Τα Ρουσάλια

Αγερμός που λέγονται στα Μέγαρα την Δευτέρα του Πάσχα από μια ομάδα νέων ανδρών που γυρίζουν στις γειτονιές της πόλης τραγουδώντας και χορεύοντας κυκλικά. Το έθιμο αυτό ξεκινά από τα προεπαναστατικά χρόνια, όπου οι Μεγαρείς αφιέρωναν τα κέρδη από τα Ρουσάλια στον αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας από τους Τούρκους αλλά αναβιώνει ακόμα και σήμερα.
Αυτός που σέρνει τον χορό κρατάει  ένα μεταξωτό μαντίλι (καλαμάτα) και έναν λουλουδένιο σταυρό λόγω της άνοιξης . Ο τελευταίος του χορού (σαχαναντάρης) κρατάει ένα καλάθι στολισμένο κι αυτο με λουλούδια (καρτάλι), το οποίο κατά την διάρκεια του χορού τοποθετείται στο κέντρο του κύκλου. Μετά το τέλος του χορού οι νοικοκυρές βάζουν χρήματα, κουλούρια ή πασχαλινά αυγά στο καλάθι για το καλό.
Οι φορεσιές των αντρών είναι είτε η παραδοσιακή καθημερινή πουκαμίσα (γκρι) είτε η επίσημη (λευκή).

Καλώς σ’ εύραμε αφέντη,
άρχοντά μας τσαι λεβέντη
Να στα πούμε τα Ρουσάλια,
πέστε τα βρε παλληκάρια
Να στα πούμε σένα πρώτα,
που σε ηύραμε στην πόρτα.
τσαι ξυστέρου της τσυράς μας
τσαι της ρουσοπέρδικας μας.

Κάτω σ΄ ένα περιβόλι
δάφνη τσαι μυρτιά μαλώνει ,
δάφνη πήρα ΄γω κλωνάρι
να με πάρει το ποτάμι,
να με πάει τη δύση – δύση
κάτω στη γυαλέρνια βρύση,
όπου πλένουν οι Οβριοπούλες,
σκαματίζουν Τουρκοπούλες.

Βαλε το δεξί σου χέρι
μες την αργυρή σου τσέπη,
βγάλε το ΄κοσιπεντάρι,
δωσ’ το σαχαναντάρη.
Να σας πουμ΄ Χριστός Ανέστη
που ετάφη τσαι Ανέστη

Οι ομάδες που τραγουδάνε τα Ρουσάλια ξεκινάνε από τις 8 το πρωί και γυρνάνε την πόλη από γειτονιά σε γειτονιά. Ο χορός συνήθως γίνεται στα σταυροδρόμια για να μπορούν να τον βλέπουν όσο το δυνατόν περισσότεροι. Το έθιμο δεν έχει αφετηρία ούτε κάποιο συγκεκριμένο σημείο που μπορείτε να το επισκεφθείτε, θα το συναντήσετε εάν κάνετε μια βόλτα στα παραδοσιακά στενά της πόλης και σίγουρα θα το απολαύσετε. Ο χορός σταματάει περίπου στις 3 το μεσημέρι.

πηγή