ΣΗΜΕΡΑ εορτή των Αγίων Ιβηριτών Οσιομαρτύρων οι οποίοι με ανδρεία, έως μαρτυρικού θανάτου, έλεγξαν τον αυτοκράτορα Μιχαήλ Η' Παλαιολόγο και από τον λατινόφρονα Πατριάρχη Ιωάννη ΙΑ' Βέκκο για την αντι-ορθόδοξη πολιτική τους, ας πάμε σε ένα άλλο πιο σύγχρονο Άγιο, τον Όσιο Αρσένιο τον Καππαδόκη για να ερευνήσουμε αν μοιάζει με αυτούς τους «φανατικούς» αντι-οικουμενιστές Αγίους.
Ο Άγιος Αρσένιος είχε ευρύχωρη καρδιά και μυαλό, πέρα από μικρότητες, φανατισμούς και μικρονοϊκές αντιμετωπίσεις. Έτσι η αγάπη του διαχέονταν σε όλη την κτίση και σε όλους τους ανθρώπους, ακόμη και σε άτομα διαφορετικού θρησκεύματος και εθνότητος.
Κάθε πονεμένος για αυτόν ήταν παιδί του, που ώφειλε να το παρηγορήσει. Αναφέρει σχετικά ο Γέροντας Παϊσιος:
«Είναι αλήθεια ότι ο Πατήρ, όπου περνούσε και του έφερναν αρρώστους, για να τους διαβάσει, ποτέ δεν εξέταζε, εάν ο άρρωστος είναι Χριστιανός ή Τούρκος, αλλά από ποιά αρρώστια πάσχει, για να βρει την ανάλογη ευχή».
Μα όσο ήταν ο Άγιος, Οικουμενικός στην αγάπη του, τόσο δεν ήτανε Οικουμενιστής στην πίστη του. Προσευχόταν για όλους τους ανθρώπους, μα όχι μαζί με όλους τους ανθρώπους. Τα πληθωρικά οικουμενιστικά ανοίγματα και οι συμπροσευχές με ανθρώπους απειθείς στην αλήθεια, δεν είχαν θέση στην πίστη του Αγίου Αρσενίου.
Γράφει ο Άγιος Παϊσιος:
«Μία φορὰ εἶχαν στείλει ἕναν δάσκαλο προτεστάντη, ὁ ὁποῖος, μόλις ἔφθασε στὰ Φάρασα, ζήτησε τὸ σπίτι τοῦ προτεστάντη Κουψῆ –ποὺ τὸν πλήρωναν νὰ κάνει προσηλυτισμό– γιὰ νὰ ξεφορτώσει τὰ πράγματά του καὶ νὰ μείνει σ’ αὐτόν. Ὅταν τὸ ἔμαθε γιὰ τὸν δάσκαλο ὁ Πατὴρ Ἀρσένιος, πῆγε ἀμέσως, τὸν συνάντησε καὶ τοῦ εἶπε:
(τί να του είπε άραγε; «καλώς ήρθες! Ελάτε να γίνουμε πολλοί και δεύτε στις συμπροσευχές και τις συνευωχίες;» ΟΧΙ αλλά)
«γρήγορα νὰ φύγης, ὅπως ἔχεις τὰ πράγματά σου, πρὶν τὰ ξεφορτώσης, γιατί στὰ Φάρασα ἄλλον προτεστάντη δὲν θέλουμε. Μᾶς φθάνει ὁ ἕνας ποὺ ἔχουμε καὶ ὁ ἕνας Τοῦρκος ποὺ εἶναι ἀπὸ χρόνια».
Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ εἶπε καὶ στὴν Ἐκκλησία ὁ Πατήρ: «ὅποιος θὰ πεῖ καλημέρα τοῦ Κουψῆ, νὰ τὸ ξέρει ὅτι θὰ βγεῖ ἄλειωτος».
Ἦταν ἡ μόνη λύση αὐτὴ γιὰ νὰ ἀπομονώση τὴν σφήκα, τὸν Κουψῆ, ὁ ὁποῖος κέντριζε συνέχεια τοὺς νέους κυρίως, γιατί ἔχυνε στὶς τρυφερὲς ψυχὲς τὸ δηλητήριο τῆς πλάνης του καὶ τοὺς ἀγρίευε μὲ τὸ νὰ κατηγορεῖ τὸν Χατζεφεντῆ (δηλ. τὸν ἅγιο Ἀρσένιο), ὅτι διώχνει τοὺς δασκάλους γιὰ νὰ ἀφήση τὰ παιδιὰ ἀμόρφωτα. Ἀφοῦ πιὰ δὲν μιλοῦσε κανεὶς τοῦ Κουψῆ, ἀναγκάστηκε νὰ καταλάβη τὴν πλάνη του. Πῆγε στὸν Πατέρα Ἀρσένιο, τοῦ ζήτησε συγχώρεση καὶ ἐπανῆλθε στὸ κοπάδι του καὶ αὐτός· ἔτσι χάλασε πιὰ ἡ σφηκοφωλιὰ τῶν προτεσταντῶν.
«Ὁ Πατὴρ Ἅγιος Ἀρσένιος ὁ Καππαδόκης»
ἔκδ. Ἱ. Ἡσυχαστηρίου «Εὐαγγ. Ἰωάννης ὁ Θεολόγος»,
Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 1975, σελ. 39-40
Τίμιοι Χριστιανοί και Αγίοι, που ποτέ δεν δώσανε διαζύγιο στην Αλήθεια από την Αγάπη. Κατά πως λέγει και ο Χριστός:
ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή
π. Διονύσιος Ταμπάκης
13 Μαϊου 2015
Μνήμη των Άγίων Ιβηριτών Μοναχών και Οσιομαρτύρων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου