Η υιοθέτηση αλλότριων πρακτικών, νομικής και δικαστικής φύσεως, διευρύνει το υπάρχον ψυχικό χάσμα ποιμένος και ποιμνίου

Νάνης Λυκούργος, ιατρός

Ο πιστός λαός του Θεού θεώρησε πρέπον να υψώσει στεντόρεια φωνή διαμαρτυρίας, κατ αναφαίρετο ιεροκανονικό του δικαίωμα, άμα και καθήκον, για τη στάση του μητροπολίτη Ανθίμου τόσο στο ζήτημα της εισόδου του αιρετικού μεγαλόσχημου κληρικού εντός του ιερού βήματος του ιερού ναού του αγίου Δημητρίου όσο και στην περίπτωση της εκδηλώσεως, της σχετικής με την ίδρυση τμήματος ισλαμικών σπουδών στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής λειτουργίας της λεγόμενης θεολογικής σχολής του ΑΠΘ.

Κατατέθηκε σε διαφόρους διαδικτυακούς ιστοτόπους πλειάδα, επικριτικών της επισκοπικής πρακτικής, σχολίων, που αποτυπώνουν με ενάργεια το μέγεθος του προκληθέντος σάλου και του δεινού σκανδαλισμού.

Εξ αντικειμένου, λοιπόν, υφίσταται ζήτημα, και, μάλιστα, μείζον, προκληθέν ένεκα συγκεκριμένων ενεργειών και εκδηλώσεων του ρηθέντος επισκόπου και του εξ αυτών προκληθέντος αρνητικού σχολιασμού τους απ την πλευρά ικανού αριθμού πιστών που αγωνίζονται από πόθο για την υπεράσπιση της "άπαξ παραδοθείσης τοις αγίοις πίστεως" και από πόνο για το γεγονός ότι οι ιεροί κανόνες που οριοθετούν τη σχέση Ορθοδοξίας και αιρέσεως δεν τηρούνται από ηγετικά εκκλησιαστικά πρόσωπα αλλά και για τη συμπεριφορά του ειρημένου μητροπολίτη απέναντι σε σεβασμίους κληρικούς που εκδαπανώνται και αναλίσκονται στον αγώνα για την προάσπιση του δεινώς βαλλομένου Ορθοδόξου Δόγματος και Ήθους.

Κατόπιν τούτου θα ήταν λυσιτελέστερο και επωφελέστερο, κατά τη γνώμη μου, τόσο για το προσωπικό κύρος του μητροπολίτη όσο και για το κύρος και την ενότητα της τοπικής Εκκλησίας να λύσει τη σχετική σιωπή του ο μητροπολίτης και να διαλεχθεί με τους ενισταμένους και διαφωνούντες επί στερράς θεολογικής, εκκλησιολογικής και ιεροκανονικής βάσεως, παρέχοντας τις σχετικές εξηγήσεις προς κατάπαυση του προκληθέντος σκανδαλισμού. Διότι ο σκανδαλισμός κάθε άλλο παρά αποτελεί παρωνυχίδα. Το ίδιο και η αθέτηση των κανόνων που ρυθμίζουν τις σχέσεις Ορθοδόξων και αιρετικών.

Οι αντιφρονούντες προς την επισκοπική πρακτική αποτελούν ικανή μερίδα του λαού του Θεού που εκκλησιάζεται και πληροί τους ναούς της μητροπόλεως, εισφέρει απ το υστέρημά του, πολλάκις, για την επιτυχή διεξαγωγή του φιλανθρωπικού έργου της Εκκλησίας, εξομολογείται και κοινωνεί των αχράντων μυστηρίων, προσεύχεται, φοιτά στα κατηχητικά ενοριών της μητροπόλεως, μελετά την Αγία Γραφή και πατερικά πνευματικά βιβλία,υπερασπίζεται την Εκκλησία όταν αυτή υφίσταται τις λυσσαλέες επιθέσεις των εκκλησιομάχων και των αθέων, κατέρχεται στο άγιο πεζοδρόμιο για να διατρανώσει την αντίθεσή του στη σοδομοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, αντιδρά με επαινετέο ζήλο στην εισήλαση της παναιρετικής οικουμενιστικής λαίλαπας στον πανίερο περίβολο της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Δεν είναι μασσώνοι, ροταριανοί, πνευματιστές, αρνητές της θεότητας του Κυρίου μας, πανθειστές, αγνωστικιστές, ορθολογιστές, συγκρητιστές και οικουμενιστές. Ούτε, χιλιαστές, προτεστάντες, παπικοί αλλά τα λογικά πρόβατα της ποίμνης του Ιησού.

Ο ποιμένας τους λοιπόν έχει χρέος να αφουγκράζεται την αγωνιώδη κραυγή του ποιμνίου του και να συντονίζει το βηματισμό του με εκείνον των ποιμαινομένων.

Η υιοθέτηση αλλότριων πρακτικών, νομικής και δικαστικής φύσεως, δεν προοιωνίζεται τίποτε το θετικό στην όλη υπόθεση αλλά μάλλον διογκώνει το πρόβλημα, διευρύνει το υπάρχον ψυχικό χάσμα ποιμένος και ποιμνίου, υποβαθμίζει το κύρος της τοπικής Εκκλησίας, χαροποιεί το σατανά και τα εν τω κόσμω όργανά του.

Ας ελπίσουμε ότι έστω και την υστάτη στιγμή θα πρυτανεύσει η νηφαλιότητα και η ψυχραιμία και τη συγκεκριμένη ευχή θα πρέπει άπαντες να μετουσιώσουμε σε θερμή προσευχή!

πηγή