Γράφει ο Νίκος ΧειλαδάκηςΌταν ένα συνάνθρωπος σου πάσχει και σου ζητά βοήθεια, έχεις υποχρέωση να τον βοηθήσεις. Όταν κάποιος διεκδικεί τον αυτοπροσδιορισμό της ταυτότητας του, έχει το δικαίωμα να τον διεκδικήσει. Όταν όμως όλα αυτά έχουν μαζικό, ομαδικό χαρακτήρα, δηλαδή υπεισέρχονται στον χώρο της πολιτικής, των διεθνών σχέσεων και στην προκείμενη περίπτωση των προσφύγων άπτονται ζητημάτων επιβίωσης μας σαν έθνος και σαν λαός, τότε τα πράγματα πρέπει να τα δούμε με ανοιχτά μάτια και όχι με τις τσίμπλες της «προοδευτικής» αγαπητικής ηλιθιότητας.
Αυτές τις μέρες έχουμε κατακλυστεί από τα ΜΜΕ της εξολόθρευσης του Ελληνισμού με ώρες ατέλειωτες επενδυμένες με δακρύβρεκτη μουσική αφιερωμένες στην συμπόνια προς τους πρόσφυγες, οι οποίοι έφυγαν κυνηγημένοι από ένα φρικτό πόλεμο που τον προκάλεσαν αυτοί που σήμερα δεν τους θέλουν στο έδαφος τους, πλήρωσαν αδρά τους Τούρκους δουλέμπορους για να έρθουν στην Ελλάδα και πολλοί από αυτούς χρησιμοποιούν τα τελευταίου τύπου ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας.
Ακόμα και οι ιεράρχες που διακρίθηκαν όλα αυτά τα χρόνια για την σιωπή τους στα δεινά που επέφερε η μνημονιακή κατοχή της χώρας, τώρα έσπευσαν συνοδεία της τηλεοπτικής κάμερας να τους βοηθήσουν και κάποιοι δεν δίστασαν να τους αποκαλέσουν και… καλούς χριστιανούς ενώ αυτοί αρνήθηκαν να δεχτούν σάντουιτς με χοιρινό κρέας που τους πρόσφεραν.
Ποιος θυμάται, ή ποιος θυμήθηκε ότι δίπλα σε όλους αυτούς τους απρόσκλητους εισερχομένους, υπάρχει ένας γηγενής λαός που δεν έχει ούτε δουλειά, ούτε χρήματα για το ηλεκτρικό, ούτε ιατρική περίθαλψη, ούτε σχολειά για τα παιδιά του. Θα μου πείτε, μα αυτά είναι ευκόλως παραλειπόμενα.
Ευκόλως παραλειπόμενα για ένα λαό που βομβαρδίζεται καθημερινά από την προπαγάνδα της προοδευτικής αγαπητικής ηλιθιότητας. Ευκόλως παραλειπόμενα για ένα λαό που χάριν της αγαπητηκής του διάθεσης, παραχωρεί τον εθνικό του χώρο στους απέναντι που τρίβουν τα χέρια τους καθώς στις τόσες δυσκολίες που έχουν βλέπουν μοναδικό φως από την δική μας πλευρά και ετοιμάζονται για την ολοκληρωτική ισλαμοποίηση της χώρας μας.
Σήμερα το να είσαι ενημερωμένος είναι δύσκολο προσόν γιατί σε πνίγουν οι καλοθελητές της παραπλάνησης. Το να είσαι όμως συνειδητοποιημένος άνθρωπος, είναι απαραίτητο στοιχείο για την επιβίωση σου εκτός, αν αποφάσισες να αυτοκτονήσεις.
Δημιουργούμε ένα «ηφαίστειο» μέσα στην καρδιά αυτής της ταλαιπωρημένης χώρας και αύριο αυτό το ηφαίστειο θα εκραγεί με ανυπολόγιστες συνέπειες για όλους μας.
Δεν ξέρω αν είμαστε λαός που θέλει να αυτοκτονήσει. Οι επιλογές μας να είμαστε στην ίδια πλευρά με τους θανάσιμους εχθρούς μας και να στεκόμαστε απέναντι σε όσους έχουν την διάθεση να μας βοηθήσουν, δείχνει ακριβώς αυτό το εξωφρενικό, ότι είμαστε με την θέληση μας λαός υπό αφανισμό.
2 σχόλια:
Μια Ρεαλιστική εκτίμηση. Στο Λίβανο, την άλλοτε Ελβετία της Μ. Ανατολής, οι Χριστιανοί μέχρι το 1910 αποτελούσαν το 77,5% του πληθυσμού. Πριν την έναρξη του εμφυλίου πολέμου στο Λίβανο στα μέσα της δεκαετίας του 70, οι Χριστιανοί αποτελούσαν το 62% του πληθυσμού. Σήμερα οι Χριστιανοί του Λιβάνου αποτελούν μόλις το 34% του συνολικού πληθυσμού και οι μουσουλμάνοι το 59,5%. Στη Βοσνία, στις αρχές της δεκαετίας του 90, έλαβε χώρα μία από τις πιο σφοδρές και αιματηρές εθνο-θρησκευτικές συγκρούσεις μετά το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Στα 30 όμως περίπου χρόνια που προηγήθηκαν της έναρξης του πολέμου οι Σερβοβόσνιοι μειώθηκαν από το 43% στο 31% του πληθυσμού, ενώ οι Βόσνιοι μουσουλμάνοι αυξήθηκαν από το 26% του πληθυσμού στο 41%. Έτσι η Σερβία έχασε την εθνολογική πλειοψηφία στη Βοσνία και ακολούθησε και η αναπόφευκτη εδαφική απώλεια. Το ίδιο συνέβη και με το Κόσοβο, το οποίο μέχρι και τον 17ο 18ο αιώνα κατοικείτο από Σέρβους σε μεγάλη πλειοψηφία. Την περίοδο όμως 1689 92 και 1737 39 πολλοί Σέρβοι εξαναγκάστηκαν σε μετανάστευση για αποφυγή διωγμών από τους Οθωμανούς και έτσι άρχισε η κάμψη του σερβικού χριστιανικού πληθυσμού. Το 1948 οι Χριστιανοί Σέρβοι αποτελούσαν το 23,6% του πληθυσμού και οι Μουσουλμάνοι Αλβανοί το 68,5%. Το 2011 μετά από την εξαναγκαστική έξοδο πολλών Σέρβων κατοίκων από την περιοχή λόγω του πολέμου του 1999, οι Αλβανοί Μουσουλμάνοι αποτελούσαν το 92,5% του πληθυσμού και οι Σέρβοι μόλις το 1,5%! Αν οι αφοσιωμένοι οπαδοί του Μωάμεθ δεν ξεπερνούν το 1% του πληθυσμού τότε οι μουσουλμάνοι ειναι φιλήσυχοι, αγαπούν την ειρήνη και δείχνουν έτοιμοι να ασχοληθούν αποκλειστικά με την καθημερινότητά τους.
Αυτό ισχύει απόλυτα σε χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες η Αυστραλία η ο Καναδάς με ποσοστό μουσουλμάνων από 0,08 έως 1,8%. Η επιθετική ισλαμοποίηση έχει σαν αφετηρία την στιγμή που οι αριθμοί των μουσουλμάνων είναι αρκετοί ώστε να επιτρέπουν διεκδικητικές κινητοποιήσεις με στόχο την κατοχύρωση κατ αρχήν δικαιωμάτων που στην συνέχεια εξελίσσονται σε επιλογές επιθετικές η καταπιεστικές για τις άλλες πληθυσμιακές ομάδες μιας χώρας. Όπως με λεπτομέρεια αναφέρει ο Δρ. Peter Hammond στο βιβλίο του Slavery, Terrorism and Islam: The Historical Roots and Contemporary Threat (2010), όταν οι ανεκτικές, πολυπολιτισμικές και πολιτικά ορθές κοινωνίες δέχονται μια σειρά από απαιτήσεις των μουσουλμάνων κατοίκων τους κάποια άλλα ζητήματα αρχίζουν να γίνονται ορατά και βαθμιαία κυρίαρχα. Μόλις ο αριθμός των μουσουλμάνων κατοίκων προσεγγίζει το 2 5%
ΚΆΝΕ αυτό το σχόλιο κύρια ανάρτηση Τρελογιάννη. Ειναι εξαιρετικό.
Δημοσίευση σχολίου