Δύο καρέκλες πάνινες καί ἕνα τραπεζάκι,
μέσα στό κῦμα ρέμβαζαν καί στήν χρυσή ἀμμούδα,
τά δυό μαζί σκεφτόντουσαν, ἕνα Καλοκαιράκι,
π’ ἀντάμωσαν καί φόραγαν, ἴδια τά δυό βερμούδα,
‘πό ἄσπρο καραβόπανο κι ἀφοῦ ἐρωτευθῆκαν,
ὅρκο τά δυό τους κάνανε, ποτέ νά μήν τίς βγάλουν,
μή γρουσουζέψουν τὄνειρο κι ἀπέναντι σταθῆκαν
καί τὄνα τ’ ἄλλο ἔκτοτε, μ’ Ἀγάπη περιβάλουν.
ὅρκο τά δυό τους κάνανε, ποτέ νά μήν τίς βγάλουν,
μή γρουσουζέψουν τὄνειρο κι ἀπέναντι σταθῆκαν
καί τὄνα τ’ ἄλλο ἔκτοτε, μ’ Ἀγάπη περιβάλουν.
19.45΄51΄΄9/9/2015
Γ.Μ.
1 σχόλιο:
τι ωραία εικόνα Θεε μου..
ξορκίζει τα από πάνω ζόμπι του ντιμπέιτ τρομάρα τους...το αγγλικό τους μάρανε..
Δημοσίευση σχολίου