Τους επόμενους δυο-τρεις μήνες ο Αλέξης Τσίπρας καλείται να σπάσει τη μεγαλύτερη «φούσκα» της αριστερής μεταπολίτευσης. Τη «φούσκα» της αντίληψης πως ένας άλλος κόσμος χωρίς τους νόμους της βαρύτητας που επιβάλει η οικονομία, είναι εφικτός.

Ανάλογα με τις επιλογές που θα κάνει και το κατά πόσο θα το καταφέρει, ο ίδιος και η χώρα θα προσγειωθούν ομαλά ή ανώμαλα. Ανάλογα, η χώρα θα μείνει στην «Πρώτη Εθνική» κατηγορία της υφηλίου, την Ευρωζώνη ή θα αναζητήσει θέση κάπου μεταξύ Μέσης Ανατολής και Βαλκανίων.

Οι δυο βασικές επιλογές μεταξύ των οποίων θα πρέπει να αποφασίσει είναι αν θα επιλέξει το Ευρώ ή τη δραχμή. Θα πρέπει να επιλέξει αν θα κυβερνήσει με την εσωκομματική αντιπολίτευση του Λαφαζάνη και των Καμμένων ή την αντιπολίτευση στη Βουλή.

Αν επιλέξει να συγκυβερνήσει με τις αντιλήψεις Λαφαζάνη θα πρέπει να ανανεώσει τη λαϊκή ετυμηγορία με δημοψήφισμα ή πρόωρες εκλογές γιατί, η παρούσα εντολή που έχει λάβει από το εκλογικό σώμα είναι να διαπραγματευτεί μεν, αλλά πάση θυσία εντός του Ευρώ.

Μοιραία οι επιλογές τους επόμενους μήνες είναι είτε ανανέωση της λαϊκής εντολής αν επιλέξει τη ρήξη και την έξοδο από την Ευρωζώνη ή την εκ βάθρων αναπροσαρμογή της κυβερνητικής πλειοψηφίας σε ένα σχήμα με οικουμενικά χαρακτηριστικά με τις βασικές δυνάμεις του φιλοευρωπαϊκού τόξου στο κοινοβούλιο.

Οι δύο επιλογές που θα γίνουν επιτακτικές και πρέπει να απαντήσει τους επόμενους μήνες είναι αν θα καταφύγει στη λαϊκή ετυμηγορία ή θα επιλέξει μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας από την παρούσα Βουλή, με στόχο την παραμονή της χώρας στο Ευρώ με την εφαρμογή των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων από ένα σχήμα οικουμενικής κυβέρνησης.

 Το σενάριο εκλογές

Η προσφυγή σε δημοψήφισμα ή νέες εκλογές έχει το ρίσκο η χώρα να φτάσει στην ημερομηνία της κάλπης και να βρίσκεται σε προχωρημένη κατάρρευση λόγω των άδειων ταμείων, των κλειστών τραπεζών και της οικονομικής δυσπραγίας που θα επιδεινωθεί περαιτέρω από την ήδη άσχημη κατάσταση στην οποία βρίσκεται.

Η επιλογή του σεναρίου εκλογές ή δημοψήφισμα μοιάζει περισσότερο με επιλογή ρήξης με την Ευρώπη. Η επιλογή αυτή θα συσπειρώσει πρόσκαιρα επιμέρους κοινωνικές κατηγορίες που θίγονται από τις μεταρρυθμίσεις, αλλά οι συνέπειες της εξόδου από το Ευρώ θα είναι καταστροφικότερες από τις συνέπειες των μεταρρυθμίσεων. Οι αντιδράσεις των ίδιων αυτών κατηγοριών στη συνέχεια θα είναι αβέβαιες.

Συνήθως είναι οι ενθουσιώδεις χειροκροτητές που μετεξελίσσονται στους φανατικότερους διώκτες στη συνέχεια όταν σκάσει η «φούσκα» των ανέφικτων προσδοκιών.

 Το σενάριο Οικουμενική...

Το άλλο σενάριο είναι αυτό μιας οικουμενικής συγκυβέρνησης που μπορεί να ξεκινήσει σαν ζώνη σωτηρίας της παραμονής της χώρας στο Ευρώ.

Το σενάριο αυτό θα το επιβάλει σταδιακά η ίδια η πραγματικότητα τις επόμενες εβδομάδες, όταν με βάση τη συμφωνία της κυβέρνησης στο Eurogroup θα πρέπει η Βουλή να επικυρώσει διάφορες επιμέρους δεσμεύσεις. Θεωρείται σχεδόν βέβαιο πως η κυβερνητική πλειοψηφία των 162 βουλευτών θα υποστεί απώλειες και πως δυνάμεις του φιλοευρωπαϊκού τόξου της αντιπολίτευσης, μπροστά στον κίνδυνο να βρεθεί η χώρα εκτός Ευρώ θα συνδράμουν στις ψηφοφορίες.

Έτσι θα προκύψει μια νέα κοινοβουλευτική πλειοψηφία στη Βουλή η οποία θα είναι θέμα χρόνου να οδηγήσει σε ένα νέο κυβερνητικό συνασπισμό.

Η εξέλιξη αυτή θα βάλει τη βάση για το δομικό ανασχηματισμό της πολιτικής τάξης της μεταπολίτευσης η οποία ήδη βρίσκεται σε κατάσταση ρευστοποίηση. Οι αντιθέσεις αριστεράς δεξιάς δεν αποτελούν την ουσία της πολιτικής αντιπαράθεσης, αφού υπάρχουν τμήματα της δεξιάς και της αριστεράς που έχουν περισσότερες κοινές επιδιώξεις μεταξύ τους παρά με άλλα τμήματα της αριστεράς και της δεξιάς.

Το Ευρώ π.χ. είναι ένα από αυτά τα ζητήματα. Αλλά είναι η ΕΕ το ΝΑΤΟ, η παγκοσμιοποίηση ή ο οικονομικός και πολιτικός απομονωτισμός.

Προς το παρόν η κυβέρνηση προσπαθεί να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα προκειμένου να εμφανίσει μια επίπλαστη συνάρτηση προεκλογικών δεσμεύσεων και μετεκλογικής πρακτικής.

Από τη μια αποδέχονται έστω και εντέχνως ασαφώς τις αποκρατικοποιήσεις και τον έλεγχο των τραπεζών εκτός κυβέρνησης και από την άλλη επανασυστήνουν την ΕΡΤ αυξάνοντας το σχετικό τέλος στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού.

Η κυβέρνηση προσπαθεί να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα, που συνιστούν τα ποικίλα αντιφατικά συντεχνιακά συμφέροντα των μερικοτήτων σε βάρος του συνόλου.

Οι επιλογές που έχει όμως είναι περιορισμένες…

Το όλον και το μερικό…

Η Πόλις για να λειτουργήσει χρειάζεται το λόγο (νόμο) αλλά ταυτόχρονα του αντιστέκεται καθώς εμπεριέχει τα ανθρώπινα πάθη και τα ιδιαίτερα συμφέροντα των ποικίλων μερικοτήτων. Κατά τον Αριστοτέλη η πολιτική είναι η τέχνη που βάζει σε τάξη το λόγο και τα συναισθήματα, το συμφέρον του όλου και εκείνα των μερικοτήτων.

Αν η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού, δηλ. η τέχνη που βάζει σε τάξη το λόγο και τα πάθη, τουτέστιν εξισορροπεί το κοινό με τα ιδιαίτερα συμφέροντα τότε ο Αλέξης Τσίπρας έχει να βαδίσει πάνω σε ένα τεντωμένο σκοινί τους επόμενους λίγους μήνες.

Από δημαγωγός που αναδείχθηκε συνθέτοντας με μαεστρία τα αντιφατικά συμφέροντα ποικίλων μερικοτήτων καλείται να προσδιορίσει και να εφαρμόσει το κοινό συμφέρον που δεν θα οδηγήσει την κοινωνία και την οικονομία σε ολοσχερή κατάρρευση.

Αν αφήσει τις μερικότητες των συντεχνιών να επιβάλουν τα συμφέροντά τους σε βάρος της κοινωνίας, η ολοσχερής κατάρρευση και αποπομπή από την Ευρωζώνη είναι βέβαιη, τότε θα είναι οι ίδιες οι επιμέρους συντεχνίες που θα του επιτεθούν να του φορτώσουν την ευθύνη της δυστυχίας τους.