Τρίτη 2 Αυγούστου 2016

Εικόνες απο την λιτανεία στους δρόμους του Κιέβου της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πολύ όμορφες εικόνες! Κάντε μια σύγκριση με τα gay-pride Αθήνας-Θεσσαλονίκης! Έτσι για να καταλάβουμε σε τι σημείο κατάπτωσης έχουμε φτάσει σαν ελληνική ("χριστιανική") κοινωνία. Δεν έχει σημασία αν "συμμετέχουμε ή όχι", αν τα "επιδοκιμάζουμε ή αποδοκιμάζουμε".
Και μόνο το γεγονός ότι (υπάρχει η "ανοχή" άρα η δυναμική να) πραγματοποιούνται λέει πολλά. Όπως και το αισχρό corpus Christi, κώδικας Ντα Βίντσι κτλ..

Ανώνυμος είπε...

Oύτε καν ανοχή. Το έχουμε ξεπεράσει. Είμαστε στο στάδιο της αφασίας.

Ανώνυμος είπε...

Για θυμηθείτε λίγο τί γινόταν και στην μετασοβιετική Ρωσία, πριν και μετά την Περεστρόικα. Τι ξεσάλωμα έπεσε με την ελευθερία που τους "χαρίστηκε"; Μόνο πιστούς είχε; Ε, τα ολόιδια λοιπόν περνάμε κι εμείς οι "χρήσιμοι" ηλίθιοι, σε πιο σύγχρονο..

Ανώνυμος είπε...

Αφασία.. σε πνευματικό "κώμα", δηλ. πνευματικά "φυτά"!

Ανώνυμος είπε...

1.57
Δεν είχε μόνο πιστούς, απεναντίας είχε πολλούς άθεους, και μεγάλα κοινωνικά προβλήματα όπως ο αλκοολισμός. Δεν λέμε αυτό, δεν εξιδανικεύουμε κάποια χώρα ή κοινωνία. Απλώς θαυμάζουμε αυτό που βλέπουμε έχοντας στο μυαλό μας τα φοβερά που έχουν συμβεί επί κομμουνισμού. Άθεη ανελέητη καθημερινή προπαγάνδα, ιεροσυλία, κατεδάφιση ναών, καταπάτηση ιερών λειψάνων και εκκλησιαστικών σκευών..
Οι κοπέλες της Κομσομόλ (λενινιστική κομμουνιστική νεολαία) ανέβαιναν στην Αγία Τράπεζα των ναών και χόρευαν. Στα σχολεία καθημερινή προπαγάνδα σε μικρά παιδιά για να αποστραφούν την έννοια του Θεού και της πίστης. Γελοιοποίηση οτιδήποτε χριστιανικού με εκδηλώσεις και άθεες αντι-χριστιανικές "γιορτές" μίσους και εξευτελισμού.
Αυτό που βλέπουμε στο βίντεο, έστω και αν υπάρχει σε μικρό ποσοστό, έστω και αν δεν είναι τέλειο, μας γεμίζει χαρά, γιατί έχει μια γνησιότητα. Κάτι μέσα από τις περιγραφές των γιαγιάδων μας που έστω ο απόηχός του έφτασε μέχρι τα παιδικά μας χρόνια, και σήμερα στην Ελλάδα έχει εκλείψει οριστικά.

Ανώνυμος είπε...

10 εκατομμύρια νεκροί και 2.500 χιλιάδες εκτελέσεις για κανιβαλισμό! Ο λιμός που προκάλεσε ο Στάλιν στην Ουκρανία

Ο Μεγάλος Λιμός της Ουκρανίας υπήρξε μία από τις μεγαλύτερες εθνικές καταστροφές στη σύγχρονη ιστορία της χώρας που συνοδεύτηκε από το θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων και από πολλά κρούσματα κανιβαλισμού!
Οι περισσότεροι αναλυτές θεωρούν πως ο λιμός της Ουκρανίας ήταν συνέπεια της οικονομικής πολιτικής που ακολούθησε η ο Στάλιν με το πρόγραμμα κολεκτιβοποίησης που εφαρμόστηκε.

"Εμπρός σύντροφε, μαζί στα κολχόζ", έγραφε το σύνθημα στη σοβιετική αφίσα

Η διετία 1932 – 1933 ονομάστηκε από τη Σοβιετική Ένωση «Αγροτική Μεταρρύθμιση» και οι ενέργειες που ακολούθησαν ήταν τραγικές για τους Ουκρανούς.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης, διέταξε να κατασχεθούν πρώτα όλα τα σιτηρά προϊόντα από τους αγρούς και τις αποθήκες και στη συνέχεια όλα τα μη σιτηρά προϊόντα και τα ζώα.
Επιπλέον, απαγορεύτηκε η μετακίνηση του αγροτικού πληθυσμού στις πόλεις με σκοπό να βρουν τρόφιμα. Σε χωριά έξω από το Κίεβο οι κάτοικοι έτρωγαν χυλό από πριονίδι, ξυλοπολτό και χόρτα.
Αστυνομικοί και αγροφύλακες περιπολούσαν στους αγρούς και πυροβολούσαν εν ψυχρώ τους λαθροκυνηγούς. Αποτέλεσμα ήταν ότι, μετά από μόλις πεντακόσιες μέρες, πέθαναν από ασιτία εκατομμύρια χωρικοί.

Η επίσημη ουκρανική πλευρά κάνει λόγο για 7.000.000 με 10.000.000, που σημαίνει 17 θάνατοι το λεπτό, 1.000 την ώρα και 25.000 την ημέρα.
Μια σύγκριση των απογραφών του 1926 και του 1939 καταδεικνύει μείωση του ουκρανικού πληθυσμού κατά 10%, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Υπό τις συνθήκες της τρομερής πείνας δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνιση τους φαινόμενα κανιβαλισμού.
Το καθεστώς τοιχοκόλλησε αφίσες που έγραφαν: «Το να τρως τα παιδιά σου είναι μια βάρβαρη πράξη». Λησμόνησε βέβαια να αναφέρει τους ηθικούς αυτουργούς αυτής της πράξης.

Πάνω από 2500 Ουκρανοί εκτελέστηκαν για κανιβαλισμό κατά τη διετία 1932-33.

Οι ερευνητές της περιόδου υποστηρίζουν ότι με αυτό τον τρόπο ο Στάλιν επιχείρησε να καταστρέψει εκ θεμελίων τα ουκρανικά χωριά, τα οποία αποτελούσαν προπύργια του ουκρανικού εθνικισμού και της Ορθόδοξης πίστης και αμφισβητούσαν ανοικτά τη σοβιετική εξουσία.

«Το χωριό είναι ο μεγαλύτερος στρατός για ένα εθνικό κίνημα. Χωρίς το χωριό η κίνηση καθίσταται αδύνατη», έγραφε ο ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης.
Το «αντιδραστικό» χωριό λοιπόν έπρεπε να σβηστεί στην κυριολεξία από τον χάρτη.


Τον Ιανουάριο του 1934, κατά τη διάρκεια του 12ου Συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος Ουκρανίας, ο πληρεξούσιος της Μόσχας Πάβελ Ποστίβεβ διακήρυττε ότι:«το 1933 ήταν η χρονιά της ήττας της Ουκρανικής Εθνικιστικής Αντεπανάστασης».

Παράλληλα με την λιμοκτονία σοβιετικές δυνάμεις προχώρησαν σε μαζικές εκτελέσεις σε όλη την Ουκρανία.
Στόχο αποτέλεσαν εκτός από τους χωρικούς και οι διανοούμενοι στις πόλεις, που υποστήριζαν την ιδέα μιας εθνικά ανεξάρτητης Ουκρανίας.

Η τρομακτική ανθρωπιστική καταστροφή συνοδεύτηκε από μια ανάλογη πολιτιστική.

Η Ουκρανία έχασε, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ΄30, το 80% της διανόησής της.

Ενώ το ποσοστό των βιβλίων που εκδίδονταν στην ουκρανική γλώσσα έπεσε από το 80% στο 59%. Παράλληλα, το καθεστώς αλλοίωνε την εθνική σύσταση της χώρας εποικίζοντας τα έρημα πλέον χωριά με ρωσικούς πληθυσμούς.

Ανώνυμος είπε...

συνέχεια από 1:57 μμ
Διαφωνώ. Δεν έχει εκλείψει οριστικά. Μια βόλτα στην αγρυπνία του αγίου Παϊσίου, με χιλιάδες κόσμο, όμως χ ι λ ι ά δ ε ς, θα σας πείσει. Νεαροί γονείς με τα μωρά τους στα καρότσια, μπαμπάδες με παιδιά στους ώμους, σε αναμονή να προσκυνήσουν το μνήμα του απίστευτου αυτού Αγίου, με μέσον όρο αναμονής 5 ώρες!!Δεν κυκλοφορεί όμως κανένα βίντεο, τουλάχιστον ακόμη. Πουθενά στον πλανήτη δεν συμβαίνει αυτό!
Εμείς σαν λαός μαρτυρήσαμε επί Τουρκοκρατίας. Άπειροι οι νεομάρτυρες. Και αν χρειαστεί λοιπόν θα ξαναμαρτυρήσουμε. Υπάρχει μαγιά. Δεν είναι όλα μαύρα. Έστω αυτή που υπάρχει. Υπάρχουν ακόμη κορίτσια, που δεν τα πιάνει το μάτι σου, που ζυμώνουν πρόσφορα αποκλειστικά με προζύμι του Σταυρού. Και υπάρχουν μοναστήρια, που κάνουν αγάπη για τα παιδιά και τους εφήβους, με κατασκήνωση στον χώρο της μονής, τους μαγειρεύουν ΚΑΙ κρέας, οργανώνουν θεατρικά έργα (πνευματικά και χιουμοριστικά) Δ Ω Ρ Ε Α Ν.
Δεν μας ενδιαφέρει, λοιπόν, τόσο η πλειοψηφία. Εξ'άλλου η ποιότητα πάντοτε ανήκει στην μειοψηφία.
Αυτό το "προζύμι" αρκεί.

Ανώνυμος είπε...

3.59
Η εικόνα που έχω από το μέρος που ζω και η σύγκριση με κάποια χρόνια πίσω με οδηγεί σε αυτό που είπα. Υπάρχει μόνο ο απόηχος (που και αυτός έχει σχεδόν εκλείψει), από την παλιά ευλάβεια και την ενσωμάτωση της πίστης και λατρείας στην καθημερινή ζωή.Δεν μιλάμε για εξαιρέσεις αλλά για τον κανόνα.
Σήμερα στην μεγάλη πλειοψηφία υπάρχει περιφρόνηση της πίστης, και της εκκλησίας, η αθεϊα και ο υλισμός σαρώνουν την ελληνική κοινωνία.
Παλιότερα υπήρχε περιφρόνηση της απιστίας και εξύψωση της πίστης, σήμερα συμβαίνει το αντίθετο.
Μιλάμε πάντα για ποσοστά και όχι με απόλυτο τρόπο.Δεν μπορώ φυσικά να ξέρω τι ακριβώς γίνεται σε άλλα μέρη, αλλά νομίζω ότι κάπως έτσι είναι σε όλη την Ελλάδα.Έχουν αντιστραφεί πλήρως τα ποσοστά και δεδομένα.

Αυτό που είπα ότι έχει εκλείψει, δεν είναι φυσικά η πίστη (η οποία έχει περιοριστεί), γιατί πιστοί υπάρχουν και μάλιστα σήμερα λόγω μεγαλύτερου πολέμου, έχουν και πολύ μεγαλύτερη αξία. (Και φυσικά συμφωνώ ότι δεν είναι θέμα ποσότητας αλλά ποιότητας).
Φαίνεται καθαρά τι εννοώ σε αυτό που έγραψα:
"Αυτό που βλέπουμε στο βίντεο, έστω και αν υπάρχει σε μικρό ποσοστό, έστω και αν δεν είναι τέλειο, μας γεμίζει χαρά, γιατί έχει μια γνησιότητα. Κάτι μέσα από τις περιγραφές των γιαγιάδων μας που έστω ο απόηχός του έφτασε μέχρι τα παιδικά μας χρόνια, και σήμερα στην Ελλάδα έχει εκλείψει οριστικά."

Είναι καθαρά η μαζική εκδήλωση αυτής της πίστης και αγάπης, αυτό που γινόταν παλιότερα όταν όλοι είχαν ευλάβεια και συμμετείχαν σε όλα όπως π.χ. στόλισμα του Εσταυρωμένου Χριστού και του Επιταφίου .
Έχουν ανατραπεί σήμερα τα πάντα, το ξέρουμε όλοι. Ανελέητος πόλεμος από παντού και αποχριστιανοποίηση της χώρας (ακόμα και σφράγισμα δεκάδων εκκλησιών) ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΟΥΜΕ.
Πως δεχόμαστε (αφού υποτίθεται ότι είμαστε χριστιανικός λαός) όλα αυτά που συμβαίνουν; Ουσιαστικά την μεγάλη πλειοψηφία ενδιαφέρουν μόνο τα υλικά. Αυτός είναι ο κανόνας.
Εξαιρέσεις υπάρχουν.
Υπάρχει βεβαια και τυπολατρεία. Κάποιος που στήνεται για να προσκυνήσει δεν είναι απαραίτητα ούτε γίνεται αυτόματα πνευματικός.Μπορεί να το κάνει για βιωτικά πράγματα. Και στην Ουκρανία μπορεί να ισχύει το ίδιο.
Γι αυτό είπα ότι δεν κρίνουμε την εσωτερική πίστη (δεν μπορεί εξάλλου να γίνει από την εξωτερική όψη των πραγμάτων σε ένα βίντεο), αλλά την εικόνα της μαζικής εκδήλωσης της πίστης και ευλάβειας, κάτι που στην Ελλάδα διακωμωδείται και χλευάζεται.

Τώρα αποποινικοποιήθηκε και η βλασφημία, έχουμε το σύμφωνο ομοφυλόφιλων, θα έρθει και "γάμος" και υιοθεσία, ευθανασία, καύση νεκρών, πλήρης αποχριστιανοποίηση στα σχολεία και κανείς δεν αντιδρά. Τελευταία άρχισε και η "μόδα" να μην θέλουν να βαπτίσουν τα μωρά, όπως και πολλά άλλα (καλύτερα να μην τα πω "αισχρόν εστί και λέγειν"). Και βλέπουμε σε αυτές τις χώρες να έχουν περάσει οι άνθρωποι τόσα και να αναζωπυρώνεται η Πίστη από τις στάχτες της. Έτσι τουλάχιστον φαίνεται.. και μακάρι να ισχύει..
Μακάρι και εμείς να μετανοήσουμε ειλικρινά σαν λαός, να καταλάβουμε τι "πολύτιμα τζιβαϊρικά" έχουμε να τα αγαπήσουμε και να τα διαφυλάξουμε απέναντι στην νεοεποχίτικη λαίλαπα.

Ανώνυμος είπε...

Έχεις δίκιο. Ούτως ή άλλως τα ίδια περίπου πιστεύουμε, απλά με άλλη έκφραση, με την διαφορά ότι πιστεύω ακράδαντα, ότι δ ε ν θα μας αφήσει η Παναγία. Έτσι, για τους αγωνιστές και ασκητές και μοναχούς και, και, και, του παρόντος τούτου αιώνος, του απατεώνος.
Καλό υπόλοιπο για το Δεκαπενταύγουστο, Καλή Παναγιά. Εύχεσθεεεεε!!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Αμήν.Όλοι θέλουμε το καλύτερο για την πατρίδα μας. Kαλό Δεκαπενταύγουστο, η Παναγία μας να μας σκεπάζει όλους.

Να πω κάτι τελευταίο, μια παρατήρηση σχετικά με τα προηγούμενα. ΔΥΣΤΥΧΩΣ όταν το βιωτικό επίπεδο ανέβει πάνω από ένα όριο, κοινώς όταν αρχίζει να αυξάνεται το χρήμα, και αν η πίστη δεν είναι ισχυρή αλλά χλιαρή ή ακόμα χειρότερα ψυχρή, τότε αρχίζει ο υπέρμετρος καταναλωτισμός και ο ευδαιμονισμός, και ο άνθρωπος απομακρύνεται από τον Θεό. Στις χώρες του πρώην κομμουνισμού υπάρχει ακόμα σήμερα μεγάλη φτώχεια. Αυτό αντικειμενικά (έστω και εξ΄ανάγκης) συντελεί στην προσκόλληση των ανθρώπων στον Θεό.
Θα μου πεις, τι να κάνουμε να επιθυμούμε την φτώχεια; Αυτήν που είχε μεταπολεμικά η χώρα μέχρι να αρχίσει μετά το 1960 η λεγόμενη ανάπτυξη; Tην οικονομική κρίση που ζούμε τα τελευταία χρόνια;
Φυσικά αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι καταστροφικό, για πολλούς λόγους. Χάσαμε την εθνική μας ανεξαρτησία (αυτήν τέλος πάντων που είχαμε), υποδουλωθήκαμε στους ξένους, καταστράφηκε η οικονομία και ο παραγωγικός ιστός της χώρας, είχαμε τόσες αυτοκτονίες, κατάθλιψη, ανεργία κτλ..
Επειδή όμως πρέπει να βλέπουμε και την πνευματική όψη των γεγονότων, ΔΥΣΤΥΧΩΣ η ανθρώπινη φύση συνήθως όταν όλα πηγαίνουν καλά και όταν βουλιάζει μέσα σε πληθώρα υλικών αγαθών, ξεχνάει τον Θεό, και η επιβεβαίωση είναι η πνευματική αποστασία των νεοελλήνων των τελευταίων δεκαετιών (η οποία έχει βέβαια και άλλες αιτίες, δεν είναι μόνο αυτό).
Τώρα το τσουνάμι της κρίσης σαρώνει από την ψυχή μας όλα τα είδωλα. "Αξίες" και ζητούμενα του νεοέλληνα ήταν το χρήμα, το πτυχίο, η καριέρα, το πολυτελές σπίτι και αυτοκίνητο.
Και δεν λέει κανείς ότι πρέπει να είμαστε αναλφάβητοι ή άστεγοι.. αλίμονο..
Απλώς ότι πρέπει όλα αυτά να έχουν τις πραγματικές διαστάσεις μέσα στη συνείδησή μας, να τα χρησιμοποιούμε για τις ανάγκες μας και (όσο μπορούμε) και για τον συνάνθρωπο, και όχι για να τρέφουν τα πάθη μας, φιλοδοξία επίδειξη χλιδή κτλ.. Είχαμε ξεφύγει και τώρα το πληρώνουμε. Ας ελπίσουμε τουλάχιστον μετά από το χαστούκι που φάγαμε να συνέλθουμε να απομυθοποιήσουμε όλα αυτά τα σύγχρονα είδωλα και να λατρεύουμε μόνο τον Θεό. Και το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα μας εγκαταλείψει ποτέ.