Ἅγιε Μηνᾶ μου, καλησπερούδια σου!

«… Ἅγιε Μηνᾶ μου, καλησπερούδια σου! …Σήκωσε μ΄ εὐλάβεια τὰ μάτια, εἶδε, ἀπὸ τὴν ἄκρα τοῦ δρόμου φάνηκε μέσα στὸ σκοτάδι νὰ φεγγοβολάει, καβάλα στὸ χρυσοχάμουρο ντορή του μὲ τὸ κόκκινο κοντάρι ἀκουμπισμένο στὸν ὦμο, μὲ τὰ ψαρά του κοντόσγουρα  γένια, μὲ τὴν ἀσημένια διχτάτη  ἀρμάτα του, ὁ λεβεντόγερος προστάτης τοῦ Μεγάλου Κάστρου, ὁ Ἅι-Μηνᾶς. Ἔκανε κι ἀπόψε τὴ βόλτα του. Κάθε μεσάνυχτα, τὴν ὦρα πού ΄ναι χαμένη στὸν ὕπνο ἡ πολιτεία, ὁ Ἅι-Μηνᾶς κατεβαίνει ἀθόρυβα ἀπὸ τὸ κόνισμά του, παίρνει σβάρνα τὰ μουράγια, διαβαίνει στὶς ρωμέικες γειτονιές, ἂν ἔχουν ξεχάσει καμίαν πόρτα ἀνοιχτή, τὴ σφαλνάει, ἂν κανεὶς χριστιανὸς εἶναι ἄρρωστος κι εἶναι φωτισμένο τὸ παραθύρι του, στέκεται καὶ παρακαλάει τὸ Θεὸ νὰ τὸν γιάνει. Μάτι ἄνθρώπου δὲν ἔχει τὴ δύναμη νὰ τὸν δεῖ, μονάχα τὰ σκυλιὰ κουνοῦν τὶς οὐρές τους, κι ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους δύο μονάχα σὲ ὁλάκερη τὴν πολιτεία: Ὁ Μπαρμπαγιάννης ἐτοῦτος κι ἡ Ἐφεντίνα Καβαλίνα, ὁ παρακούζουλος  χότζας. Κι ἄμα τελέψει τὴ βόλτα του, χαράματα πιά, γυρίζει πάλι στὸ κόνισμά του, καὶ κανένας δὲ θὰ καταλάβαινε τί μυστήρια γίνουνται τὴν πάσα νύχτα, ἂν δὲν ἔβρισκε ὁ καντηλανάφτης ὁ Μούρτζουφλος, τὸ πρωὶ ποὺ πάει νὰ σιγυρίσει τὴν ἐκκλησιά, τὸ ἄλογο τοῦ Ἅι-Μηνᾶ ἰδρωμένο…».

Καπετάν Μιχάλης, Νίκος Καζαντζάκης

πηγή