Το κέντρο της Οροδοξίας η ΠΑΤΜΟΣ ΚΑΙ Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ετοιμάζονται να καταληφθούν από Πάπα και Πατριάρχη.

"Αιρετικόν άνθρωπον μετά πρώτη και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού" αναφέρει η εκκλησία και παραφράζοντας το, θα μπορούσε κάποιος να το μετατρέψει σε "Δογματικό εκκλησιαστικό ηγέτη μετά πρώτη και δεύτερη προειδοποίηση αγνόησε τον".

 Το αναφέρουμε αυτό εξ' αιτίας της κατ' εξακολούθηση και με επιτακτικό τρόπο προσπάθειας που έχει αναληφθεί από τον πατριάρχη, ως απωθημένο ή κατάλοιπο παλαιών εποχών, ώστε με το έτσι θέλω να υποχρεωθεί η Μονή της Πάτμου και όλο το νησί, να παραχωρήσει χριστιανική ορθόδοξη εκκλησία στους καθολικούς. Και έχουμε αναφερθεί –κι αυτό είναι το παράξενο- στην προσπάθεια που καταβάλλεται από το πατριαρχείο, το οποίο άσκησε και ασκεί πιέσεις προς την Ιερά Μονή και ειδικά στον ηγούμενο, φυσικά μέσω τρίτων και προφορικά για να μην υπάρχουν πειστήρια, ώστε να παραχωρηθεί με το έτσι θέλω-αμέτι μοχαμέτι- ορθόδοξος ναός για τις λατρευτικές ανάγκες των όποιων ομάδων καθολικών που έρχονται το καλοκαίρι στο νησί μας. Έτσι ξεκίνησε με το αίτημα, πάντα προφορικά της παραχώρησης του δισυπόστατου ναού του Αγ. Φωκά και της Αγ. Αικατερίνης στο λιμάνι για να χρησιμοποιηθεί –άκουσον άκουσον- ως χώρος λατρείας των ευκαιριακά ευρισκόμενων στην Πάτμο καθολικών.

Η αντίδραση ηγουμένου και Μονής εκφράζοντας την σθεναρή στάση της πλειονότητας των κατοίκων ήταν αρνητική όπως αυτή εκφράστηκε με επιστολή που απεστάλη στο Πατριαρχείο το οποίο απ' ότι φαίνεται δεν ικανοποιήθηκε και επανήλθε όταν επισκεπτόμενος ο ηγούμενος στο σεπτό κέντρο της Ορθοδοξίας, το Φανάρι, και σύμφωνα με πληροφορίες του ετέθη μετ' επιτάσεως το θέμα της παραχώρησης ιερού ναού, ότι αυτός –ο ηγούμενος δηλαδή- πρέπει να κατευνάσει τους διαφωνούντες μοναχούς και το χριστεπώνυμο πλήθος και να δοθεί κάποια εκκλησία στους καθολικούς. Άραγε γιατί κόπτεται τόσο πολύ ο Πατριάρχης; Γιατί δεν έρχεται ο ίδιος να τα πει –έχει να έρθει 20 χρόνια ενώ πριν γίνει Πατριάρχης πέρναγε τις διακοπές του σχεδόν κάθε χρόνο σε εξοχικό θέρετρο της Μονής- και να εξηγήσει στους κατοίκους την αναγκαιότητα παραχώρησης ιερού ναού στους καθολικούς;

Γιατί πήγαινε τόσο αυτός όσο και οι εκπρόσωποι του στις κρουαζιέρες του κύκλου της Πάτμου- πού βρίσκεται στ' αλήθεια η υπόθεση με τις παράνομες χρηματοδοτήσεις; Μπροστά σ' αυτή τη κατάσταση και πιθανώς θέλοντας να κρατήσει τις ισορροπίες ο ηγούμενος , ακροβατώντας σε τεντωμένο σχοινί, και με τη Δαμόκλειο σπάθη της καρατόμησης να επικρέμεται υπεράνω της κεφαλής του, πιθανόν δε και με κάποιες απειλές του τύπου «σε εμένα ανήκει η Πάτμος, όποτε θέλω σπάω λουκέτα και κάνω αυτό που θέλω» και έχοντας στη δικαιοδοσία του αλλά και της Μονής ένα μικρό οικογενειακό ναό επ΄ ονόματι της Αγίας Ειρήνης, συναίνεσε ίσως λάθος, πριν ενημερώσει την αδελφότητα και χωρίς να έχουν εξαλειφθεί οι λόγοι της έγγραφης άρνησης της Μονής, ώστε να δοθεί αυτός ο μικρός ναός προς χρήση στους καθολικούς και ήδη το θέμα τίθεται ξανά υπό τη κρίση της γεροντίας της Μονής, ζητώντας μάλιστα τη καταγραφή των θέσεων των μοναχών στα πρακτικά. Το χειρότερο δε είναι ότι ζητείται από τη Μονή να γίνει αίτημα στο Πατριαρχείο ότι αποτελεί δική της επιλογή η παραχώρηση του ναού και το Πατριαρχείο θα την εγκρίνει. Δηλαδή και « απατημένος και ξυλοφορτωμένος».

Η πίστη είναι το στοιχείο που συνιστά την εθνική και ηθική μας ταυτότητα. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η ορθοδοξία είναι κυρίαρχο στοιχείο της ταυτότητας μας και της υπόστασης μας. Και φαίνεται πως κάποιοι, δυστυχώς επώνυμοι και με ταυτότητα, την απεμπολούν εν' ονόματι κάποιων πιθανών ανομολόγητων συμφερόντων.

Και έτσι ότι δεν κατάφεραν οι καθολικοί 1685 χρόνια, το επιδιώκουν και το πραγματοποιούν τώρα με τη ευκαιριακή δίοδο που της παρέχεται από τη κερκόπορτα της πάλαι ποτέ βασιλεύουσας. Αρκεί να θυμίσει κάποιος τις ενέργειες της καθολικής εκκλησίας για θρησκευτικά και πολιτικά κέρδη από το βυζάντιο.

Έχουμε και λέμε: το 754 μ.Χ. ο πάπας απειλούμενος από τους Λογγοβάρδους που ετοιμάζονταν να βαδίσουν προ τη Ρώμη, εγκατέλειψε το βυζάντιο για να προσεταιριστεί τους Φράγκους.

Το 800 μ.Χ. ανήμερα Χριστούγεννα, στέφει το Κάρολο τον μέγα ως μέγα και ειρηνοποιό, αυτοκράτορα καικυβερνήτη των Ρωμαίων, προκαλώντας την διάσπαση Ανατολής και Δύσης σε γλωσσικό, πολιτικό και θρησκευτικό επίπεδο.

Το 863 μ.Χ. γίνεται προσπάθεια εκκαθολικισμού των ορθόδοξων Βούλγαρων.

Το 867 μ.Χ. γίνεται αναθεματισμός και το πρώτο σχίσμα του πάπα Νικόλαου λόγω των Filioque (εκπόρευση αγίου πνεύματος και από τον υιό).
Το 1054 μ.Χ. γίνεται το οριστικό σχίσμα, εξ' αιτίας δογματικών διαφορών όπως: νηστεία Σαββάτου, αγαμία του κλήρου, χρήση άζυμων στη θεία λειτουργία, το θέμα ξανά του Filoque και η διεκδίκηση εκ μέρους του πάπα της πρωτοκαθεδρίας και του αλάθητου.

Το 1439 μ.Χ. παραμονή της Άλωσης, ζητήθηκε από καθολικούς, για να βοηθήσουν στρατιωτικά την Πόλη που κατέρρεε, η πλήρης υποταγή της ορθόδοξης εκκλησίας στη καθολική. Σήμερα λοιπόν τι έχουν τάξει οι καθολικοί στον ορθόδοξο κόσμο και υπάρχει αυτός ο ενδοτισμός των θρησκευτικών ταγών του τελευταίου; Τι πραγματικά επιδιώκεται; Μάλλον η πρόκληση προβλημάτων και το άδειασμα των ήδη μισοάδειων ιερών ενοριακών ναών μπροστά σ' αυτήν τη κατάσταση. Γιατί αν αληθεύει η θέση του πατριαρχείου περί «ΑΥΞΗΣΗΣ ΤΟΥ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ» με τα υποτιθέμενα οφέλη που αυτή θα αποφέρει αδιαφορώντας για τις όποιες αλλοιώσεις και επιπτώσεις που μπορεί να επιφέρει στο κοινωνικό και θρησκευτικό ιστό, τότε θα μας αναγκάσει να θυμηθούμε τον Ιούδα με τα 30 αργύρια, μόνο που αυτά σήμερα αντικαταστάθηκαν από ευρώ και 2000 χρόνια μετά έχουν βγει πολλοί Ιούδες με ένα κοινό χαρακτηριστικό γνώρισμα: την προδοσία, μετατρέποντας τον οίκο του Θεού σε οίκο εμπορίου και το μόνο που χρειάζεται για όλους αυτούς τους αγιογδύτες είναι το «φραγκέλιο».

Η Τροία έπεσε από μέσα, το ίδιο κινδυνεύει να πάθει και η Ορθοδοξία και μόνο οι πιστοί μπορούν να αποτρέψουν αυτή τη κατάσταση.
Οι βυζαντινού τύπου μηχανορραφίες ξεκινούν πριν από 1,5 χρόνο με την αποστολή από το Πατριαρχείο ερωτηματολόγιου με το οποίο εζητείτο, αν συμφωνεί ο κλήρος της Πάτμου με μεικτές λειτουργίες τέλεσης των μυστηρίων με καθολικούς και ορθόδοξους ιερείς μαζί, ως προάγγελο της de facto και de jure παγιοθείσας κατάστασης και προλειαίνοντας το δύσβατο αλλά σαθρό έδαφος της υποτιθέμενης ένωσης. Αλλά 85 χρόνια διαλόγου που έχουν οδηγήσει και με ευθύνη ποίου υπάρχει στασιμότητα από τη μία και δυστυχώς ενδοτικότητα από την άλλη; Ας υποτεθεί λοιπόν ότι επίκειται η ένωση. Αυτές οι διεργασίες θα σταματήσουν επειδή δεν χορηγείται ορθόδοξος ναός στους καθολικούς στη Πάτμο; Ή μήπως θέλει εφαρμογή η Ρώμη του διαχρονικού αιτήματος χορήγησης ερμαρίου στη Ιερή Αποκάλυψη και μνημόνευση του ονόματος του πάπα από καθολικό ιερέα και ορθόδοξο ως συλλειτουργούντα; Μήπως είμαστε έτοιμοι το να παραχωρήσουμε και αυτό:

Δεν μπορεί κάποιος να προσκυνά δύο κυρίους. Το Θεό και το Μαμωνά*, αλλά πρέπει να διαλέξει: τον έναν ή τον άλλον. Αλλιώς θα μας θυμίσει το ευαγγελικό ρητό: Ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί που ομοιάζετε με φρεσκοβαμμένους εξωτερικά τάφους που όμως μέσα υπάρχει βρώμα και δυσωδία. Η όποια προσπάθεια ένωσης μικρής κλίμακας που πιθανόν να επιχειρείται απαιτεί αμοιβαίες υποχωρήσεις και εμείς έχουμε υποχωρήσει αρκετά και δεν έχουμε λόγο να το κάνουμε. Όλα τα άλλα είναι «προφάσεις εν αμαρτίαις» (Ψαλμός ΡΜ΄140 Δαυίδ).

Το πόσο κακό κάνουν στη ορθοδοξία φαίνεται από το γεγονός του διαδικτύου οπού διαδικτυακοί τόποι μόλις πατήσεις σχετικό ερώτημα κατακλύζονται από απαντήσεις ερωτήματα και δυσφημιστικά σχόλια τόσο για την Πάτμο και την Μονή, δυστυχώς, όσο και για το Πατριαρχείο και όλοι αναρωτιούνται τι άλλαξε από τη αρνητική αρχική στάση του ηγουμένου και γιατί. Εκτός κι αν αυτή ήταν προσχηματική και υπήρχε ειλλημένη απόφαση από υψηλά. Αλλιώς δεν εξηγείται το γεγονός ότι το καλοκαίρι ομάδα καθολικών μένοντας σε ξενοδοχείο στον Χοχλακά και ατενίζοντας την Αγία Ειρήνη έλεγαν: «Το επόμενο καλοκαίρι θα λειτουργούμε σ' αυτήν την εκκλησία μας». Φυσικά ούτε μπορεί να φανταστεί κάποιος, ούτε να δεχτεί να λειτουργούν στον καθηγιασμένο χώρο της ιερής τράπεζας οι εκφραστές του filoque. Τότε θα έχουμε παραχωρήσει: « ΤΑ ΑΓΙΑ ΤΟΙΣ ΚΥΣΙ» (σκυλιά).

Με τέτοιου είδους ενέργειες προκαλείται και κοινωνικός διχασμός από αυτούς που πιστεύουν ότι η Πάτμος με την παραχώρηση ναού στους καθολικούς θα μετατραπεί σε νησί που θα ρέει « μέλι και γάλα» η μάλλον ευρώ. Αλήθεια ποια είναι τα αποτελέσματα της προ ετών ένταξης της Πάτμου στο πρόγραμμα COESIMA;

Αν είναι να πάει κάποιος στην Αίγυπτο, θα πάει για τις πυραμίδες, τ' ανάκτορα του Λούξορ και Καρνάκ και τόσα άλλα και όχι αν θα έχει ορθόδοξο ναό να λειτουργηθεί. Το ίδιο και για την Πάτμο. Άραγε ένας μικρός ναός 10 τ.μ. πόσο τουρισμό πια μπορεί να φέρει; Αλλά αφού θέλουν σώνει και καλά λατρευτικό χώρο ας τους παραχωρηθεί οικόπεδο και σύμφωνα με τον νόμο να ανεγείρουν εκκλησία, τέμενος, παγόδα ή οτιδήποτε άλλο. Γιατί με το έτσι θέλω να «μαγαριστεί» ορθόδοξος ναός; Μήπως τελικά αυτός είναι ο σκοπός τους και αυτό επιδιώκουν; Ή μήπως οι καθολικοί έδειξαν ότι σεβάστηκαν τον χώρο κατά την διάρκεια αλλά και μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης το 1204 κατά την διάρκεια της 4ης σταυροφορίας; 

Και εν πάση περιπτώσει. Το Πατριαρχείο, η Μονή, ο δήμος γιατί δεν προβαίνουν σε κάποιο δημοψήφισμα τοπικού και θρησκευτικού χαρακτήρα για να αποφασίσει ο χριστεπώνυμος λαός και όχι κάποιοι προερχόμενοι υποτίθεται από τον λαό, ενεργούν για το λαό και κυβερνούν δια του λαού. Και όχι να χρησιμοποιούν το « Ισχύς μου η αγάπη του λαού μου» μόνο όποτε τους συμφέρει.

Θα πρέπει δε να σταματήσει ο οσφυοκαμπτισμός και το δόγμα σφάξε με αγά μου ή μάλλον πατριάρχη μου ν' αγιάσω. Γιατί αν πρέπει κάποιος να πεθάνει για την θρησκεία θεία θα είναι η δάφνη και θ' αποτελέσει λαμπρό παράδειγμα. Άλλωστε σε διαφορετικές περιπτώσεις θα επιστρέφουμε στο θρησκευτικό ραγιαδισμό με ότι αυτό συνεπάγεται. Πάντως ο κόσμος επαγρυπνεί και δεν είναι τυχαίο οι εκατοντάδες υπογραφές διαμαρτυρίας που συγκεντρώθηκαν. Η θέση δε μητροπολίτη του πατριαρχείου ότι το νησί θα μαραζώσει εάν δεν παραχωρηθεί εκκλησία στους καθολικούς δεν ευσταθεί και εάν έχει κουράγιο να έρθει να μας το αποδείξει. Όπως και το τι έχει προσφέρει το Πατριαρχείο στην Πάτμο και την Πατμιάδα του Γένους Σχολή εκτός από το να παίρνει κάθε χρόνο το επίσημο «χαράτσι» της λογίας των 40.000 € από τη Μονή λες και δεν υπάρχουν προβλήματα. Πάντως οι παροικούντες της Ιερουσαλήμ (Πάτμο) έχουν γνώση και η όποια απόπειρα αλλοίωσης του θρησκευτικού χαρακτήρα και πιστεύω τους θα τους βρει αντιμέτωπους. Το αν τους συμφέρει ή όχι θα φανεί σύντομα. Σε περίπτωση δε που η απόφαση της Μονής δεν ανακληθεί και παραχωρηθεί ο ναός στους καθολικούς, μάλλον θα αρχίσουν να τρίζουν τα κόκαλα των παλαιών και εν πίστει λαμψάντων μοναχών που λάμπρυναν με την παρουσία τους και την άσκηση τους τη Μονή.

Αν δεν έχουν ήδη αρχίσει να τρίζουν.

Φυσικά η θέση του θρησκευτικού ηγέτη της Πάτμου και ηγουμένου της Μονής είναι δύσκολη. Πολύ δύσκολη. Την κατανοούμε, τη συμμεριζόμαστε και του συμπαραστεκόμεθα. Εξίσου δυσκολότερη και ίσως χειρότερη είναι η θέση των πιστών της Πάτμου οι οποίοι «ΞΕΒΑΠΤΙΖΟΝΤΑΙ» από αυτούς που τους βάπτισαν-τους ιερείς γενικά- και χρησιμοποίησαν αλλά και χρησιμοποιούν γήινες μεν σατανικές πατέντες δε, για να επιτύχουν ιερείς όντες, τους «ανίερους» σκοπούς τους.

Ας ευχηθούμε να μη χρειαστεί να επανέλθουμε.

Νίκος Μελιανός

 Σημείωση* Το ουσιαστικό Μαμωνάς απαντά τέσσερις φορές στην Καινή Διαθήκη και είναι αραμαικής προέλευσης, πιθανότατα από τη ρίζα «΄ mn » που σημαίνει « αυτό το οποίο κάποιος εμπιστεύεται». Η λέξη δεν εμφανίζεται στην Πάλαιά Διαθήκη, όμως σε εβραϊκά κείμενα χρησιμοποιείται με τις έννοιες «πόρος», «κέρδος» (κυρίως το ανέντιμο), «αποζημίωση», «λύτρα» ή «δωροδοκία», δίνοντας πάντα την αίσθηση του αναξιοπρεπούς και αποτελώντας στόχο ηθικής επίκρισης. Λέξεις παρόμοιες του Μασοριτικού, εβραϊκού κειμένου της Π.Δ. (όπως στα Ψαλμ. 37,3 και ίσως Ησα. 33,6), αποδίδονται στη Μετάφρασή των Εβδομήκοντα ως «πλούτος ή αργύριον».

Η θεολογική σημασία του όρου σχετίζεται με τη πλεονεξία η οποία είναι μια μορφή ειδωλολατρίας (Κολ.3,5) αφού σημαίνει μεγαλύτερη προσκόλληση στα υλικά αγαθά παρά στο Θεό. (Ματθ. 6,21), σαν να ήταν αυτοί οι κύριοι του, περιφρονώντας τον αληθινό Κύριο (Ματθ. 6,24). Η επιλογή ενός ψεύτικου θεού αποκόπτει τον άνθρωπο από τον πραγματικό Θεό και τον οδηγεί, εν γνώσει του, στην απώλεια όπως τον Ιούδα τον πλεονέκτη (Ματθ. 6, 15, Ιωαν. 17,12) η αξία των φθαρτών αγαθών είναι μειωμένη κάτω από το πρίσμα της μέλλουσας ζωής (Λουκ. 6,20,24) και ο Μαμωνάς είναι άδικος και ψεύτης και απατηλός, αφού είναι μωρία να στηρίζεται κανείς σε φθαρτά αγαθά τα οποία ο χρόνος αφανίζει και ο θάνατος αχρηστεύει (Ματθ. 6,19-20).

  
Υ.Γ. Πληροφορηθήκαμε ότι γίνεται προσπάθεια παραχώρησης άλλου ναού που ανήκει σε ιδιώτη. Δεν έχει σημασία ο ιδιοκτήτης αλλά το γεγονός.
πηγή