Κάπου θα ΄σαι και δεν μπορεί να μη με διαβάζεις, και θα γελάς μ' αυτό που θα σου πω, και θα μου πεις σου τα 'λεγα εγώ, αλλά είναι αλήθεια, αν βάλεις επί τούτου στο μυαλο, στόχο δλδ να περάσεις καλά, δεν θα το απολαύσεις, θα επιστρέψεις με κενά που δεν κατάφεραν να γεμίσουν, κάπως έτσι νιώθω το φετεινό μου καλοκαίρι, σα να το χρησιμοποίησα κάπως και σαν αυτό να με εκδικήθηκε!
Ωστόσο, υποκλίνομαι ακόμη και στην εκπνοή του.
υ.γ. μια μέρα με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, θα σου γράψω για την κυρά Τζενούλα, το Τζενάκι με τα στρογγυλά σα μαύρες χάντρες μάτια, και θα σου μιλάω ασταμάτητα, μια για τα περπατήματα μου και μια για τις γνωριμίες μου. Ίσως σου πω και άλλα που θα σε στεναχωρήσουν! Ωστόσο, για να δώσω ένα δικαίωμα ύπαρξης στη φωτογραφία, θα σου πω πως ένα φλυτζάνι τσάι, ευχαρίστως θα το έπινα, την μια και καλή φίλη πρέπει να ανακαλύψω, αυτήν που θα αντέξει να μ'ακούσει..
με το φεγγαρι αγκαλια
2 σχόλια:
"με ένα φλυτζάνι καφέ"
Είσαι παντού και μπορείς να με διαβάζεις, και θα χαμογελάς μ’ αυτό που θα σου πω, αλλά δεν θα μου πεις σου τά’λεγα εγώ, αλλά είναι αλήθεια, αν δεν βάλεις επί τούτου στο μυαλό, στόχο δηλαδή να περάσεις καλά, θα το απολαύσεις, δεν θα επιστρέψεις με κενά που δεν κατάφεραν να γεμίσουν, κάπως έτσι νοιώθω το φετινό μου καλοκαίρι, σαν να δεν το χρησιμοποίησα κάπως, και σαν αυτό να με αντάμειψε!
Εξ’ άλλου υποκλίνομαι στην διάρκειά του.
Τρέχα γύρευε και Νικολό καρτέρει...
Δημοσίευση σχολίου