Τετάρτη 29 Ιουνίου 2016

ΓΝΗΣΙΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ από τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο

Η αντίθετη… διαδρομή!
p1am71dftq1p981u4p1qen1e2l157g4_944x449

Πρόσφυγες διέσχισαν τα ίδια περάσματα πριν από 70 χρόνια. Αλλά δεν ήταν Σύροι και ταξίδευαν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Στα χρόνια του Β `Παγκοσμίου Πολέμου, η Διοίκηση Αρωγής και Προσφύγων Μέσης Ανατολής  (MERRA) λειτούργησε στρατόπεδα στη Συρία, την Αίγυπτο και την Παλαιστίνη, όπου δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι από όλη την Ευρώπη βρήκαν καταφύγιο.
Η MERRA ήταν μέρος ενός μεγάλου δικτύου στρατοπέδων προσφύγων σε όλο τον κόσμο που λειτούργησε στα πλαίσια μιας συλλογικής προσπάθειας από εθνικές κυβερνήσεις, στρατιωτικούς αξιωματούχους, διεθνείς οργανώσεις βοήθειας. Ομάδες κοινωνικής πρόνοιας, συμπεριλαμβανομένης της Διεθνούς Υπηρεσίας Μετανάστευσης, του Ερυθρού Σταυρού, του Near East Foundation και του Save the Children Fund, συνεργάστηκαν για να βοηθήσουν την MERRA και, αργότερα, τα Ηνωμένα Έθνη για να λειτουργήσουν τα στρατόπεδα.
Το περιοδικό TIME ανέθεσε στη φωτογράφο SannaDullaway να «χρωματίσει» μερικές από τις πιο εμβληματικές φωτογραφίες προσφύγων του Β `Παγκοσμίου Πολέμου.
Στην κεντρική φωτογραφία, εκτοπισθέντες κάτοικοι διασχίζουν μια ανατιναγμένη από τους Γερμανούς, γέφυρα του ποταμού Έλβα στο Tangermünde, για να ξεφύγουν από το χάος πίσω από τις γερμανικές γραμμές, μετά την επέλαση των ρωσικών στρατευμάτων – 1η Μαΐου 1945. (Fred Ramage-Keystone / GettyImages)
Γερμανοί που έχασαν τα σπίτια τους κατά τη διάρκεια του πολέμου,  στον προσωρινό προσφυγικό καταυλισμό Lehrter Strasse στο Βερολίνο – 26 Σεπτεμβρίου 1945. (Henry Burroughs-AP)

Προσφυγικό στρατόπεδο στη Γερμανία – Μάρτιος 1945. (Fred Ramage-Keystone / Getty Images)

Οι μόνοι επιζώντες από 150 Πολωνούς που περπάτησαν από το Λοτζ της Πολωνίας στο Βερολίνο, προσπαθούν να προστατευθούν από το κρύο με κουβέρτες, στις 14 Δεκεμβρίου του 1945. Περιμένουν σε μια σιδηροδρομική γραμμή ελπίζοντας να μεταφερθούν από ένα βρετανικό στρατιωτικό τρένο και να τους δοθεί βοήθεια. (Fred Ramage-Keystone / Getty Images)

Μια ομάδα προσφύγων σε ένα δρόμο στο La Gleize, στο Βέλγιο στις 2 Ιανουαρίου 1945. Περιμένουν να μεταφερθούν από τη χτυπημένη από πόλεμο πόλη, μετά την ανακατάληψή της από τις αμερικανικές δυνάμεις. (Peter J. Carroll-AP) όπως σημειώνει σε αναλυτικό άρθρο το Klik.gr

Γάλλοι πρόσφυγες, που επιστρέφουν στα σπίτια τους στην St. Pois, μετά την εκδίωξη των Γερμανών από τις αμερικανικές δυνάμεις, ξεκουράζονται στην άκρη του δρόμου – 10 Αυγούστου 1944. (AP)

Μια μεγάλη ομάδα προσφύγων που εγκαταλείπουν το Παρίσι εν αναμονή της γερμανικής εισβολής –  1940. (FPG / Hulton Αρχείο / Getty Images)

Βέλγοι πρόσφυγες μεταφέρουν τα υπάρχοντά τους, καθώς εγκαταλείπουν τα σπίτια τους για  να αποφύγουν  τον γερμανικό στρατό – Ιανουάριος 1945. (Allan Jackson-Keystone / Hulton Αρχείο / Getty Images)

Μια οικογένεια Βέλγων προσφύγων στηρίζουν ο ένας τον άλλον ενώ δίπλα τους περνάει ένα στρατιωτικό όχημα, περπατώντας στο δρόμο προς τη Γαλλία, περίπου το 1940. Πίσω ακολουθούν και άλλες ομάδες προσφύγων που εγκαταλείπουν το Βέλγιο. (Three Lions-Getty Images)

Πλήθος προσφύγων στέκεται πίσω από συρματοπλέγματα, ενώ περιμένουν να περάσουν τα σύνορα προς την ουδέτερη ζώνη του Lichstenstein. Θα ακολουθήσει ένας ενδελεχής έλεγχος από το τελωνείο  για κάθε έναν από τους πρόσφυγες – 18 Μαΐου 1945 (Getty Images)

Ένας άνδρας τραβά ένα καροτσάκι με μια μικρή πρόσφυγα, το οποίο έχει δέσει με ένα καλώδιο στο ποδήλατό του, για να τη βοηθήσει να ανέβει σε ένα λόφο στο Roncey στη Γαλλία – 7 Αυγούστου 1944. (Fred Ramage-Keystone / Getty Images)

Ομάδα επιβατών- προσφύγων από το πορτογαλικό πλοίο Serpa Pinto φωτογραφίζονται μετά την άφιξή τους στη Φιλαδέλφεια, στις 31 Μαΐου 1944. Το πλοίο τους εντοπίστηκε από ένα γερμανικό υποβρύχιο το οποίο διέταξε τους επιβάτες να το εγκαταλείψουν στη θάλασσα των Βερμούδων. Οι αξιωματικοί του υποβρυχίου τελικά εγκατέλειψαν τα σχέδια τους για να βουλιάξουν το πλοίο και επέτρεψαν στους επιβάτες να συνεχίσουν το ταξίδι τους. (AP)

Από τη Νικολέτα Μακρή

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Απορώ πώως προωθούν οι γονείς τα παιδιά τους να διαλέξουν 2η ξένη γλώσσα τα γερμανικά, μετά από όλα όσα μας έχουν κάνει! Στην Μακεδονία (και όχι μόνο βέβαια, β. Καλάβρυτα ολοκάυτωμα κλπ) δεν υπάρχει οικογένεια που να μην έχει κλάψει έστω και έναν νεκρό..