ΠΑΝΕ ΓΙΑ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ “ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ” ΜΕ ΠΡΩΤΟΚΑΘΕΔΡΙΑ ΣΤΗ ΡΩΜΗ ΚΑΙ ΠΡΩΤΕΙΟ ΣΤΟΝ ΠΑΠΑ

Το βίντεο/άρθρο με τίτλο: «Γιατί το έγγραφο που υπέγραψαν Καθολικοί και Ορθόδοξοι δεν μπορεί να αγνοηθεί» εμφανίστηκε στην ιστοσελίδα ROME REPORTS και λέει τα κάτωθι:

Το έγγραφο που υπεγράφη το Σεπτέμβριο από τους Ορθοδόξους και τους Καθολικούς δεν είναι οριστικό αλλά αποτελεί ένα σημαντικό βήμα προς την ενότητα μεταξύ των Εκκλησιών.

Θεσπίζει το πλαίσιο του διαλόγου σε δύο κρίσιμα ζητήματα: την έννοια του παπικού πρωτείου και τον τρόπο διεξαγωγής της Συνόδου – τη συνέλευση των επισκόπων.

Msgr.* ANDREA PALMIERI

Ποντιφικό Συμβούλιο

για τη Χριστιανική Ενότητα

«Το πρωτείο είναι ίσως το δυσκολότερο θέμα στην ιστορική συζήτηση μεταξύ Ορθοδόξων και Καθολικών, οι οποίοι είναι χωρισμένοι εδώ και 1.000 χρόνια. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο αποφασίστηκε να μελετήσουμε μαζί την πρώτη χιλιετία, όταν οι Χριστιανοί της Ανατολής και της Δύσης ευρίσκονταν σε πλήρη κοινωνία.»

Το έγγραφο περιγράφει πώς η Εκκλησία λειτουργούσε σε σχέση με το πρωτείο και τη συνοδικότητα στα πρώτα 1.000 χρόνια της ιστορίας της.

Εκείνον τον καιρό οι Χριστιανοί χωρίζονταν σε πέντε πατριαρχικές έδρες και η Ρώμη κρατούσε την πρωτοκαθεδρία τιμής.

Ωστόσο, κανένας από τους πατριάρχες δεν μπορούσε να πάρει αποφάσεις στην έδρα κυριαρχίας του χωρίς την συγκατάθεση των υπολοίπων. Αυτή ήταν η συνοδικότητα.

Msgr. ANDREA PALMIERI

Ποντιφικό Συμβούλιο για τη Χριστιανική Ενότητα

«Η σημαντική πτυχή αυτού του εγγράφου είναι ότι προσδιορίζει το ρόλο της Ρωμαϊκής επισκοπικής έδρας για την κοινωνία της Οικουμενικής Εκκλησίας. Ο ρόλος αυτός αναγνωρίζεται σε τρία σημεία. Ο επίσκοπος της Ρώμης είχε το δικαίωμα να προεδρεύει στις λειτουργικές τελετές ως επίσκοπος της πρώτης επισκοπής. Δεύτερον, αναγνωρίζει το ρόλο του στα συμβούλια. Ποτέ δεν συμμετείχε άμεσα, αλλά έστελνε αντιπροσώπους ή επικύρωνε αυτά που είχαν συμφωνηθεί. Τρίτον, το έγγραφο αυτό αναγνωρίζει το δικαίωμα προσφυγής στη Ρώμη. Οι επίσκοποι οι οποίοι πίστευαν ότι η σύνοδος τους δεν ενεργούσε δίκαια μπορούσαν να προσφύγουν στη Ρώμη.»

Μεταξύ των υπογραφόντων αυτής της συμφωνίας βρίσκονται και οι πιο παραδοσιακά εχθρικές προς το Βατικανό Ορθόδοξες Εκκλησίες της Ρωσσίας και της Γεωργίας. Ο πάπας συναντήθηκε με τους αντίστοιχους πατριάρχες τους. Ο πάπας Φραγκίσκος δρέπει αυτά που έσπειραν οι προκάτοχοί του στη Β΄ Βατικανή. Υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος μπροστά, αλλά το έγγραφο αυτό είναι μια σημαντική εξέλιξη στην πορεία του διαλόγου.”

ΛΙΑΝ ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΑΙ ΠΑΠΙΚΩΝ

  Είδαμε το βίντεο και το σχετικό ρεπορτάζ αναφορικά με τις πρόσφατες εξελίξεις στο διάλογο Ορθοδόξων και Παπικών.

Πρόκειται για εξαιρετικά ανησυχητική εξέλιξη. Οι Οικουμενιστές κάτω από τη μύτη μας προχωρούν στην αποδοχή εγγράφων που οδηγούν σε ένωση της Ορθοδοξίας με τον Παπισμό με τρόπο που εξυπηρετεί τα παπικά σχέδια, όπως τα νομολόγησε η Β΄ Βατικάνεια Σύνοδος. Επαναλαμβάνεται, δηλαδή, το σκηνικό των προσυνοδικών Διασκέψεων που κατέληξαν στη Σύνοδο της Κρήτης. Οι οικουμενιστές ιεράρχες που εκπροσωπούσαν τις Ορθόδοξες Εκκλησίες και ανήκαν στο στενό κύκλο του Σεβ. Περγάμου, ετοίμαζαν κακόδοξα έγγραφα εν αγνοία των Συνόδων και τα σέρβιραν στους Προκαθήμενους για υπογραφή.

Πρέπει να παρακολουθούμε άγρυπνοι τις εξελίξεις. Παράλληλα -το πιο σημαντικό- είναι να αλλάξει η ατζέντα του διαλόγου. Η Ορθοδοξία δεν μπορεί να συζητά ούτε για το πρωτείο, ούτε για τα άλλα δόγματα μόνον υπό το φως τη Α΄ χιλιετίας λές και η ζωή και η Παράδοση της Ορθοδοξίας τερματίζεται το 1054 μ. Χ..

Το ότι η Εκκλησία της Ρωσίας δέχτηκε το έγγραφο καθόλου δεν μας ξενίζει. Αντίθετα με ότι λέγει ο Αντρέα Παλμιέρι έχουμε τη σαφή πεποίθηση, που στηρίζεται σε ατράνταχτα επιχειρήματα και αδιαμφισβήτητα γεγονότα, ότι η Εκκλησία της Ρωσίας κάθε άλλο παρά αντιοικουμενιστική είναι. Ένα μόνο θα αναφέρουμε εδώ. Αναγνωρίζει έγκυρη ιερωσύνη στους Παπικούς και δεν αναμυρώνει -πολλώ μάλλον δεν αναβαπτίζει- τους Παπικούς όταν προσέρχονται στην Ορθοδοξία!

Αυτό που εκπλήσσει είναι η στάση της Εκκλησίας της Γεωργίας, η οποία βεβαίως είναι παραδοσιακή Εκκλησία. Φαίνεται, όμως, ότι δεν έχει σπουδαίους θεολόγους στους κόλπους της, με αποτέλεσμα να υπογράφει πολλές φορές κείμενα που δεν την εκφράζουν και που δεν είναι ορθόδοξα όπως συνέβηκε στις Προσυνοδικές Διασκέψεις. Το παρηγορητικό είναι ότι οι Γεωργιανοί ιεράρχες έχουν την ταπείνωση να αναγνωρίζουν τα λάθη τους και να αναθεωρούν λανθασμένες αποφάσεις που έλαβαν όπως συνέβηκε με την τελική θέση τους για τη Σύνοδο της Κρήτης.

Ευτυχώς που το κείμενο αυτό δεν είναι οριστικό και έτσι υπάρχουν περιθώρια (;)αναθεώρησής του.

πηγή