Τα λόγια μου ασήμαντα και φτωχά, χωρίς θεολογικές αξιώσεις.
Το ξέρω.Δεν μπορούν να σταθούν σε μεγάλα συνέδρια. Συμφωνώ.
Όμως προσεύχομαι να μπορούν να ακουστούν στην καρδιά σας. Στο δωμάτιό σου, στη μοναξιά και το μπέρδεμά σου.
Δεν θέλω να σε πονέσω, μα ούτε και να σε χαϊδέψω ψεύτικα.
Εύχομαι να νιώσεις μια μικρή μόνο δυσφορία, όπως νιώθει το χέρι όταν πας να βγάλεις ένα αγκάθι.
Πονά για λίγο, και μετά ανακουφίζεσαι και χαμογελάς.
Δεν θέλω να σου κάνω τον έξυπνο, ούτε να διδάξω.
Είμαι χειρότερος από σένα σε αρκετά.
Είμαι μαζί σου, σαν κι εσένα, στα περισσότερα.
Άνθρωπος. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Συνηθισμένος...
1 σχόλιο:
Ευχαριστούμε Τρελογιάννη!
Δημοσίευση σχολίου