βεδουίνοι,τους πάει πολύ ο παράδεισος

''Μόνο τρία είδη υπάρξεως βρίσκουν διασκέδαση στην έρημο:οι βεδουϊνοι,οι μοναχοί κι ο Θεός.Για τους υπόλοιπους ανθρώπους είναι καμίνι.''
Άγιος Γέρων Παϊσιος

Από το βιβλίο «Βεδουϊνοι,οι αγνοημένοι άρχοντες της ερήμου»
Ο Βεδουϊνος είχε ανακαλύψει και καλλιεργούσε μια ομορφά-Το φαινόμενο αυτό της ομορφιάς απαντούσε σε μια βαθύτερη λαχτάρα κι αναζήτηση της καρδιάς του.Την κατάσταση αυτή που είναι ένα εξελιγμένο πνευματικό φαινόμενο,οι ασκητικοί συγραφείς την ονομάζουν "θεωρία της φύσεως" η "οι λόγοι των όντων'' και καλλιεργείται κατ' εξοχήν στην έρημο η κάτω από προϋποθέσεις ερημικής ζωής.Το κάθε τι που δημιουργήθηκε στο σύμπαν έχει έναν ειδικό λόγο που έγινε έτσι.Και μπορεί να συνεχίσει την ύπαρξη του,μόνο κάτω απ' αυτές τις προϋποθέσεις που υπάρχει.Όταν το Άγιο Πνεύμα αποκαλύπτει τα μυστικά της δημιουργίας στο νου του ανθρώπου,αυτός εκπλήσσεται.Και ο χρόνος περνάει χωρίς να το καταλάβει δημιουργώντας μέσα του έκπληξη κι ομορφιά.
Εδώ φαίνεται να τίθεται ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα:Εφ' όσον η θεωρία των όντων είναι μια υψηλή κατάσταση και κάθε πνευματικό γεγονός στη ζωή μας είναι δώρο του Αγίου Πνεύματος,πως ο βεδουϊνος αυτός που ανήκει σε μια άλλη θρησκεία,έφθασε σε αυτά τα μέτρα; Δηλαδή,αυτό θα το λέγαμε πιο καθαρά κάπως αλλιώς"το Άγιον Πνεύμα λειτουργεί και εκτός Εκκλησίας,ακόμη και σε αλλόδοξους;''Βεβαίως και λειτουργεί.Και την εξήγηση την έδωσε η πολύ εύστοχη απάντηση ενός Γέροντα,σε παρόμοια υπόθεση.
"Να ξέρετε" μας είπε, " ότι η βεβαιότης της σωτηρίας βρίσκεται μόνο μέσα στην Εκκλησία.Το ενδεχόμενο όμως της σωτηρίας δεν το αποκλείουμε από κανέναν.Το τι θα κάνει το 'Αγιον Πνεύμα με τους ανθρώπους που ανήκουν σε άλλη θρησκεία είναι δική του υπόθεση."
Το Θέμα αυτό το έθιξα και στον Γέροντα Παϊσιο,όταν πηγαίναμε σ' ένα ασκητήριο μέσα στην έρημο.Μακριά,πίσω από κάπια βουνά,είδαμε σκηνές Βεδουϊνων.Τις έδειξα στον Γέροντα και τον ρώτησα.
"Η άσκηση αυτή των Βεδουϊνων,η λιτοδίαιτη ζωή τους κι η αγάπη τους για την ελευθερία έχει αξία προστά στον Θεό;''
''Έχει" μου απάντησε αυτός.
''Κι αυτό" ξαναρώτησα, "ο Θεός το εκλαμβάνει σαν αρετή η είναι φυσικό επακόλουθο της ζωής τους;''
"Έχεις την εντύπωση ότι αυτοί το πετυχαίνουν χωρίς αγώνα;Την ολιγαρκεια τους την αποκτούν με προσπάθεια και περιορισμό στα θελήματα τους.Κι αυτό τους κάνει όμορφους και φυσικούς".
"Δηλαδή", του πέταξα την κουβέντα,"μιλάμε και για σωτηρία των Βεδουϊνων;''
Ο Γέροντας κτύπησε νευρικά το μπαστούνι του κάτω.
"Προχωράς πάντοτε ένα βήμα περισσότερο απ' όσο θέλω.Ξέρεις πόσο μπερδεμένα και πόσο διαφορετικά καταντούν τα λόγια που λέω;Είναι απίστευτο το τι ακούω.'Ενα αστείο να πω,ακούω μια ολόκληρη ιστορία για κάποια 'προφητεία΄που είπα.
"Όχι", τον διαβεβαίωσα,"Εγώ θα το μεταφέρω οπως μου το πείτε.Θα έχουμε και Βεδουϊνους στον παράδεισο;"
Αυτός κούνησε το κεφάλι του καταφατικά.
"Ναί,θα έχουμε και Βεδουϊνους στη παράδεισο",απεφάνθη σοβαρά."Το ότι δεν εκμεταλλεύονται ευκαιρίες στην ζωή τους για να εγκαταλείψουν την έρημο και να ζήσουν κάπου πιο άνετα,το εκτιμάει πολύ αυτό ο Θεός".
"Πάντως",είπα στον Γέροντα,"είναι τόσο ειρηνικοί και ήπιοι,που τους πάει πολύ ο παράδεισος."
"Ναί",συμφώνησε κι αυτός,"ετσι είναι".