Ο Πάνος Μουζουράκης έχει μια ειλικρίνεια και μια αμεσότητα, γι'αυτό και με τα χρόνια έχει κερδίσει τη δική του θέση στα καλλιτεχνικά μας πράγματα. Και πάντα εκπλήσσει: «Πιστεύω στον Θεό. Πηγαίνω σε πνευματικό». Την Πέμπτη (2/3) ολοκληρώνει τη θητεία του ως κριτής ταλέντων στον τελικό του The Voice. Αλλά τις Παρασκευές συνεχίζει τις live εμφανίσεις του στο Anodos Stage της οδού Πειραιώς.
- Σας απασχολεί η κριτική;
«Γενικά διάβαζα τα σχόλια και έψαχνα να βρω το αρνητικό, με το οποίο ταυτιζόμουν πιο πολύ. Αλλά μετά από μια παραβολή, που μου είπε ο πνευματικός μου, άλλαξα».
Πνευματικός; Παραβολή; Δηλαδή;
«Η παραβολή αφορούσε έναν γέροντα, ο οποίος έβαλε τον διάκονο να κάνει μια άσκηση και να πάει στους τάφους των πεθαμένων γερόντων και να τους βρίσει για τα κακά που του έκαναν. Την άλλη μέρα του είπε να πάει στους ίδιους τάφους και να τους ευχαριστήσει για τα καλά. Γυρίζοντας, τον ρώτησε: “Εκείνοι σου απάντησαν;” “Οχι”, είπε. Ετσι πρέπει να είμαστε και στα καλά και στα κακά σχόλια. Εννοείται ότι μου αρέσει η καλή κριτική, όπως θα δεχτώ και την κριτική εκείνου που λέει ότι δεν έχω βρει ακόμα τι θέλω να κάνω. Χαίρομαι όμως. Οχι γιατί δεν το έχω βρει, αλλά που έχω ακόμα δρόμο να το ψάξω. Είμαι ανώριμος για να κλειδώσω κάπου».
Εχετε πνευματικό; Πιστεύετε στον Θεό;
«Ναι. Πηγαίνω στον Πατέρα Αντώνιο, στην Κιβωτό του Κόσμου. Και θα ήθελα να ασχολούμαι περισσότερο με την Κιβωτό. Υπάρχουν παιδιά εκεί μέσα που ήταν στον δρόμο, δίπλα στην πρέζα, δίπλα σε ό,τι χειρότερο υπάρχει, και άλλαξαν, έγιναν εξαιρετικά. Ο πατήρ Αντώνιος θα αφήσει έργο πίσω του, όχι μόνον σε εγκαταστάσεις, αλλά κυρίως σε ψυχές».
- Πηγαίνετε συχνά;
«Ημουν τις προάλλες εκεί. Τον κοίταζα, τον θαύμαζα. Οχι δεν πηγαίνω συχνά. Θα το ήθελα. Νομίζω ότι από εκεί θα ξεκινήσει η αλλαγή. Από ένα μικρό ποσοστό. Ξέρεις πόσο λάθος είναι να λες σε κάποιον σ΄αγαπώ, σαν να είναι ένα προνόμιο; Ουσιαστικά δηλώνεις την αναπηρία σου να τους αγαπήσεις όλους. Καταλαβαίνω ότι είναι ωραίο να λες σ΄αγαπώ, αλλά θα έπρεπε αυτό να το νοιώθεις για όλο τον κόσμο. Αγαπάτε αλλήλους. Αυτό φτάνει, αυτό πρέπει να κρατήσουμε. Και κάτι ακόμα: Αν πάω στον Παράδεισο και ο Χριστός δεν μοιάζει με τον Ρόμπερτ Πάουελ, θα απογοητευτώ».
- Και ο Θεός, σε ποιον μοιάζει;
«Για τον Θεό έχω την εικόνα του Διονύση Σαββόπουλου. Είναι ένας άνθρωπος που δεν έχω απομυθοποιήσει: Γιατί είναι δίκαιος αλλά σε κάνει να ντρέπεσαι και λίγο για όλα αυτά που, αν και δεν έχεις εξομολογηθεί, ξέρεις ότι δεν ήταν απόλυτα σωστά. Ουσιαστικά ο Θεός είμαστε εμείς, στην απόλυτα αγνή μορφή μας».
- Σας απασχολεί η κριτική;«Γενικά διάβαζα τα σχόλια και έψαχνα να βρω το αρνητικό, με το οποίο ταυτιζόμουν πιο πολύ. Αλλά μετά από μια παραβολή, που μου είπε ο πνευματικός μου, άλλαξα».
Πνευματικός; Παραβολή; Δηλαδή;
«Η παραβολή αφορούσε έναν γέροντα, ο οποίος έβαλε τον διάκονο να κάνει μια άσκηση και να πάει στους τάφους των πεθαμένων γερόντων και να τους βρίσει για τα κακά που του έκαναν. Την άλλη μέρα του είπε να πάει στους ίδιους τάφους και να τους ευχαριστήσει για τα καλά. Γυρίζοντας, τον ρώτησε: “Εκείνοι σου απάντησαν;” “Οχι”, είπε. Ετσι πρέπει να είμαστε και στα καλά και στα κακά σχόλια. Εννοείται ότι μου αρέσει η καλή κριτική, όπως θα δεχτώ και την κριτική εκείνου που λέει ότι δεν έχω βρει ακόμα τι θέλω να κάνω. Χαίρομαι όμως. Οχι γιατί δεν το έχω βρει, αλλά που έχω ακόμα δρόμο να το ψάξω. Είμαι ανώριμος για να κλειδώσω κάπου».
Εχετε πνευματικό; Πιστεύετε στον Θεό;
«Ναι. Πηγαίνω στον Πατέρα Αντώνιο, στην Κιβωτό του Κόσμου. Και θα ήθελα να ασχολούμαι περισσότερο με την Κιβωτό. Υπάρχουν παιδιά εκεί μέσα που ήταν στον δρόμο, δίπλα στην πρέζα, δίπλα σε ό,τι χειρότερο υπάρχει, και άλλαξαν, έγιναν εξαιρετικά. Ο πατήρ Αντώνιος θα αφήσει έργο πίσω του, όχι μόνον σε εγκαταστάσεις, αλλά κυρίως σε ψυχές».
- Πηγαίνετε συχνά;
«Ημουν τις προάλλες εκεί. Τον κοίταζα, τον θαύμαζα. Οχι δεν πηγαίνω συχνά. Θα το ήθελα. Νομίζω ότι από εκεί θα ξεκινήσει η αλλαγή. Από ένα μικρό ποσοστό. Ξέρεις πόσο λάθος είναι να λες σε κάποιον σ΄αγαπώ, σαν να είναι ένα προνόμιο; Ουσιαστικά δηλώνεις την αναπηρία σου να τους αγαπήσεις όλους. Καταλαβαίνω ότι είναι ωραίο να λες σ΄αγαπώ, αλλά θα έπρεπε αυτό να το νοιώθεις για όλο τον κόσμο. Αγαπάτε αλλήλους. Αυτό φτάνει, αυτό πρέπει να κρατήσουμε. Και κάτι ακόμα: Αν πάω στον Παράδεισο και ο Χριστός δεν μοιάζει με τον Ρόμπερτ Πάουελ, θα απογοητευτώ».
- Και ο Θεός, σε ποιον μοιάζει;
«Για τον Θεό έχω την εικόνα του Διονύση Σαββόπουλου. Είναι ένας άνθρωπος που δεν έχω απομυθοποιήσει: Γιατί είναι δίκαιος αλλά σε κάνει να ντρέπεσαι και λίγο για όλα αυτά που, αν και δεν έχεις εξομολογηθεί, ξέρεις ότι δεν ήταν απόλυτα σωστά. Ουσιαστικά ο Θεός είμαστε εμείς, στην απόλυτα αγνή μορφή μας».
1 σχόλιο:
όπου ακούς πολλά αυγά.....,αλλά ίσως πάλι και να κάνω λάθος
Δημοσίευση σχολίου