ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΦ. ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΥ

Της Χριστουφάντου

Ἀπό τότε πού ὁ Θεοφιλέστατος Φαναρίου κ. Ἀγαθάγγελος τοποθετήθηκε ὡς Διευθυντής τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, δηλαδή τοῦ κεντρικοῦ ἱεραποστολικοῦ καί ἐκδοτικοῦ ὀργανισμοῦ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, στόν χριστιανικό κόσμο, ἔχει συντελεσθεῖ καί συνεχίζεται, ἐκ μέρους τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας, ἕνα ἀνεπίτρεπτο οἰκουμενιστικό ἄνοιγμα τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας πρός τούς Παπικούς. Αὐτό ξεκίνησε ἐπί ἐποχῆς τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, ἀρχῆς γενομένης ἀπό τόν ἴδιο ὅταν ἔφερε τόν Πάπα στήν Ἀθήνα, καί συνεχίζεται σήμερα μέ τόν Ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο μέσα στά πλαίσια τοῦ καλπάζοντος πλέον στόν Ἑλλαδικό χῶρο «Λαϊκοῦ Οἰκουμενισμοῦ».

Ἐκτός ἀπό τίς ἐκδόσεις στίς ὁποῖες ἔχει προχωρήσει ἀπό κοινοῦ μέ τό Βατικανό ἡ Ἀποστολική Διακονία - ἀκόμη βέβαια περιμένουν, ἐδῶ καί δεκαετίες, οἱ Ἕλληνες Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας νά ἐκδοθοῦν τά ἔργα τους ἀπό τήν Ἀποστολική Διακονία, ἀλλά αὐτό εἶναι δευτερεῦον μπροστά στόν οἰκουμενιστικό πυρετό πού τήν ἔχει καταλάβει-, βρίσκεται σέ ἐξέλιξη ἕνα πρόγραμμα ἐκμάθησης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας σέ στελέχη τῆς Παπικῆς ''ἐκκλησίας'' ἀπό περίπου 60 χῶρες.

Ὅπως ἀναφέρει το aktines, μέ πρωτοβουλία τοῦ Θεοφιλετάτου Ἀγαθάγγελου, ἡ Ἀποστολική Διακονία προσφέρει τό μάθημα τῆς Νεοελληνικῆς γλώσσας στό Ἀνατολικό Ποντιφικό Ἰνστιτοῦτο τῆς Ρώμης. Τό ἔργο αὐτό εἶναι ἀποτέλεσμα 12χρονης συνεργασίας, καθώς ἡ Ἀποστολική Διακονία χορηγεῖ κάθε χρόνο 25 ὑποτροφίες γιά φοιτητές τοῦ Παπισμοῦ στήν Ἑλλάδα. Ἡ προσπάθεια ἐκμάθησης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας στή Ρώμη ξεκίνησε τό 2012. Περισσότεροι ἀπό 80 φοιτητές ἔδειξαν ἐνδιαφέρον γιά τό μάθημα καί γι᾽ αὐτό ἡ Ἀποστολική Διακονία ἀποστέλλει κάθε Δευτέρα στή Ρώμη τόν φιλόλογο Χρῆστο Παλασκώνη, ὁ ὁποῖος ἔχει ἐξειδικευτεῖ στήν διδασκαλία τῆς Νέας Ἑλληνικῆς ὡς ξένης γλώσσας.

Ὅλα αὐτά ἐκ πρώτης ὄψεως φαίνονται καλά. Γιατί ὅμως συμβαίνουν; Τώρα μᾶς ἦλθε τό ἐνδιαφέρον νά διδάξουμε ἐμεῖς Ἑλληνικά στούς Παπικούς; Ἔχουν ἀνάγκη αὐτοί νά μάθουν Ἑλληνικά; Μήπως αὐτά ἔχουν σκοπό ἕναν μεθοδικά προγραμματισμένο ἐξουνιτισμό τῶν Ἑλλήνων Ὀρθοδόξων ἀπό ἑλληνόφωνους παπικούς; Ὁ Θεοφιλέστατος Ἀγαθάγγελος θεωρεῖ πώς «μέσῳ τῆς Ἱστορίας καί τοῦ Πολιτισμοῦ οἱ δύο πλευρές μποροῦν νά ἔλθουν πιό κοντά». Ἀσφαλῶς ὅμως, ἐδῶ σφάλλει ὁ Θεοφιλέστατος, γιατί ὅποιος μελετήσει τήν ἱστορία τῆς Ρωμηοσύνης καί τοῦ Παπισμοῦ δέν μπορεῖ παρά νά διαπιστώσει τό διαχρονικό μῖσος καί τήν ὑστεροβουλία τοῦ Παπισμοῦ ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας, τά ὁποῖα συνεχίζονται μέχρι σήμερα.

Δέν ἀποκλείεται, μέ τόν ''ζῆλο'' πού ἔχει ὁ Θεοφιλέστατος, ἡ Ἀποστολική Διακονία σέ λίγο νά ἀποστέλλει ὑποτρόφους Ὀρθοδόξους σπουδαστές νά σπουδάσουν ''θεολογία'' σέ παπικά ἱδρύματα. Ἔγραφε παλαιότερα ὁ μακαριστός π. Γεώργιος Καψάνης ὅτι «ὕπουλον μέσον διαστροφῆς τοῦ Ὀρθοδόξου φρονήματος εἶναι αἱ ὑπό τῶν παπικῶν παραχωρούμεναι εὐρύτατα ὑποτροφίαι εἰς νέους καί ἀπείρους Ὀρθοδόξους θεολόγους διά σπουδάς εἰς παπικά πανεπιστημιακά ἱδρύματα. Τί ἐπεδίωκον ἀνέκαθεν καί τί ἐπιδιώκουν καί σήμερον οἱ παπικοί διά τῶν ὑποτροφιῶν αὐτῶν δέν εἶναι δύσκολον νά ἐννοήσῃ τις. Τόν ἐπηρεασμόν τῶν μελλόντων νά καταλάβουν ἡγετικάς θέσεις εἰς τήν ἱεραρχίαν καί τήν ἀκαδημαϊκήν θεολογίαν, ὥστε νά ἐξασφαλισθῇ εὐμενής στάσις ἀπέναντι τοῦ Βατικανοῦ». 
πηγή