Του Ανδρέα Κυριακού, Θεολόγου
Ο επίσκοπος Χριστουπόλεως Μακάριος (της αυτόνομης Εκκλησίας της Εσθονίας), σε συνέντευξή του στο «Αμήν» (28.6), προσπαθεί να υπερασπισθεί τη Σύναξη του Κολυμβαρίου. Μεταξύ άλλων έχει δηλώσει: «Ας
μη ξεχνάμε ότι η ευθύνη της Εκκλησίας για την ενότητα καταγράφεται στις
αποφάσεις και τα πρακτικά των Οικουμενικών Συνόδων». Καλύτερα να
απέφευγε το σκόπελο ο Θεοφιλέστατος, διότι χρησιμοποιεί δεδομένα που
αποβαίνουν τελικώς μπούμεραγκ γι’ αυτόν και τους συν αυτώ. Διότι,
μιλώντας για ενότητα εννοεί, εμμέσως μεν αλλά σαφέστατα, το αλήστου μνήμης Άρθρο 6 περί της αναγνωρίσεως των αιρετικών ως «ετεροδόξων Εκκλησιών και Ομολογιών».
Ας μας πει, επιτέλους, ποια Οικουμενική Σύνοδος αναγνώρισε τους αιρετικούς και επιμόνως και αμετανοήτως κακόφρονες, σαν «ετερόδοξες Εκκλησίες και ομολογίες». Μήπως η Β΄ Οικουμενική, που θέσπισε την πίστιν «εις ΜΙΑΝ, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν»;
Η Γ΄ Οικουμενική, που καταδίκασε οιονδήποτε προσθέσει ή αφαιρέσει τι
από το Σύμβολο της Πίστεως, ήγουν και τους Παπικούς με την κακόδοξη
προσθήκη «και εκ του Υιού»(Filioque) και τους συμφωνούντας μετ’ αυτών Προτεστάντες; Μήπως η Δ΄ Οικουμενική, που κατεδίκασε τους Μονοφυσίτες;
Στην εν λόγω συνέντευξη ο Θεοφιλέστατος ιλιγγιά (όπως κι άλλοι οικουμενιστές) μπροστά στο γεγονός ότι «το 90% των Χριστιανών δεν είναι Ορθόδοξοι». Πρέπει να συναγελασθούμε, Θεοφιλέστατε, με τους αιρετικούς διότι (άκουσον- άκουσον) είναι πολλοί εν σχέσει με μας;
Με
βάση τη λογική των αριθμών έπρεπε οι Χριστιανοί των αρχών του δ΄ αιώνος
να αναμειχθουν με τους ειδωλολάτρες και να γίνουν ένα σώμα, εφόσον στο
ρωμαϊκό κράτος δεν αποτελούσαν παρά το 10% του πληθυσμού!!!
Με
την ίδια λογική γιατί να μην αναμιχθούμε και με τις πάσης φύσεως
εξωχριστιανικές κι αντιχριστιανικές θρησκείες διότι, κατά την αριθμητική
του Θεοφιλέστατου, είναι δισεκατομμύρια, άρα πιο πολλοί από μας;
Ας ανοίξει ο Θεοφιλέστατος Χριστουπόλεως το ιερόν Ευαγγέλιον κι ας αναγνώσει αυτό που αναφέρει ο Δομήτωρ της Εκκλησίας Κύριος: «μη φοβού το μικρόν ποιμνιον, ότι ηυδοκησεν ο Πατήρ δούναι ημίν την βασιλείαν» (Λουκ. ιβ΄ 32).
Όσο για το παύλειο χωρίο «αληθεύειν εν αγάπη»
ας μη το ερμηνεύει οικουμενιστικώ τω τρόπω, διότι απλούστατα όποιος
αγαπά πραγματικά τους ανθρώπους που βρίσκονται στην πλάνη, τους λέει την
αλήθεια για να τους βοηθήσει να αποπτύσσουν την πλάνη τους. Ο
Θεοφιλέστατος και οι όμοιοί του θέλουν τους ετερόδοξους να ζούνε ες αεί
με ψέμματα. Αυτό ονομάζεται υποκατάστατο της αγάπης και ουδέν έτερον.
1 σχόλιο:
Το θέατρο του παραλόγου.Δεν μπορώ να καταλάβω πως σκοτίζεται η σκέψη κάποιων ανθρώπων, ώστε να μην γίνονται κατανοητά τα αυτονόητα.
ΕΝΟΤΗΤΑ σημαίνει συνύπαρξη με το όμοιο.Τίποτα λιγότερο.
Δεν λέμε ότι θα είμαστε όλοι ίδιοι και πανομοιότυποι, η Εκκλησία δεν είναι στρατόπεδο ούτε εμείς στρατιωτάκια μαζικής κοπής "του εργοστασίου". Αλλά σαν μέλη της πρέπει να είμαστε όμοιοι στον τρόπο που βιώνουμε την Πίστη μας, τον Κύριο Ιησού Χριστό.
Τα υπόλοιπα είναι "ένωση". Ένωση μπορεί να κάνουν και διάφορα σωματεία, τα κόμματα, οι εταιρείες κτλ.. με κάποιο "καταστατικό κοινών κανόνων", δεν είναι όμως ενότητα με την έννοια της ομοιότητας.
Ακόμα και μέσα στην Ορθοδοξία η κατάσταση είναι απελπιστική ως προς αυτό, ακριβώς γιατί θεωρούμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί μόνο λόγω του βαπτίσματος.
Η Εκκλησία όμως είναι το Σώμα του Χριστού με Κεφαλή τον Κύριο και με πλήρη διαρκή ενότητα μαζί Του, και είναι μόνο ένα μέρος της λεγόμενης Εκκλησίας. Οι υπόλοιποι είναι "κατ΄όνομα", πόσο μάλλον οι αιρετικοί.
Όλες αυτές οι πλάνες απορρέουν από την "θεολογία του προσώπου", την αιρετική "ετερότητα μέσα στην Αγία Τριάδα" και την αιρετική "αναλογία κτιστού-ακτίστου".
Αφού ο Θεός υποτίθεται ότι είναι 3 "έτερα" (διαφορετικά) Πρόσωπα με μια "σχέση" αγάπης μεταξύ τους, η "παγκόσμια εκκλησία" θα δομηθεί "κατ΄αναλογία" της Αγίας Τριάδας "με έτερα πρόσωπα που αγαπούν ο ένας τον άλλο"..
Η Αγία Τριάδα όμως είναι ο Ένας Θεός με μία κοινή Ουσία και τρεις Υποστάσεις. Το λάθος ξεκινάει ήδη από τον Αυγουστίνο λόγω και των μεταφράσεων των πατερικών κειμένων από τα ελληνικά στα λατινικά γιατί δεν μπορούσαν να αποδοθούν διαφορετικά σε αυτή τη γλώσσα κάποιοι όροι όπως πρόσωπο και υπόσταση.
Ο Αυγουστίνος εννοεί το πρόσωπο σαν το "σκεπτόμενο υποκείμενο", κάτι σαν την "προσωπικότητα", "τη συνείδηση του εαυτού".Αυτό καλλιεργήθηκε σε όλη τη δυτική φιλοσοφία από τον Καρτέσιο τον Καντ, και τους υπόλοιπους του Διαφωτισμού. Έτσι στη Δύση εννοούν την ανεπτυγμένη συνείδηση δηλ. το κύριο χαρακτηριστικό του προσώπου για τη δυτική σκέψη είναι η συνείδηση.
Η αίρεση του οικουμενισμού συμπυκνώνεται στη "θεολογία του προσώπου" την "ενότητα μέσα στην ετερότητα" και την "διαχείριση του Αγίου Πνεύματος".. της μεταπατερικής θεολογίας και των αιρετικών.
Ως προς το τελευταίο είναι τέτοια η πλάνη ώστε ο ένας Πάπας-"διαχειριστής του Πνεύματος" έγινε αιτία γέννησης χιλιάδων άλλων τέτοιων "διαχειριστών του πνεύματος" του προτεσταντικού χάους.
Η ουσία της λέξης αίρεση την οποία προσπαθούν λόγω "θρησκευτικής ορθότητας" να εξαφανίσουν είναι η δαιμονική επιρροή και πολλές φορές η πλήρης δαιμονική κατάληψη.
Δημοσίευση σχολίου