Λυκούργος Νάνης, ιατρός
Ορθότατη και επιβεβλημένη τυγχάνει,
αναντιλέκτως, η συγκεκριμένη ενέργεια απ την πλευρά του εγκρατούς της
Θεολογίας, μητροπολίτου Ναυπάκτου. Είναι αδιανόητο να καθίστανται δέκτες
οθνείων διδασκαλιών, ετεροδιδασκαλιών μάλλον, ανατρεπουσών και καταλυουσών το
Ορθόδοξο Δόγμα, οι φοιτώντες στις "θεολογικές" σχολές, ένιοι των
οποίων, μάλιστα, προώρισται να ενταχθούν στον ιερό κλήρο και κάποιοι άλλοι
πρόκειται να διδάξουν στους μαθητές των σχολείων μας βασικά δόγματα της
Ορθοδόξου χριστιανικής πίστεως.
Πλην, όμως, υφίσταται και μία άλλη πτυχή του
ζητήματος των ζηζιουλείων ληρημάτων, ουδόλως υποδεέστερη της προδιαληφθείσης.
Και αυτή συνίσταται και έγκειται στην, εν προκειμένω, στάση των συνεπισκόπων του, γενικώς, και της προισταμένης του, εκκλησιαστικώς, αρχής.
Και αυτή συνίσταται και έγκειται στην, εν προκειμένω, στάση των συνεπισκόπων του, γενικώς, και της προισταμένης του, εκκλησιαστικώς, αρχής.
Από πολλά χρόνια, ως τυγχάνει γνωστό στους
παρακολουθούντες τα θεολογικά και εκκλησιαστικά πράγματα, ποικίλες θέσεις και
απόψεις του μητροπολίτου Περγάμου έχουν καταστεί αντικείμενα εξουθενωτικής και
καταλυτικής κριτικής απ την πλευρά διακεκριμένων θεραπόντων της Θεολογίας και
όχι μόνο.
Κατετέθη, μάλιστα, και μήνυση εναντίον του
ρηθέντος επισκόπου από ικανό αριθμό ορθοδόξων χριστιανών, η οποία, προφανώς,
"αναπαύεται", μεγαλοπρεπώς και μακαρίως, εις τι συνοδικόν ερμάριον
βεβαίως-βεβαίως!, προς "δόξαν" των ιερών κανόνων, της εκκλησιαστικής
τάξεως και του καταστατικού χάρτου της κατ Ελλάδα Εκκλησίας!
Θυμίζω ότι ο μακαριστός Φλωρίνης
Αυγουστίνος μήνυσε εν έτει 1970 στην τότε Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος
τον τότε μητροπολίτη Χαλκηδόνος Μελίτωνα (Χατζή), τον και πνευματικό πατέρα του
νυν πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου υπάρξαντα, συνεπεία απαραδέκτων
και αποβλήτων, από πλευράς Ορθοδόξου Ήθους, από άμβωνος του καθεδρικού ναού των
Αθηνών διακηρυχθεισών θέσεων του αειμνήστου σχετικά με το δαιμονοκίνητο
καρνάβαλο. ( Ειρήσθω εν παρόδω ότι κάποια, θρησκευτικών ενδιαφερόντων
ιστολόγια, το, επιεικώς απαράδεκτο, αυτό κήρυγμα το προβάλλουν και το
εκθειάζουν!!! Και μη χειρότερα!).
Ο ίδιος, επίσης, επίσκοπος (ο π.Αυγουστίνος
δηλαδή) το 1989 υπέβαλλε μήνυση, ενώπιον της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου,
εις βάρος του, διατυπώσαντος και κηρύξαντος φρικαλέες ετεροδιδασκαλίες,
αρχιεπισκόπου Αυστραλίας Στυλιανού (Χαρκιανάκη).
Τον Ιούνιο του 1989 τρεις ευθαρσείς
μητροπολίτες, οι μακαριστοί Φλωρίνης Αυγουστίνος, Δρυινουπόλεως Σεβαστιανός και
Σιδηροκάστρου Ιωάννης, έθεσαν, εν συνόδω, το θέμα των γιανναρικών, περί έρωτος,
θέσεων, αφουγκραζόμενοι την έμπονη αγωνία των πιστών ένεκα της επελθούσης
παραφθοράς του εκκλησιαστικού ήθους.
Και,
προ τινων ετών, ο λεβέντης και ομολογητής επίσκοπος των Κυθήρων π.Σεραφείμ
(Στεργιούλης) ενεκάλεσε, επί συνόδω, το μητροπολίτη Μεσσηνίας για τις δηλώσεις
του τελευταίου περί "διηρημένης Εκκλησίας".
Δεν εξετάζουμε, ενταύθα, την "τύχη" των προαναφερθεισών εγκλήσεων και καταγγελιών (αυτό είναι μια άλλη ιστορία...) αλλά εξαίρουμε την, επί ζητημάτων σχετιζομένων με την προάσπιση του πατρίου Δόγματος, συγκεκριμένη επισκοπική πρακτική.
Δεν εξετάζουμε, ενταύθα, την "τύχη" των προαναφερθεισών εγκλήσεων και καταγγελιών (αυτό είναι μια άλλη ιστορία...) αλλά εξαίρουμε την, επί ζητημάτων σχετιζομένων με την προάσπιση του πατρίου Δόγματος, συγκεκριμένη επισκοπική πρακτική.
Ορθώς ο μητροπολίτης Ναυπάκτου ενήργησε, εν
προκειμένω, περιφρουρώντας το Ορθόδοξο Δόγμα. Δε θα ήταν καλύτερο, όμως, τόσο
αυτός όσο και έτεροι επίσκοποι τα αυτά φρονούντες,να προβούν σε επίσημη
καταγγελία των ζηζιουλείων "αρρήτων ρημάτων" και σε επίπεδο συνόδου;
Ο άγιος Ναυπάκτου, προ ετών, "κατήγγειλε" στην εκκλησιαστική συνείδηση τη διαβόητη "ακαδημία Δημητριάδος", το νεόπλασμα αυτό που διαβιβρώσκει τις σάρκες του θεολογικού και εκκλησιαστικού οργανισμού, ευφραίνοντας τον πιστό λαό!
Ο άγιος Ναυπάκτου, προ ετών, "κατήγγειλε" στην εκκλησιαστική συνείδηση τη διαβόητη "ακαδημία Δημητριάδος", το νεόπλασμα αυτό που διαβιβρώσκει τις σάρκες του θεολογικού και εκκλησιαστικού οργανισμού, ευφραίνοντας τον πιστό λαό!
Ελπίζουμε
ότι και τώρα θα φέρει το όλο θέμα προς συζήτηση στη σύνοδο. Δεν πρόκειται για
παρωνυχίδα αλλά για ζήτημα υψίστης σπουδαιότητος.
Υ.Γ.1.
Ο αείμνηστος αγωνιστής Νικόλαος Ψαρουδάκης αναφερόμενος στο Πατριαρχείο
Κωνσταντινουπόλεως έφη τα εξής βαρυσήμαντα: 1)"Αλλού θα έπρεπε να στραφεί το Φανάρι και να καθαρίσει πρώτα
την κόπρο του Αυγείου που με τη δυσοσμία των αιρετικών
δοξασιών(Χαρκιανάκη-Ζηζιούλα) και τον οικουμενισμό στους κόλπους του, μολύνει
και κατασκανδαλίζει τον ιερό χώρο της Ορθοδοξίας". 2)"Για τη σημερινή κατάσταση της Εκκλησίας το πιο μεγάλο
μερίδιο ευθύνης έχει το Οικουμενικό Πατριαρχείο με την τυχοδιωκτική του
πολιτική,τις ερωτοτροπίες του με την παναίρεση του οικουμενισμού, και το
χειρότερο με τις μασσωνικές του διασυνδέσεις".
Υ.Γ.2.
Ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως που επείγεται, καθώς όλα δείχνουν, να συγκληθεί
η "Αγία και Μεγάλη Σύνοδος" έκανε λόγο και για τις κανονικές
συνέπειες σε βάρος όσων δεν αποδεχθούν και αντισταθούν στα τυχόν υπ αυτής
αποφασισθέντα.
Μήπως
γνωρίζει (και φυσικά γνωρίζει ο κ.Βαρθολομαίος ως καθηγητής του Κανονικού
Δικαίου) τις κανονικές συνέπειες για όσους συμπροσεύχονται με αιρετικούς και
αλλοθρήσκους; Και ποιες κανονικές συνέπειες επιφυλάσσονται για τους
μητροπολίτες Στυλιανό και Ιωάννη ένεκα των υπ αυτών διακηρυσσομένων;
Αλλά
οι κανόνες, σύμφωνα με το μακαριστό π.Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, όσο λίγοι
ενδιατρίψαντα περί τους Θείους και Ιερούς κανόνες, οι τελευταίοι
χρησιμοποιούνται σαν κανόνια από κάποιους ενόχους ποιμένες προς εξουθένωη και
συντριβή των ανθισταμένων στις παρανομίες τους!
Υ.Γ.3. Όταν
υποστηρίζουμε ότι ο μητροπολίτης Ναυπάκτου και, ενδεχομένως, κάποιοι άλλοι
σχετικώς ευαισθητοποιημένοι μητροπολίτες θέσουν θέμα Ζηζιούλα στη σύνοδο
αναφερόμαστε όχι τόσο στις συγκεκριμένες θέσεις του (και αυτές πρέπει να έλθουν
προς συζήτηση)αλλά, κυρίως, στις κατά καιρούς διατυπωθείσες φρικώδεις
κακοδοξίες του, κάποιες εκ των οποίων δεν εφείσθησαν ουδέ αυτής της Αγίας
Τριάδος!
πηγή
16 σχόλια:
"Αλλά οι κανόνες, σύμφωνα με το μακαριστό π.Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, όσο λίγοι ενδιατρίψαντα περί τους Θείους και Ιερούς κανόνες, οι τελευταίοι χρησιμοποιούνται σαν κανόνια από κάποιους ενόχους ποιμένες προς εξουθένωη και συντριβή των ανθισταμένων στις παρανομίες τους!"
Όπως είπε ο Κύριος το γράμμα του νόμου σκοτώνει ενώ το πνεύμα ζωοποιεί. Το ανθρώπινο στοιχείο είναι πάντοτε το γράμμα.Εξ΄ου και οι ανθρώπινες θρησκείες, είναι κατασκευάσματα ενσάρκωσης των ανθρώπινων παθών (φόβος, δυσειδαιμονία, εξουσιαστικότητα, συμφέρον..). Ο Χριστιανισμός ως αποκάλυψη Θεού, αν χάσει το πνεύμα (και εν προκειμένω το Άγιο Πνεύμα), μετατρέπεται σε μια ακόμα θρησκεία.Αρχίζει μετά να κυριαρχεί το ανθρώπινο στοιχείο.Η διπλωματία, οι σκοπιμότητες κτλ..
Συμφωνώ με τον κ.Λ.Ν., ότι έχουν ειπωθεί ανεκδιήγητα πράγματα για τον Κύριο από τον μ. Αυστραλίας και δεν ενόχλησαν (όπως φαίνεται), ή αιρετικές παρερμηνείες για την Αγία Τριάδα από τον μ. Περγάμου, και δεν καταδικάστηκαν..
Και αφού κατάπιαμε την κάμηλον, τώρα ψάχνουμε (με το γράμμα) μια συγκεκριμένη ερμηνεία κανόνων που μας βολεύει για κανονιοβολισμό και εξουθένωση των άλλων.. Πολύ ωραία..
Θά συνιστούσαμε στόν ανώνυμο 9.52 νά μήν μένει στις αιρετικές διδασκαλίες του αμέθυστου περί των Ιερών Κανόνων ,αλλά νά διαβάσει διεξοδικά τον π.Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο άν θέλει νά μήν πλανάται απο οθνεία ακούσματα τά κνήθοντα την ακοήν
Nα διευκρινίσω στο σχόλιο 9.52 (για να μην παρερμηνευτεί) ότι η πρόταση " Ο Χριστιανισμός ως αποκάλυψη Θεού, αν χάσει το πνεύμα (και εν προκειμένω το Άγιο Πνεύμα), μετατρέπεται σε μια ακόμα θρησκεία", δεν αναφέρεται φυσικά στην Ορθοδοξία, αφού μόνο αυτή έχει το Άγιο Πνεύμα, αλλά στον τρόπο που βιώνεται από τον καθένα.
Παρόλο που έχω κουραστεί με τις διάφορες αντιπαραθέσεις, θα ήθελα να σε παρακαλέσω όταν λες κάτι να είναι συγκεκριμένο και όχι γενικό και αόριστο. Που είναι οι πλάνες σε αυτά που έγραψα; Tι φαινόμενο είναι αυτό βρε παιδιά; Παντού βλέπουμε αιρέσεις και αιρετικούς; Αν είναι έτσι να πάψουμε να μιλάμε.Ποιες είναι οι αιρετικές διδασκαλίες; Ότι αν η Ορθοδοξία (ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΒΙΩΜΑ) μείνει ΜΟΝΟ στους Κανόνες, και αφήσει στην άκρη τον Κύριο Ιησού Χριστό και την ζωντανή σχέση μαζί του μετατρέπεται σε μια ακόμα θρησκεία; Ξέρω ανθρώπους, τυπολάτρες (σύμφωνα και με τον χαρακτηρισμό του ιερέα στην εκκλησία που πηγαίνω), επιμελείς εξεταστές και τηρητές των κανόνων, αλλά από την άλλη δεν μιλάνε με τον διπλανό τους.Κάποιος δεν πήγε στον ετοιμοθάνατο αδερφό του γιατί είχαν οικονομικές διαφορές. Αυτό το πράγμα λέγεται χριστιανισμός; Επειδή τηρεί τους εκκλησιαστικούς κανόνες και τις νηστείες είναι χριστιανός; Μα είναι χειρότερος και από τον άθεο.
Αυτά που έγραψα είναι αντίθετα με τους Κανόνες; Δεν μπορούν να γίνουν και τα δύο; Δηλ. το ένα αναιρεί το άλλο; Επειδή οι καιροί "είναι πονηροί" πρέπει να επιδιδόμαστε σε κυνήγι μαγισσών;
Η επιλεκτική τήρηση και ερμηνεία κανόνων κατά το δοκούν, και άλλα φαινόμενα στον χώρο της εκκλησίας που αναφέρει ο κ. Λ.Ν. δείχνουν ακριβώς αυτό που ανέφερα.Ότι το "γράμμα" του νόμου ( εν προκειμένω των Ιερών Κανόνων) αποκομμένο από το "πνεύμα" (τι ήθελαν να πουν οι Άγιοι Πατέρες με αυτό, για ποιο λόγο το έγραψαν), οδηγεί σε κακή χρήση τους και παρερμηνεία, πολλές φορές και εσκεμμένα (αν επιβεβαιωθούν οι υποψίες για κυρώσεις που θέλουν να επιβάλλουν σε όσους αντιδράσουν σε τυχόν αντι-Ορθόδοξες αποφάσεις της Συνόδου). Το "πνεύμα" των Πατέρων, που οδηγήθηκαν από το Άγιο Πνεύμα, το κίνητρό τους, ήταν η περιφρούρηση της Πίστης, η ορθοτόμηση του Λόγου, η Ορθοδοξία και η Ορθοπραξία. Δυστυχώς παραβλέπεται η δογματική αλλοίωση (η κάμηλος) και ακούμε ότι επιδιώκεται με αλχημείες η παρερμηνεία Κανόνων περί υπακοής, για να επιβληθούν κάποια πράγματα (μένει να επιβεβαιωθεί).
Αγαπητή Μαρία ,σου είπα καί σέ άλλη ευκαιρία οτι οι Ιεροί Κανόνες είναι η καταγραφή του εν Αγίω Πνεύματι βιώματος της εκκλησίας Δέν στερούνται οι Ιεροί Κανόνες αγιοπνευματικής εμπειρίας Μήν μπερδεύεις τους Ιερούς Κανόνες με την δουλική εφαρμογή των Κανόνων που μάλλον εννοείς τις εντολές του Θεού Τήν δουλική μορφή των εντολών του Θεού ένα πράγμα την καταργεί καί αυτό είναι η αγάπη καί όχι η κατάργησή τους ή η μή εφαρμογή τους Καί η αγάπη περνά προοδευτικά από την δουλεία καί δέν την παρακάμπτει αλεξιπτωτιστικά Ο μέντορας όλων αυτών των θεωριών δέν πιστεύει στην οργάνωση της εκκλησίας σε έναν συγκροτημένο οργανισμό μέ αποτέλεσμα νά πολεμάει τους Ιερούς Κανόνες καί να συκοφαντεί όλα εκείνα τά ηγετικα πρόσωπα τά οποία εγγυώνται την συνέχεια της εκκλησίας μετά τόν χαλασμό καί τις συμπληγάδες που επίκεινται Καί πού τό ξέρει ο αμέθυστος οτι τον Ζηση τον ενδιαφέρει η ΄΄νομή της εξουσίας ΄΄καί κινείται απο ευτελή καί ιδιοτελή κίνητρα , μήπως είναι καρδιογνώστης ; Κρίμα που έχει σέ πρώτο πλάνο τον π. Παΐσιο που κατ'εξοχήν μίλησε για τους αγαθούς λογισμούς Δηλαδη ο αμέθυστος δέν πιστεύει στην θεσμική εκκλησία αλλά ούτε ουσιαστικά πιστεύει καί στην χαρισματική ,τότε πού πιστεύει τελικά ; Σού επαναλαμβάνω άν θέλεις νά τοποθετηθείς σωστά στό θέμα των Ιερών Κανόνων διάβασε τον π. Επιφάνιο
Από την ιστοσελίδα ΟΟΔΕ:
"Είπε κάποιος σύγχρονος φωτισμένος γέροντας: Ένα Πηδάλιο, υπάρχει για να στρίβει. Αν το κρατήσεις σταθερό, θα τσακιστείς στα βράχια!
Το Ιερό Πηδάλιο είναι το βιβλίο που περιέχει όλους τους έγκυρους Κανόνες της Ορθόδοξης Εκκλησίας, μαζί με ερμηνεία. Γράφτηκε από τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη.
Πρέπει να τονιστεί εδώ πως στην Ορθόδοξη πνευματικότητα, ο πνευματικός (ο ιερέας που έχει την ευθύνη της πορείας ενός πιστού), είναι αυτός που ορίζει εάν και πότε πρέπει να τηρούνται κατά γράμμα τα επιτίμια των Κανόνων και πότε όχι. Δεν είναι Ταλμούδ το Πηδάλιο. Δεν είναι άτεγκτοι κανόνες, που πρέπει να τηρούνται δήθεν απαρεγκλήτως. Είναι "ενδεικτικές κατευθύνσεις", που αφήνονται στη διάθεση των πνευματικών, για να τους χρησιμοποιήσουν στη βοήθεια των πιστών.
Ο ΡΒ' Κανών της εν Τρούλλω Πενθέκτης Συνόδου τονίζει πως τα επιτίμια πρέπει να χορηγούνται ως φάρμακο για τη θεραπεία των παθών - όχι ως σαδιστική τιμωρία. Και φυσικά δεν προσεγγίζονται όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο στην πνευματική ζωή... Ως γνωστόν τοις πάσι που έχουν εκκλησιαστικό βίωμα, η Ορθοδοξία δεν είναι συλλογή κανόνων ηθικής που εφαρμόζεται κατά γράμμα. Αλλά καθολικός τρόπος ζωής. Που αναδεικνύει ως γνωστόν ως μια μέγιστη αρετή την ΔΙΑΚΡΙΣΗ. Και γι' αυτό οφείλει ο κάθε πνευματικός να προοδεύει στο χάρισμα της διάκρισης, ώστε να αντιλαμβάνεται τις ανάγκες του κάθε πιστού ξεχωριστά, ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες της προσωπικότητάς του, και τις ιδιαίτερες ανάγκες του."
oodegr.co/oode/orthod/pidalio1.htm
Να πω κι εγώ λίγα πράγματα. Ευχαρίστως να διαβάσω τον π. Επιφάνιο. Έχω ακούσει πολλές ομιλίες στο youTube, από Αγιορείτες και μη, π. Σάββα, π.Μυτιληναίο, π. Στρατηγόπουλο κ.α. και το γενικό συμπέρασμα είναι ότι η εκκλησία δεν είναι στρατόπεδο (το λένε επί λέξη). Δεν καταργείται η ανθρώπινη προσωπικότητα. Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής μιλάει για "πολλαπλές ενσαρκώσεις" (συμβολικά). Για τον καθένα μας είναι ο "εμός Χριστός". Μας χειρίζεται με διαφορετικό τρόπο όπως ένας πατέρας το κάθε παιδί του διαφορετικά.
"Μήν μπερδεύεις τους Ιερούς Κανόνες με την δουλική εφαρμογή των Κανόνων που μάλλον εννοείς τις εντολές του Θεού Τήν δουλική μορφή των εντολών του Θεού ένα πράγμα την καταργεί καί αυτό είναι η αγάπη καί όχι η κατάργησή τους ή η μή εφαρμογή τους Καί η αγάπη περνά προοδευτικά από την δουλεία καί δέν την παρακάμπτει αλεξιπτωτιστικά"
Όχι, δεν μπερδεύονται αυτά. Η υπακοή μπορεί να γίνει είτε από φόβο είτε από αγάπη. Όμως το θέλημα του Θεού είναι οι δύο εντολές της αγάπης που είπε στον πλούσιο νέο που περιλαμβάνουν όλο το Ευαγγέλιο (επί του όρους ομιλία, παραβολές, επιστολές Αποστόλων κτλ..).
Τι γράφει το Πηδάλιο; Kανόνες τρόπου ζωής. Τηρούνται; Πολλοί είναι αυτονόητοι (π.χ. ομοφυλοφιλία), άλλοι έχουν ήδη καταργηθεί π.χ. αφορισμός όσων δεν κάνουν ξηροφαγία Τετάρτη και Παρασκευή, ή όσων δεν πάνε για ένα διάστημα στην εκκλησία κ.α.
Ο Λ' Κανών της εν Λαοδικεία Συνόδου καταδικάζει το λούσιμο ανδρών μαζί με γυναίκες σε λουτρά, ποτάμια ή παραλίες. Δεν τηρείται όπως και οι επόμενοι:
"Όποιος λαϊκός ήθελε χωρίση την γυναίκα του χωρίς λόγου πορνείας, ήγουν μοιχείας, και πάρη άλλην ελευθέραν γάμου, ας αφορίζεται. Ομοίως ας αφορίζεται η γυναίκα εκείνην, οπού αφήση τον άνδρα της, άνευ λόγου πορνείας, και πάρη άλλον."
"Επειδή μερικοί εζωγράφιζον εις τοίχους και σανίδας ζωγραφίας τινάς ασέμνους, οίον, γυναίκας γυμνάς, ή λουομένας, ή υπό ανδρών φιλουμένας, και άλλα τοιαύτα αισχρά, τα οποία απατώσι τους οφθαλμούς των ορώντων, και κινούσι τον νουν και την καρδίαν προς επιθυμίας σαρκικάς, διά τούτο προστάζει ο παρών Κανών, αι τοιαύται εικόνες με κανένα τρόπον να μη ζωγραφίζωνται, ει δε τις ήθελε τας ζωγραφίση, να αφορίζεται."
ὁ ΞΑ´ Κανών τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἐμποδίζει νά γίνουν κληρικοί ὅσοι ἔχουν πέσει στά ἁμαρτήματα τῆς πορνείας ἤ τῆς μοιχείας.
Ὁ ΞΘ´ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων λέγει ὅτι ὅποιος δέν νηστεύει τήν Τετάρτη, τήν Παρασκευή καί τήν Μ. Τεσσαρακοστή πρέπει νά ἀφορίζεται, ἐκτός ἄν εἶναι ἄρρωστος.
Kαταλαβαίνουμε με ποιο πνεύμα γράφτηκαν οι Κανόνες. Ο Άγιος Νικόδημος στο συμβουλευτικό εγχειρίδιο (φυλακή των 5 αισθήσεων) εξηγεί αναλυτικά ότι είναι οι πόρτες από τις οποίες μπαίνει στην καρδιά ο "κόσμος" και χρειάζονται περιφρούρηση. Αυτό θέλησαν να κάνουν με τους Κανόνες. Υπάρχει όμως και η "κακή χρήση" που είναι "δεσμεύουσι γὰρ φορτία βαρέα καὶ δυσβάστακτα καὶ ἐπιτιθέασιν ἐπὶ τοὺς ὤμους τῶν ἀνθρώπων, τῷ δὲ δακτύλῳ αὐτῶν οὐ θέλουσι κινῆσαι αὐτά." Ο Άγιος Παϊσιος είπε " Ένα Πηδάλιο, υπάρχει για να στρίβει. Αν το κρατήσεις σταθερό, θα τσακιστείς στα βράχια!"
Αλλά ακόμα και αν τηρηθούν ακριβώς δεν γίνεσαι Άγιος.. Αν αυτοδικαιώνεσαι μόνο με εξωτερική υπακοή, ενώ μέσα σου ενεργείται η αμαρτία. "Εγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ βλέπων γυναῖκα πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι αὐτὴν ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτὴν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ." Για να φύγει όμως η επιθυμία, για να καθαριστεί το έσωθεν του ποτηρίου, πρέπει να "Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου... και τον πλησίον σου.." Αυτό γίνεται δια της πίστεως (ανθρώπινο μέρος) και δια της Θείας Χάριτος(το μέρος του Θεού στην συνέργεια).
Από κει και πέρα όλα είναι αυτονόητα. Σε διδάσκει ο Κύριος καρδιακά. Δηλ. καταλαβαίνεις το λάθος γιατί αυτό στρέφεται είτε εναντίον του Θεού είτε του πλησίον.
Οι εκκλησιολογικοί κανόνες (Άγια Μυστήρια, χειροτονία κτλ..), είναι θέμα ορθού Δόγματος το οποίο είναι συγκεκριμένο, σταθερό και αναλλοίωτο. Και πρέπει να τηρούνται επακριβώς. Δεν υπάρχει εξάλλου λόγος να μην τηρούνται. Δεν είναι όπως οι "ηθικοί" (ας τους πούμε έτσι) κανόνες, που έχουν να κάνουν με την πνευματική πορεία ενός ανθρώπου από τα χαμηλότερα στάδια μέχρι την (κατά δύναμη) τελείωση, που είναι συνεχώς μεταβαλλόμενη, απρόβλεπτη, που είναι προϊόν συνέργειας Θεού και ανθρώπου. Ο έμπειρος Πνευματικός πρέπει να τα κατανοεί αυτά.
Εδώ, ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος μας λέει για πολλές καταστάσεις και πειρασμούς που παραχωρεί ο Ίδιος ο Θεός για παιδαγωγία. Δεν πέφτουν όλοι στο ίδιο λάθος για τους ίδιους λόγους, άρα δεν "τιμωρούνται" το ίδιο. Μερικοί όχι μόνο τιμωρία δεν χρειάζονται αλλά μόνο παρηγοριά και ενθάρρυνση, όπως έκανε ο ασκητής με τον όσιο Ιάκωβο όταν έπεσε στην πορνεία και το φόνο των δύο νέων..
Τέλος πάντων, είναι τόσα πολλά αυτά που μπορούμε να πούμε που δεν εξαντλούνται. Ο Θεός μας συμπεριφέρεται ως προς υιούς. Είναι ο Θεός της ομορφιάς, ο Δημιουργός της ποικιλομορφίας, ο καλλιτέχνης που φιλοτεχνεί "έργα τέχνης", μοναδικά "κομμάτια" για την Βασιλεία Του, και όχι στρατιωτάκια "μαζικής κοπής". Την ελευθερία του ανθρώπου την περιφρουρεί ο Ίδιος προσωπικά.
Σχετικά με τα υπόλοιπα, όπως βλέπεις προσέχω πολύ τις διατυπώσεις μου όταν αναφέρομαι σε άλλους, ή δεν μιλώ καθόλου όταν δεν γνωρίζω. Για τον μ. Περγάμου διαβάζω εδώ και καιρό και μόνο τώρα είπα κάτι, και με προσοχή. Βλέπω για μερικούς υπονοούμενα άλλου τύπου σε κάποια ιστολόγια, αλλά δεν θέλω να μπω στην διαδικασία να αναρωτιέμαι αν είναι αλήθεια (ακούμε και για κάποιον κληρικό στην περιοχή μου) γιατί αυτά τα ξέρει μόνο ο Θεός. Αν είναι αλήθεια, θα έπρεπε άμεσα να καθαιρούνται όπως έκανε ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος με τους ανάξιους κληρικούς.
Με υπερβολές και υποθέσεις δεν μπορώ να συμφωνήσω.Επίσης φοβάμαι πολύ την συκοφαντία και την κατάκριση.Γενικά νιώθω μια πνευματική "ανασφάλεια" η οποία μπορώ να πω ότι ως ένα βαθμό είναι απαραίτητη την σημερινή εποχή, γιατί γέμισε το περιβάλλον μας αιρετικούς, έρχονται με φυλλάδια στην δουλειά, στα σπίτια μας κτλ.. Όμως δεν θεωρώ ότι και η δική μου στάση είναι και η σωστότερη γιατί αν ήταν όλοι έτσι, αλίμονό μας. Η εκκλησία είναι ένα σύνολο όπου ο ένας συμπληρώνει τον άλλο. Ο ένας δίνει την γνώση, άλλος την υπομονή και συγκρατεί τους άλλους, άλλος την αποφασιστικότητα, άλλος είναι άγρυπνος φρουρός, άλλος έχει διάκριση. Πολύ λίγοι τα συγκεντρώνουν όλα.
Σχετικά με τον αμέθυστο πιστεύω ότι αντιτίθεται και αυτός στην "κακή χρήση" των κανόνων και όλα αυτά που είπα. Δεν νομίζω ότι "δέν πιστεύει στην οργάνωση της εκκλησίας σε έναν συγκροτημένο οργανισμό μέ αποτέλεσμα νά πολεμάει τους Ιερούς Κανόνες" όπως είπες, γιατί ο Άγιος Παϊσιος και οι περισσότεροι Άγιοι που προβάλλει συνεχώς ήταν κληρικοί. Ενταγμένοι σε ένα θεσμό, στην ιστορική εκκλησία που όλοι ξέρουμε, με Κανόνες τους οποίους μάλιστα τηρούσαν επακριβώς. Δεν είχαν όμως καμία σχέση με εκκοσμικευμένους κληρικούς.. Οπότε μάλλον πολεμάει τον κακό τρόπο χρήσης των Κανόνων (ίσως την επιβολή παλιότερα από κατηχητικά κτλ..), θεωρώντας ότι αφενός μεν χρησιμοποιείται από όσους διψούν για εξουσία, και αφετέρου, ότι (η λάθος χρήση) παράγει ένα κακέκτυπο Χριστιανού, που είναι αιτία αθεϊας και απόρριψης του Χριστιανισμού.. Αυτό ισχύει ως ένα μεγάλο βαθμό. Νομίζω όμως ότι τις τελευταίες δεκαετίες περισσότερο μας έχει σαρώσει το πνεύμα της νέας εποχής, που έφερε και την προφητευμένη μεγάλη αποστασία. Τουλάχιστον έτσι το βιώνω εγώ στο περιβάλλον μου. Αν δεν ισχύουν αυτά, μπορείς να κάνεις μια συζήτηση με τον ίδιο και να σου πει πως το βλέπει.
Με λίγα λόγια καθένας έχει την δική του οπτική γωνία με βάση την οποία τα ίδια επιμέρους "αντικείμενα" της "μεγάλης εικόνας" έχουν άλλο μέγεθος, και άλλη βαρύτητα στο γενικό σύνολο. Έτσι δημιουργούνται διαφωνίες λόγω υποκειμενικών εμπειριών.
Σε τελική ανάλυση όμως ο καθένας ξέρει μέσα του τι πιστεύει και πως βιώνει την πνευματική ζωή. Ακόμα και αν η σημερινή μορφή της Ορθόδοξης εκκλησίας (κλήρος και λαός) απέχει πολύ (στην ουσία) από το ιδανικό, ξέρουμε ότι είναι Ταμείο της Θείας Χάριτος (την οποία δίνει ο Θεός σε όσους Τον λατρεύουν εν πνευματι και αληθεία, και όχι στους τυπικούς) και των Αγίων Μυστηρίων σύμφωνα με τα λεγόμενα των Αγίων μας. Δεν είναι τυχαίο και το Άγιο Φως που δίνεται μόνο στην Ορθοδοξία, την Ανάσταση. Ο Θεός να μας δώσει σύνεση σοφία και διάκριση γιατί μπαίνουμε σε δύσκολες καταστάσεις και σίγουρα θα μας χρειαστεί.
Όταν η Μαρία καί ο αμέθυστος θέλουν νά πλήξουν τό κύρος των Ιερών Κανόνων,τότε τί νά πώ ,η επιστήμη σηκώνει τά χέρια ψηλά! Άς ελπίσουμε στό έλεος του Θεού !
Aυτό είναι το γενικό συμπέρασμα; Ότι "θέλω να πλήξω" το κύρος των Ιερών Κανόνων; Απορώ πως καταλογίζεις ακόμα και πρόθεση.. Μόνη σου είπες πριν ότι ο μόνος καρδιογνώστης είναι ο Θεός.Έγραψα αναλυτικά (κουραστικό αλλά αναγκαίο) και παρέθεσα κείμενα μήπως γίνει κατανοητό. Η δεν τα διάβασες, ή είσαι προκατειλημμένη.Το κύρος των Ιερών Κανόνων κινδυνεύει κυρίως από την λάθος χρήση. Στην οποία εκτός των υπολοίπων περιλαμβάνονται και αυτά που βλέπουμε, επιλεκτική εφαρμογή και αλχημείες. Αν δεν πείθεσαι από μένα, δες τουλάχιστον τι λένε οι Άγιοι Παϊσιος και Πορφύριος. Δεν είναι θέμα αντιπαράθεσης, η οποία εξάλλου δεν με ενδιαφέρει, αλλά κατανόησης της αλήθειας. Για να μην πέφτουμε χωρίς λόγο και σε κατάκριση των άλλων. Επιπλέον θα σε παρακαλέσω ακόμα μια φορά να μην με ταυτίζεις με κανένα. Σε πολλά συμφωνώ σε άλλα διαφωνώ ΜΕ ΟΛΟΥΣ, όπως όλοι. Ούτε και εσύ είσαι αλάθητη, και δεν είναι πάντα ο εαυτός μας το σωστό μέτρο σύγκρισης σε όλα. Μέχρι το τέλος της ζωής μας μαθαίνουμε και εξελισόμαστε.Σε χαιρετώ.
Τό κύρος των Ιερών Κανόνων δέν πλήττεται από τίποτα Ούτε από τά γραφόμενά σου (δέν είναι προθέσεις αλλά τά λόγια σου ),ούτε από την κακή χρήση κάποιων, που τους χρησιμοποιούν ως κανόνια ,ούτε οι άγιοι μέ ό,τι είπαν τους υποβίβασαν σε ένα ΄΄σύνολο ηθικών κανόνων΄΄ που μας αποσπούν από την αγάπη μας πρός ΄΄τον Κύριον΄΄, ούτε ο σύγχρονος τρόπος ζωής τους καθιστά ξεπερασμένους εκτός ελαχίστων που είναι άμεσα συνυφασμένοι μέ πολιτιστικά καί κοινωνικά δεδομένα όπως είναι η τεχνολογική πρόοδος,αλλά καί πάλι τό πνεύμα μένει Αντίθετα οι Ιεροι Κανόνες είναι αυτοί που ελέγχουν τόν σύγχρονο τρόπο ζωής Οι Ιεροί Κανόνες είναι επικαιρότατοι ακόμα καί αυτοί που αναφέρεις ως ξεπερασμένους στό σχόλιό σου 11.11 Δηλαδη δέν σέ ωφελεί η ανάγνωσή τους, δέν αντλούμε διδάγματα καί για την προσωπική μας ζωή καί για την εκκλησιαστική καί πολιτειακή -κοινωνική μας συγκρότηση, είτε είμαστε ιδιώτες καί αρχόμενοι είτε άρχοντες καί ιθύνοντες; Πρόσεξες πόσο ωφέλιμος είναι εκείνος ο κανόνας που αναφέρεται στά άσεμνα και υβριστικά θεάματα καί πόσο ευεργετική η εφαρμογή του; Για πές μου τώρα είναι κάποιες στρυφνές, κακόγουστες καί στείρες νομικίστικες διατάξεις ή απορρέουν από το ορθόδοξο βίωμα καί αποτελούν τό πηδάλιο του σκάφους της εκκλησίας ; Τόν αμέθυστο μπορεί νά τον έχει καβαλικεύσει τό δαιμόνιο της βλασφημίας καί πετά ύβρεις εναντίον παντός σεβάσματος ,δέν θά τον ξεπλύνουμε εμείς -- άν θέλει νά το κάνει ο τρελογιάννης δικαίωμά του -- αλλά η ταπείνωση ,ούτε θά αφήσουμε τούς αγίους μας καί τους πατέρες μας που ακάματα εργάζονται για την πλοήγηση του σκάφους την εκκλησίας βορά στό απύλωτο στόμα του Άν έχομε λίγη αγωνία για την πορεία της εκκλησίας χαιρόμαστε όταν εμφανίζεται ένας παπάς ,ένας θεολόγος ,ένας πιστός νά εκφράσει την ορθόδοξη συνείδησή του καί να΄προσφέρει ποτήριον ψυχρού ύδατος στήν μάνα εκκλησία Ο αμέθυστος δέν χαιρεται γι'αυτό καί τόν κατακεραυνώνει με βρισιές ;
Στήν εκκλησία δέν υπαρχουν απαγορευμενα βιβλία Οι πάντες μπορούν νά διαβάζουν τά πάντα χωρίς όμως καί νά υποχρεώνονται νά διαβάζουν τά πάντα Άν κάτι δέν μας πάει στήν ψυχολογία μας κανείς δέν μας υποχρεώνει νά το κάνουμε εκτός καί άν είμαστε κανονιολόγοι Πρός τί λοιπόν όλη αυτή η ενασχόλησή μας με΄τους Ιερούς Κανόνες; Ας ενρυφούμε άς πούμε στίς διδασκαλίες του π.Παΐσίου καί αγίου Πορφυρίου καί άς ακούμε καί τίς τρελλες του αμεθυστου έτσι για νά σπάμε πλάκα γιά τό εύ ζήν Φαντάσου για τόν π.Εφραίμ της Αριζόνας δεν βρήκε νά πεί τίποτα άλλο παρά οτι εγκαθίδρυσε στήν Αμερική τόν δεύτερο τουριστικό προορισμό μετά τό γκράντ κανυον Πλάκα δέν έχει ; Αστείον τό παιδίον ! Σέ φιλώ !
Aν πρόσεξες, δεν μίλησα για επίκαιρους ή ξεπερασμένους (όπως λες). Καμία σχέση. Είπα ότι δεν τηρούνται.Και δεν είναι δυνατόν να αφοριστεί κάποιος επειδή δεν έκανε ξηροφαγία, ή δεν πήγε στην εκκλησία για ένα διάστημα.Ο Κανόνας για τα γυμνά σώματα αναφερόταν κυρίως στα αρχαία αγάλματα των Ελλήνων. Φυσικά το "πνεύμα" του είναι σωστό (προλαμβάνει όλες τις απίστευτες αισχρότητες της εποχής μας που ευτελίζουν τον άνθρωπο), αλλά το επιτίμιο είναι αφορισμός. Δεν τηρείται.
Επί της ουσίας, αυτό σε χωρίζει από τον Θεό, όπως και όλα τα υπόλοιπα ( κατάκριση, σκληροκαρδία κτλ). Προφανώς ορίστηκε ο αφορισμός για να το δουν έμπρακτα ότι χωρίζονταν από τον Θεό, όσοι δεν είχαν ουσιαστική πνευματική ζωή.Αλλά επαναλαμβάνω ότι τα επιτίμια δεν τηρούνται.Κανείς δεν αφορίζεται.
Ο πνευματικός πρέπει να είναι με βάση τους κανόνες πάνω από 50 ετών. Ο ιερέας στην εκκλησία που πηγαίνω είναι 35 ετών παντρεμένος με 3 παιδάκια, και είναι και πνευματικός. Tηρείται ο κανόνας; Θα έπρεπε να τηρείται για να υπάρχει μεγαλύτερη πνευματική πείρα. Αλλά ούτε και αυτό είναι απόλυτο. Δηλ. πολλές φορές δεν είναι θέμα πείρας αλλά διάκρισης που την δίνει ο Θεός. Στα κηρύγματά του αναφέρει συχνά το Πηδάλιο, και λέει αυτά ακριβώς που έγραψα και εγώ. Από αυτόν έχω ακούσει τα περισσότερα.
Δεν είπα πουθενά για ξεπερασμένους και μη, ούτε για σύγχρονο ή παλιό τρόπο ζωής. Ο Κύριος είναι ο Ίδιος χθες σήμερα και στους αιώνες. Είπα μόνο για στάδια πνευματικής ζωής με την συνέργεια του ανθρώπου και της Θείας Χάριτος.Ο ίδιος ο Άγιος Νικόδημος που επιμελήθηκε το Πηδάλιο και μιλάει για "κανόνα" (διατεταγμένης) προσευχής και νηστείας λέει ότι αυτά είναι μόνο μέσα για να φτάσουμε κάπου.
Και μάλιστα όπου "συναντήσεις" τον Θεό (οταν μελετάς ή όταν προσεύχεσαι)όπως λέει, άφησε τον κανόνα, και μείνε εκεί.. μην σε νοιάζει αν έκανες "ποσότητα" προσευχής αλλά αν υπήρχε "ποιότητα", αν ήρθε η Θεία Χάρη που σε ενώνει με τον Θεό, αν έγινε η καρδιά σου συντετριμμένη και τεταπεινωμένη ώστε να έρθει ο Παράκλητος και να σε αγιάσει, και να είναι αυτονόητοι και να εκπληρώνονται αληθινά από σένα όλοι οι Κανόνες σύμφωνα με το "πνεύμα" τους και όχι μόνο το γράμμα.
Για τον Άγιο Παίσιο, τον Άγιο Πορφύριο, (αλλά και τον γ. Σωφρόνιο, και όλους τους Αγίους ασκητές και Πατέρες), έχω να πω ότι όχι μόνο μας ωφελούν αλλά είναι οι "φίλοι" μας και οι "διδάσκαλοι" μετά τον Κύριο. Δεν καταλαβαίνω γιατί τους αναφέρεις με τρόπο υποδεέστερο των Κανόνων (!). Επίσης να σου πω ότι τα γραφόμενά μου (που δεν είναι προθέσεις αλλά λόγια όπως είπες), δεν είχαν πρόθεση να πλήξουν τους Κανόνες, και δεν τους πλήτουν. Αλλά είπα ότι αυτό μου καταλογίζεις. Την πρόθεση. Σαν να είμαι αντίθετη. Οι Κανόνες γράφτηκαν για ορθή χρήση με βάση το πνεύμα τους, και όχι για να εφαρμόζονται αδιάκριτα και άτεγκτα. Αυτά που λέω είναι τα αυτονόητα.
Σε τελική ανάλυση, το ζητούμενο είναι η Σωτηρία μας.Όποιος θέλει ας διαβάσει το απόσπασμα από τον Αόρατο Πόλεμο.
Αόρατος πόλεμος-Αγίου Νικοδήμου
Τὸ μεγαλύτερο καὶ τελειότερο κατόρθωμα, ποὺ μπορεῖ νὰ πῇ ἢ νὰ συλλογισθῇ ὁ ἄνθρωπος, εἶναι τὸ νὰ πλησίαση κάπως στὸ Θεὸ καὶ νὰ ἑνωθεῖ μὲ αὐτόν. Λοιπόν, ἐὰν ἐσύ, ἀγαπητέ μου ἐν Χριστῷ ἀναγνώστη, ἐπιθυμεῖς νὰ φθάσῃς σὲ αὐτὴν τὴν κορυφή, πρῶτα πρέπει νὰ γνωρίσῃς, ἀπὸ τί ἀποτελεῖται ἡ πνευματικὴ ζωὴ καὶ ἡ χριστιανικὴ τελειότητα (1). Γιατὶ, εἶναι πολλοί, ποὺ λένε, πὼς αὐτὴ ἡ ζωὴ καὶ ἡ τελειότητα βρίσκεται στὶς νηστεῖες, στὶς ἀγρυπνίες, στὶς γονυκλισίες, στὶς χαμαι-κοιτίες καὶ σὲ ἄλλες παρόμοιες σκληραγωγίες τοῦ σώματος. Ἄλλοι πάλι λένε πὼς βρίσκεται στὶς πολλὲς προσευχὲς καὶ στὶς μεγάλες ἀκολουθίες. Καὶ ἄλλοι πολλοὶ νομίζουν, ὅτι ἡ τελειότητα βρίσκεται ὁλόκληρη στὴ νοερὰ προσευχή (2), στὴ μοναξιὰ καὶ στὴν ἀναχώρησι, στὴ σιωπὴ καὶ στὴν ἐκπαίδευσι μὲ τὸν κανόνα· δηλαδή, τὸ νὰ βαδίζουν μὲ τὸν κανόνα καὶ τὸ μέτρο, καὶ οὔτε νὰ φτάνουν σὲ ὑπερβολές, οὔτε σὲ ἐλλείψεις. Οἱ ἀρετὲς ὅμως αὐτές, μόνες τους, δὲν εἶναι αὐτὸ ποὺ ζητᾶμε ὡς χριστιανικὴ τελειότητα, ἀλλὰ εἶναι ἄλλοτε μέσα καὶ ὄργανα, γιὰ νὰ ἀπολαύσῃ κάποιος τὴν χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἄλλοτε πάλι εἶναι καρπὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Οἱ ἀρετὲς ὅμως ποὺ ἀναφέρθηκαν, μποροῦν νὰ προξενήσουν σὲ ἐκείνους, ποὺ θέτουν ὅλο τους τὸ βάρος σὲ αὐτές, περισσοτέρη βλάβη ἀπὸ τὶς φανερὲς ἁμαρτίες· ὄχι ἐξαιτίας αὐτῶν (γιατί, αὐτὲς εἶναι ὅλες ἁγιώτατες), ἀλλ᾿ ἐξ αἰτίας ἐκείνων ποὺ τὶς μεταχειρίζονται, ἐπειδή, αὐτοὶ προσέχοντας σ᾿ αὐτὲς μόνο, ἀφήνουν τὴν καρδιά τους νὰ τρέχῃ στὰ δικά τους θελήματα καὶ τὰ θελήματα τοῦ διαβόλου..
Ἀλλά, σὲ πόσα σφάλματα εἶναι μπλεγμένοι αὐτοὶ καὶ πόσο εἶναι μακριὰ ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ τελειότητα, μπορεῖ νὰ τὸ καταλάβη ὁ κάθε ἕνας ἀπὸ τὴν ζωὴ καὶ τὰ ἤθη τους.
Γιατὶ, αὐτοὶ θέλουν νὰ προτιμοῦνται ἀπὸ τοὺς ἄλλους σὲ κάθε τί ποὺ ὑπάρχει· εἶναι ἰδιόρρυθμοι καὶ ἰσχυρογνώμονες στὸ θέλημά τους, εἶναι τυφλοὶ σε ὅλα τὰ δικά τους, μὲ ἐπιμέλεια ὅμως ἐξετάζουν τοὺς λόγους καὶ τὶς πράξεις τῶν ἄλλων, ἂν τοὺς ἀγγίξῃ κάποιος λίγο στὴ μάταιη ὑπόληψι τῆς τιμῆς τους, ποὺ αὐτοὶ νομίζουν πὼς ἔχουν καὶ ποὺ (σὲ ὑπόληψι) θέλουν νὰ τοὺς ἔχουν καὶ οἱ ἄλλοι· ἢ ἐὰν τοὺς ἐμπόδιση κάποιος ἀπὸ κεῖνες τὶς εὐλάβειες καὶ τὶς ἀρετές, μὲ τὶς ὁποῖες καταπιάνονται (ὁ Θεὸς νὰ φυλάει!) ἀμέσως συγχύζονται, ἀμέσως ἀνάβουν ὅλοι ἀπὸ θυμὸ καὶ γίνονται ἔξαλλοι.
Ὁπότε εἶναι φανερὸ πὼς βρίσκονται σὲ μεγάλο κίνδυνο. Γιατὶ, ἔχοντας τὸ ἐσωτερικὸ μάτι, δηλαδὴ τὸν νοῦ τους, σκοτεινό, βλέπουν μὲ ἐκεῖνο τὸν ἑαυτόν τους· καὶ σκεπτόμενοι νὰ πετύχουν τὶς ἐξωτερικὲς πράξεις ποὺ κάνουν, πὼς εἶναι καλές, νομίζουν πὼς ἔφτασαν στὴν τελειότητα· καὶ κατὰ αὐτὸν τὸν τρόπο ὑπερηφανευόμενοι, κατακρίνουν τοὺς ἄλλους. Γι᾿ αὐτὸ δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ ἀλλάξη ἄλλος κάποιους ἀπὸ αὐτούς, πάρα μόνο μία ξεχωριστὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Γιατὶ εὐκολώτερα μετατρέπεται στὸ καλὸ ὁ φανερὸς ἁμαρτωλός, παρὰ ὁ ἀπόκρυφος καὶ σκεπασμένος μὲ τὸ κάλυμμα τῶν φαινομενικῶν ἀρετῶν.
Τώρα λοιπὸν ποὺ γνώρισες πολὺ καλὰ ὅτι ἡ πνευματικὴ ζωὴ καὶ ἡ τελειότητα δὲν στέκεται σὲ αὐτὲς τὶς ἀρετές, ποὺ εἴπαμε, γνώριζε ὅτι δὲν ἀποτελεῖται ἀπὸ ἄλλα παρὰ ἀπὸ (4) τὴν γνῶσι τῆς ἀγαθότητας καὶ τῆς μεγαλειότητας τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς δικῆς μας μηδεναμηνότητας καὶ κλίσεως σὲ κάθε κακὸ στὴ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ στὸ μῖσος τοῦ ἑαυτοῦ μας· στὴν ὑποταγή, ὄχι μόνο του Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν κτισμάτων, γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στὴν ἀποστροφὴ κάθε δικοῦ μας θελήματος, τέλειας ὑπακοῆς στὸ Θεῖο θέλημα· καὶ ἀκόμη, νὰ τὰ θέλουμε ὅλα αὐτὰ καὶ νὰ τὰ κάνουμε ξεκάθαρα γιὰ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ..
Αὐτὸς εἶναι ὁ νόμος τῆς ἀγάπης, αὐτὸς ποὺ ἔχει γραφτεῖ ἀπὸ τὸ χέρι τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ στὶς καρδίες τῶν πιστῶν δούλων του. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀπάρνησις τοῦ ἑαυτοῦ μας, τὴν ὁποία ζητεῖ ἀπὸ ἐμᾶς ὁ Θεός. Αὐτὸς εἶναι ὁ γλυκὸς ζυγὸς τοῦ Ἰησοῦ καὶ τὸ φορτίο του τὸ ἐλαφρό. Αὐτὴ εἶναι ἡ ὑποταγὴ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, στὴν ὁποία μᾶς προσκαλεῖ ὁ λυτρωτής μας καὶ Διδάσκαλος μὲ τὸ δικό του παράδειγμα καὶ μὲ τὴ φωνή του (6).
Όπως βλέπουμε λοιπόν το παν είναι η καρδιά μας. Να αδειάσει από τον "κόσμο" και να γίνει κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος. Αυτό ακριβώς είπε ο Κύριος. Αυτό είναι η εκπλήρωση του θελήματός Του.
Και ένα απόσπασμα από τις γραφές του Αγίου Σιλουανού, για να καταλάβουμε ότι ο Κύριος μας καλεί σε κάτι πολύ ανώτερο από την έννοια της ανθρώπινης προσπάθειας "τήρησης Κανόνων". Μας καλεί σε Αγιότητα (κατά το μέτρο του καθενός), γιατί μόνο έτσι εκπληρώνονται και τηρούνται "εκ καρδίας", "πάντα τα διατεταγμένα". Και αυτό είναι έργο της Θείας Χάριτος όταν υπάρχει αδιάλλειπτη μετάνοια.
Ο Άγιος Σιλουανός- Κεφ. "Η ταπείνωση"
"Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο να πιστεύεις ότι ο Θεός υπάρχει, και στο να γνωρίζεις τον Κύριο εν Πνεύματι Αγίω.
Το πνεύμα του ανθρώπου που γνώρισε τον Κύριο με το Άγιο Πνεύμα φλέγεται ημέρα και νύχτα από την αγάπη του Θεού και η ψυχή του δεν μπορεί να προσκολληθεί σε τίποτα γήινο.
Ψυχή που δεν δοκίμασε τη γλυκύτητα του Αγίου Πνεύματος, χαίρεται με τη ματαιοδοξία της ΚΟΣΜΙΚΗΣ ΔΟΞΑΣ, ή του ΠΛΟΥΤΟΥ, ή της ΕΞΟΥΣΙΑΣ.
Ψυχή που γεύθηκε το Άγιο Πνεύμα ΔΙΑΚΡΙΝΕΙ ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ, από τη γεύση."Γεύσασθε και ίδετε ότι χρηστός ο Κύριος. ΄
Όπως ο Δαβίδ γνώρισε ΕΚ ΠΕΙΡΑΣ, έτσι και μέχρι σήμερα ο Κύριος δίνει στους δούλους Του να γνωρίσουν ΕΚ ΠΕΙΡΑΣ την Αγαθότητά Του, και Αυτός ΘΑ ΔΙΔΑΣΚΕΙ τους δούλους Του, μέχρι την συντέλεια του κόσμου.
Το Θέλημα του Κυρίου, η Ταπείνωση και η Αγάπη, γίνονται γνωστές μόνο με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Πρέπει να παρακαλούμε τον Κύριο να δώσει στην ψυχή το Ταπεινό Άγιο Πνεύμα, για να βρει ανάπαυση."
Σου ζήτησε κανείς κορίτσι μου νά ασχοληθείς μέ τους Ιερους Κανόνες καί νά διαβάζεις τό πηδάλιο ; Ο π.Παΐσιος διάβαζε μόνο την Αγία Γραφή καί τόν άγιο Ισαάκ τον Σύρο καί έγινε άγιος Μήπως τόν ακούσαμε κάποτε να καταδικάζει κάτι που εκείνος δεν διάβαζε είτε γιατί είχε βρεί την πληρότητα σέ αυτά που διάβαζε ,είτε γιατί δέν τον προσιδίαζαν είτε γιατί δέν ήταν ακαδημαϊκός θεολόγος να πρέπει να έχει μία γνωσιολογική άποψη της ορθοδόξου γραμματείας κ.τ.λ. Πάψε να πολυπραγμονείς μέ πράγματα που όπως λές δέν έχουν νά κάνουν μέ την πνευματική σου πορεία ,αλλα μέ την ωφειλόμενη ταπείνωση νά αναφερόμαστε σέ πράγματα που η εκκλησία εν Αγίω Πνεύματι έχει θεσπίσει Τίποτα από όλα αυτά που λές οτι έχουν πεί οι άγιοι δέν στρέφεται εναντίον των αγίων Κανόνων Τους πολεμάνε μόνο οι οικουμενιστές καί ο αμέθυστος που δέν θέλουν μία οργανωμένη εκκλησία στή βάση της Παράδοσης Πολύ σωστά επισημαίνεις στις τελευταίες δύο γραμμές οτι ο σκοπος μας είναι νά κάνουμε την καρδιά μας κατοικητήριο του Παναγίου Πνεύματος καί σου τό εύχομαι ολόψυχα καί άν τό θέλει ο Θεός άς τό χαρίσει καί σέ εμένα αναξίως καί σέ όλη του την εκκλησία !
Οι Κανόνες "που πολεμάνε οι οικουμενιστές" όπως είπες, είναι οι ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΟΙ, για τους οποίους είπα ότι πρέπει να είναι ΑΠΑΡΕΓΚΛΗΤΟΙ, και να τηρούνται με ακρίβεια, ώστε να τελούνται σωστά και τα Μυστήρια, και να διατηρείται ανόθευτη η συνέχεια του θεσμού με βάση όσα όρισαν οι Άγιοι Πατέρες. Το ξεκαθάρισα από την αρχή, και το επαναλαμβάνω για να μην μένουν κενά γιατί "οι καιροί είναι πονηροί".
Όλα αυτά που είπαμε αναφέρονται στους Κανόνες που αφορούν την ανθρώπινη συμπεριφορά και τα διάφορα επιτίμια. Δεν είναι το ίδιο. Υπάρχει η Οικονομία της εκκλησίας η διάκριση και η φιλανθρωπία γι΄αυτό ο Άγιος Παίσιος είπε ότι το Πηδάλιο αν δεν το στρίβεις και λίγο θα πέσεις στα βράχια.
Αλλά ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι να πιστέψει ο άνθρωπος ότι επειδή κατάφερε να κάνει ξηροφαγίες και γονυκλισίες και επειδή δεν έκανε παράβαση των Ιερών Κανόνων είναι εντάξει. Και αφού ΑΥΤΟΔΙΚΑΙΩΝΕΤΑΙ με αυτό, γίνεται ένας "πρεσβύτερος υιός" που καταδικάζει όλους τους άλλους.
Ειλικρινά, την μεγαλύτερη κατάκριση, σκληροκαρδία, εμπάθεια και κακοήθεια, την βλέπω (ακόμα και στο διαδίκτυο) σε ανθρώπους που είναι μεγάλοι υπέρμαχοι των Ιερών Κανόνων (δεν αναφέρομαι σε σένα). Όχι, δεν είναι αυτός χριστιανισμός. Δεν πρόκειται για καλοπροαίρετη κριτική. Βλέπουμε "εκ του περισσεύματος της καρδίας" τι λαλεί το στόμα.Και καταλαβαίνουμε ότι αν δεν υπάρχει στον άνθρωπο η θεία Χάρη, όσους Ιερούς Κανόνες και αν (νομίζει ότι) τηρεί, δεν έχει καμιά σχέση με το Θέλημα του Θεού.
Εύχομαι κι εγώ να χαρίσει σε όλους μας ο Κύριος το Άγιο Πνεύμα Του, και να δώσουμε μια ακόμα ευκαιρία και μια θέση στην καρδιά μας στους άλλους.. Μπορούμε σε ότι διαφωνούμε να το λέμε απλά και χωρίς επιθέσεις, όπως έκανε ο Απ. Παύλος που έλεγε ότι "για όλους έγινα τα πάντα ώστε να σώσω όσους μπορώ"..
Δημοσίευση σχολίου