Απάνω απ' όλα να αγαπάμε την καλοσύνη. Να χαιρόμαστε να είμαστε καλοί και νιώθουμε κοντά μας καλούς ανθρώπους. Κανένα πράγμα δεν είναι σαν την καλοσύνη. Το πρόσωπο της λαμποκοπά σαν τον ήλιο που χρυσώνει την πλάση το πρωί της έμορφης μέρας του καλοκαιριού. Τι ευλογημένοι που είναι οι καλοί άνθρωποι, οι πρόσχαροι, οι γλυκομίλητοι, οι απλοί, οι απονήρευτοι, οι πονετικοί, οι ταπεινοί! Τι αληθινός πλούτος μέσα σε μια τέτοια καρδιά! Kαι τι φτώχεια, τι μιζέρια, τι ασχήμια μέσα στις κακές ψυχές, στις εγωιστικές, κι ας φουσκώνουνε απ' έξω κι ας παραστένουνε τον πλούσιο! Πόσο ξεκουράζεται η ψυχή μας απο τη δροσιά της καλοσύνης και πόσο κουράζεται η ψυχή μας απο τον λίβα της κακίας.

Φώτης Κόντογλου.