Το καραβάνι προχωρά… σύντροφοι!

Του Θοδωρή Γιάνναρου

Αλληλέγγυοι και κουκουλοφόροι, καταλαμβάνουν ξενοδοχεία στην Αθήνα για λογαριασμό γερμανικής ΜΚΟ, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια, νόμους, κανόνες, ιδιοκτησιακό καθεστώς… τα πάντα, ακόμα και τον μέντορά τους τον Αλέξη Τσίπρα! Δημιούργησαν το δικό τους κράτος κοινωνικής αλληλεγγύης, μέσα στο δικό μας… παραγκωνίζοντας εμάς, τις οικογένειές μας και τα παιδιά μας…

Σπάνε πόρτες και παράθυρα, παραβιάζουν κλειδαριές, τρομοκρατούν και προπηλακίζουν ιδιοκτήτες και το ντόμινο των καταλήψεων καλά κρατεί στο κέντρο της ξένης πια -για τους Έλληνες- Αθήνας, όπου ομάδες αλληλέγγυων καταλαμβάνουν με το "έτσι θέλω” ξενοδοχεία προσφέροντας, στο όνομα μιας δικιάς τους αξιοπρέπειας αλλά και "ανομίας”, πολυτελή φιλοξενία σε λαθραίους μετανάστες, αμφιβόλων προθέσεων, ως προς εμάς τους ιθαγενείς και τη χώρα. Σχεδόν παράλληλα ΜΚΟ-γίγαντες, όπως η γερμανική Medico International, αναλαμβάνουν την οικονομική ενίσχυση των καταλήψεων και ποιος ξέρει τι άλλο που εμείς δεν ξέρουμε! Ας το κρατήσουμε στη μνήμη μας ως το "Αξίωμα της Επιβολής”, της πρώτης φοράς Αριστερά…

"Μη μ’ αγγίζεις βρομιάρη Έλληνα…” ήταν τα λόγια του πρώην υπουργού μεταφορών της Γερμανίας, Πέτερ Ραμσάουερ (CSU), σε Έλληνα φωτορεπόρτερ, κατά την επίσκεψη του Προέδρου της Γερμανικής Δημοκρατίας, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, στο Μέγαρο Μαξίμου και τον Έλληνα Πρωθυπουργό. 

Αναρωτιέμαι αν ο Βαυαρός πολιτικός θα τολμούσε να σκεφθεί να εκστομίσει κάτι τέτοιο αν στη θέση του Τσίπρα βρισκόταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Αντώνης Σαμαράς ή, τέλος πάντων, κάποιος από τους πρωθυπουργούς μετά το 1974. Δυστυχώς, όλοι αυτοί οι ανθέλληνες βρίσκουν πρόσφορο έδαφος και αδιαφορία γι’ αυτά που εκστομίζουν, διότι απέναντί τους δεν έχουν αυθεντικούς Έλληνες, αλλά... "κάτι σαν Έλληνες” ανθρώπους, δηλαδή που δεν είναι σε θέση να υπερασπισθούν την οντότητα και τον πολιτισμικό όγκο αυτής της χώρας. Καταφέραμε να εκλέξουμε ανθρώπους να μας εκπροσωπούν, οι οποίοι όμως έχουν χάσει και το μέτρο αλλά και τα τελευταία ψίχουλα αξιοπρέπειας που θα 'πρεπε να φυλάνε ως κόρην οφθαλμού. Ας το κρατήσουμε στη μνήμη μας ως το "Αξίωμα της χαμένης Αξιοπρέπειας”.

Οι μεγάλοι παίκτες της αγοράς, όμιλοι σουπερμάρκετ, ιδιωτικές κλινικές, διαγνωστικά κέντρα, κατασκευαστικές εταιρείες, ιδιωτικά σχολεία, κλείνουν ο ένας μετά τον άλλο, αφήνοντας εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους στο έλεος του Θεού, που όμως, δυστυχώς για μας, έχει αρχίσει ήδη να βαριέται, να βάζει πλάτη στον κρετινισμό, τη χυδαιότητα και την ασυδοσία. Είναι το "Αξίωμα της Ανάπτυξης”, της πρώτης φοράς Αριστερά.

Ποιος, για όνομα του Θεού, έχει ενδιαφερθεί για την ανείπωτη καταστροφή του συνόλου των υποδομών της χώρας αυτής, της λεηλασίας των συναισθημάτων και της αξιοπρέπειας, που μας χαρακτήριζε ως λαό, και της παράδοσης κάθε έννοιας εθνικής κυριαρχίας; Οι κυβερνώντες ανήκουν, δυστυχώς, σε μια στόφα πολιτικών που είναι σαν τον κακό τον καπετάνιο, που όταν αρμενίζει δεν ξέρει πού πάει, και όταν πιάνει γη δεν ξέρει πού βρίσκεται… Αλήθεια, πόσα ακόμα είμαστε διατεθειμένοι να καταπιούμε; Πόσα αξιώματα θα δεχθούμε να εκπονηθούν, ακόμα, από εκείνους που σπέρνουν το χάος και την περιφρόνηση, για να θερίσουν μια παράταξη του λόγου ύπαρξής τους;

πηγή