύτικη ταπεινοφροσύνη τους. Γιατί είναι φίδια και
γεννήματα οχιάς». (Κατήχηση ΣΤ).
«Η Εκκλησία
ονομάζεται Καθολική, επειδή είναι απλωμένη σε όλη την
οικουμένη, από τη μια άκρη ως την άλλη άκρη της γης, και
επειδή διδάσκει πλήρη και αδιάκοπα όλα
τα δόγματα που
πρέπει να γνωρίζουν οι άνθρωποι…για αυτό και το σύμβολο της
Πίστεως, για να είσαι σίγουρος σου παρέδωσε και το ‘’Εις
μίαν αγίαν, Καθολικήν Εκκλησίαν΄΄, ώστε
να αποφεύγεις τις μιαρές συγκεντρώσεις των αιρετικών και να
παραμένεις ισόβια στην Αγία, Καθολική Εκκλησία, στους
κόλπους της οποίας ξαναγεννήθηκες. Κι αν βρεθείς καμιά φορά
σε ξένη πόλη, να μην ρωτάς απλώς που είναι ο ναός- διότι και
οι άλλοι ασεβείς αιρετικοί τολμούν να αποκαλούν τις σπηλιές
τους εκκλησίες- ούτε να ρωτάς απλώς που είναι η Εκκλησία,
αλλά που βρίσκεται η καθολική εκκλησία, γιατί αυτό είναι το
ιδιαίτερο όνομα αυτής της Αγίας Μητέρας όλων μας…» (Κατήχηση
ΙΗ).
«..παίρνεις με
τις κατηχήσεις όπλα
εναντίων της ενέργειας του εχθρού- διαβόλου. Παίρνεις
πνευματικά όπλα εναντίων των αιρέσεων, των Ιουδαίων, των
Σαμαρειτών, και των ειδωλολατρών». (Προκατήχηση Α).
«Η ευσέβεια
εκδηλώνεται με τους εξής δύο τρόπους: Με
τα ευσεβή δόγματα,
και με τις αγαθές πράξεις, Και ούτε τα δόγματα χωρίς αγαθά
έργα είναι δεκτά από τον Θεό, ούτε τα έργα που δεν
συνοδεύονται από ευσεβή
δόγματα τα
δέχεται ο Θεός…Είναι
λοιπόν, μεγάλο απόκτημα η εκμάθηση των δογμάτων, και υπάρχει
ανάγκη να έχουμε νηφάλια ψυχή, επειδή πολλοί είναι εκείνοι
που θέλουν να μας εξαπατήσουν με τη φιλοσοφία και με κούφια
απατηλά πράγματα…οι
οπαδοί των αιρετικών, με ευγενική γλώσσα και ευγλωττία
απατούν τις καρδιές των απλοϊκών ανθρώπων, και καλύπτουν με
το χριστιανικό τους όνομα, σαν με μέλι, τα
δηλητήρια των
αιρετικών δογμάτων» (Κατήχηση Δ).
συνεχίζεται
διαβάστε επίσης: Εισαγωγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου