«Γιόγκα». Τό πιό καλοστημένο σχέδιο τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων

 

   της Ελένης Παπαδοπούλου

Μαθητές κάνουν εντατικές πρόβες εν όψει της παγκόσμιας ημέρας γιόγκα που διεξάγεται κάθε χρόνο στην πόλη Αχμενταμπάντ στην Ινδία. Μία χώρα που λατρεύουν και προσκυνούν τα είδωλα. Που πιστεύουν πως ο Χριστός ήταν ένας γιόγκι που πέρασε έτσι απλά από την ζωή. Που φιλούν τα πόδια του κάθε γκουρού καθώς τον βλέπουν σαν θεό τους. Που βλέπουν τον συνάνθρωπό τους ετοιμοθάνατο και δεν τον λυπούνται καθώς πιστεύουν πως πληρώνει κάρμα από μία προηγούμενη ζωή για τις αμαρτίες που έκανε. Που ζουν σε άθλιες συνθήκες χειρότερα και από τα ζώα. Που σκοτώνουν και βιάζουν ο ένας τον άλλον χωρίς κανέναν δισταγμό. Που με θράσος μιλούν για την παγκόσμια αγάπη και σκέφτονται,κινούνται και ονειρεύονται μόνο με εγωισμό και υπερηφάνεια. Που νομίζουν πως είναι και οι ίδιοι Θεοί και πως όσο περισσότερο διαλογίζονται γίνονται ένα με το όλον,με το σύμπαν. Λένε πως πιστεύουν στη φύση,στο σύμπαν κλπ καλλιεργώντας την αθεΐα για να βρει χώρο ο διάβολος να εισχωρήσει και να φτάσεις στο σημείο να τον προσκυνήσεις χωρίς να το καταλάβεις καν. Δίνουν ψαλμούς να διαβάζουν οι μαθητές που η ακριβής μετάφραση δεν υπάρχει πουθενά. Ψαλμοί που βρίζουν τον δικό μας αληθινό τριαδικό Θεό,Τον Χριστό μας. Καίνε τα εγκεφαλικά σου κύτταρα βάζοντάς σε να ψάλλεις το ωμ για να σταματήσει να δουλεύει το μυαλό και να καταστραφεί χωρίς να το καταλάβεις. Σε πείθουν πως γυμνάζεσαι και θεραπεύεσαι από της ασκήσεις της γιόγκα ενώ καταστρέφεις το σώμα σου και το τραυματίζεις ανεπανόρθωτα. Γεννήθηκες άνθρωπος και σου έδωσε Ο Θεός αυτό το πολύτιμο δώρο και εσύ ακολουθείς τις στάσεις της γιόγκα δηλαδή την γάτα,τον σκύλο,την κόμπρα,την αγελάδα κλπ για να γίνεις τελικά ζώο ;  

Προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο ότι είναι πνευματικοί άνθρωποι και ακολουθούν τον σωστό δρόμο και μόλις κλείσουν οι πόρτες πίνουν ναρκωτικά,αλκοόλ,καπνίζουν και βγάζουν το ζώο που έχουν πραγματικά μέσα τους. Κάνουν τελετές και θυσιάζουν ζώα βάζοντας φωτιές,χορεύοντας και λέγοντας ύμνους σ’ένα δικό τους ψεύτικο θεό. Ζουν μέσα στην φτώχεια και βλέπουν τους Ευρωπαίους και τους Αμερικάνους που κατεβαίνουν στο κολαστήριο, στην Ινδία σαν ζωντανά ευρώ που ανυπομονούν να αρπάξουν. Σε παραμυθιάζουν για πνευματικότητα και έχουν στήσει ένα τόσο καλό μάρκετινγκ που θα ζήλευε ακόμη και η καλύτερη εταιρεία της Ευρώπης.  Σου γνωρίζουν ανθρώπους που δεν κοιμούνται,που φορούν μόνο λευκά,που τα μάτια τους είναι θαμπά, που σε βλέπουν και διαβάζουν την σκέψη σου. Είναι αυτοί πραγματικοί άνθρωποι ή υπάρχουν τέρατα ανάμεσά μας και εμείς δεν το έχουμε καταλάβει. Με ποια δύναμη τα κάνουν όλα αυτά; Παρέδωσαν την ψυχή τους στην αιώνια κόλαση και έχουν έρθει για να πάρουν μαζί τους όσες πιο πολλές ψυχές μπορούν. Σου σταματούν το μυαλό,προσπαθούν να σε μυήσουν σε πολλά μονοπάτια του διαβόλου με ρέικι, αυτοβελτίωση, υπνωτισμό κλπ για να επισπεύσουν την αποστολή τους. Δεν σε αφήνουν να φορέσεις σταυρό στο λαιμό σου για να μην σ’ενοχλεί υποτίθεται στις ασκήσεις. Σου αφαιρούν οποιοδήποτε κόσμημα φοράς σε μία συνεδρία για να μην μπλοκάρει η ενέργεια. Κλείνουν τα φώτα και χορεύουν όλοι μαζί στο σκοτάδι σαν τα δαιμόνια ενεργοποιώντας την σεξουαλική ενέργεια που έχεις μέσα σου. Σου τρελαίνουν το μυαλό και αρχίζει ο δαίμονας να μπαίνει στη ζωή σου και να σε κάνει ότι θέλει. Αρχίζεις και γίνεσαι πιόνι του και σε ταΐζει ανά διαστήματα με διάφορα «τυράκια», ότι ηρεμείς,χαλαρώνεις,δεν έχεις άγχος,θεραπεύεις κάθε σωματική και ψυχική ασθένεια, για να συντηρεί τον δαιμονισμό σου. Στην πραγματικότητα καταστρέφεσαι. Καίγεσαι  και βασανίζεσαι χωρίς να το έχεις καταλάβει. Σου λένε να συναναστρέφεσαι μόνο με δικούς τους και σε αποκόβουν από οτιδήποτε μπορεί να σε αφυπνίσει.  Η πλάνη είναι τόσο μεγάλη που ενώ βλέπεις ακόμα και δαιμόνια ζωντανά να χορεύουν μπροστά σου το προσπερνάς και συνεχίζεις. Ακούς διάφορους ήχους, βλέπεις οράματα και χάνεσαι χωρίς επιστροφή.Νομίζεις ότι είναι άγγελος καθώς σου εμφανίζεται με χρώματα και φώτα για να σε πλανέψει. Όχι,είναι το τάγμα των δαιμόνων που παίρνει την μορφή αγγέλου για να σου πάρει την ψυχή.Σε πείθουν πως δεν υπάρχει ο διάβολος για να μην τον πολεμήσεις ποτέ. Πώς όλα είναι μέσα μας και βγαίνουν από τα ψυχολογικά μας προβλήματα. Σε πείθουν ότι μόνο έτσι θα σωθείς και πως αυτός είναι ο σωστός δρόμος. Κινούνται ύπουλα καθώς έχουν εικόνα του μυστικού δείπνου του Χριστού εκεί που τρώνε για να ηρεμήσεις και να αφεθείς στην ύπνωση. Σου φέρνουν γιατρούς της αγιουβέρδα που μαγικά καταλαβαίνουν από τι νοσείς και σου δίνουν να πιεις χάπια για να γίνεις καλά που δεν ξέρεις καν τι χάπια πίνεις καθώς είναι στην δική τους γλώσσα.

Όλα αυτά και άλλα πολλά συμβαίνουν στην Ινδία γιατί έτσι μεγάλωσαν και αυτό διδάχτηκαν. 

Εμείς που γεννηθήκαμε Έλληνες και βαπτιστήκαμε χριστιανοί πώς προσκυνάμε τον Βούδα, τον Κρίσνα και τον κάθε φανταστικό θεό  που μόνο με δαίμονα μοιάζει. Ποια παγκόσμια μέρα της γιόγκα στην Ελλάδα του φωτός και του πνεύματος. Άδειες οι εκκλησίες και γεμάτο το άλσος της Νέας Σμύρνης για γιόγκα; Η εκκλησία πήρε θέση και δήλωσε ξεκάθαρα πως η γιόγκα ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΣΗ. Τα θρησκευτικά ιστιολόγια μιλούν συχνά για όλα αυτά και μας προειδοποιούν.Έχουμε αληθινές μαρτυρίες ανθρώπων που είδαν την κόλαση και γύρισαν πίσω. Που μετανόησαν και έκλαψαν πικρά που επέτρεψαν στον εαυτό τους να χαθεί τόσο πολύ. Ένας από αυτούς τους ανθρώπους είμαι και εγώ. Είναι μέρος του σχεδίου της Νέας τάξης πραγμάτων. Μου είχε πει μία δασκάλα της γιόγκα πριν από χρόνια πως όλα αυτά γίνονται από την Αμερική που σκοπό έχουν να υπνωτίσουν όλο τον κόσμο για να μπορέσουν να του επιβάλλουν ότι θέλουν χωρίς καμία αντίδραση. Μήπως τον ερχομό του αντίχριστου ; 

Συγχωρέστε με, δεν θα γράψω άλλο από τα συναισθήματα που νιώθω γιατί η αγανάκτηση είναι μεγάλη.Θα ευχηθώ μόνο να μας ελεήσει και να μας λυπηθεί Ο Θεός γιατί η κατάσταση έχει ξεφύγει τελείως.12 Ιουλίου γιορτάζει ο Άγιος Παΐσιος που έχει βοηθήσει πολλά παιδιά να σωθούν όπως και εμένα μέσα από το βιβλίο του Διονυσίου Φαρασιώτη «οι γκουρού ο νέος και ο γέροντας Παΐσιος». Η παράκλησή του αναφέρεται στις αιρέσεις και βοηθάει πολύ. Ας προσευχηθούμε όλοι μαζί για όλες αυτές τις ψυχές που χάθηκαν στον σκοταδισμό, στην πλάνη,στην απάτη και στο μίσος του πονηρού. Ελένη Παπαδοπούλου για το ιστολόγιο «Ελληνική Ναυς»