Παπά Μανόλης Δασκαλάκης: Ο ταπεινός Λεβίτης των Μοιρών

Του Δημήτρη Σάββα

.......Εκείνο όμως που με συγκίνησε ήταν η εκτενής και ευλαβική αναφορά του, σε μια ιερή πραγματικά προσωπικότητα των Μοιρών, της τελευταίας πεντηκονταετίας. Σ’ έναν Άνθρωπο, σ’ έναν κληρικό που γνώρισα και αγάπησα και που είχα την τύχη να ευλογήσει το γάμο μου. Τον παπά Μανόλη Δασκαλάκη!! Σαν ενορίτης αισθάνομαι υπερήφανος για τον μακαριστό γέροντα. Τον θυμάμαι να έρχεται στο παντοπωλείο του πεθερού μου και να ψωνίζει διάφορα είδη διατροφής, που τα περισσότερα από αυτά τα έδινε σαν βοήθεια σε συνανθρώπους του που είχαν ανάγκη. Και ήταν αρκετοί που είχαν σαν στήριγμα τους τον Παπά Μανόλη.

Διακόνησε στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου Μοιρών για σαράντα χρόνια περίπου. Ιδιαίτερη ήταν η μέριμνα του για τα κατηχητικά σχολεία και την εξομολόγηση. Έγινε ένα με τον Αη Γιώργη το Μοιριανό, αποκούμπι και ελπίδα του κάθε πιστού.

Φοίτησε στη Ριζάρειο σχολή μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο. Στις 4-11-1951 χειροτονείτε διάκονος και στη συνέχεια ιερέας από τον Μητροπολίτη Κρήτης κυρό Ευγένιο Ψαλιδάκη. Από τότε τοποθετείται στο Μητροπολιτικό Ναό των Μοιρών και από το 1956 συνεργάζεται και βοηθά τον τότε     Γορτύνης και Αρκαδίας και σημερινό Αρχιεπίσκοπο Τιμόθεο. Μάρτυρας τα έργα του.

Έτρεφε ιδιαίτερη αγάπη και σεβασμό προς την Ιερά Μονή Οδηγήτριας και τα προσκυνήματα της. Συχνός επισκέπτης, όπου ευλαβούνταν κάθε χρόνο (όσο οι δυνάμεις του το επέτρεπαν), τους Αγίους Ευτύχιο, Ευτυχιανό και Κασσιανή με τη διοργάνωση προσκυνηματικής εκδρομής των ενοριτών του στις 17 Αυγούστου, ημέρα της μνήμης τους, στο σπηλαιώδη ναό με τους τάφους τους. Συνήθως χρησιμοποιούσε το παλιό λεωφορείο του αείμνηστου Γεωργίου Ρουτζέρη από το Σίβα. Αλησμόνητες ήταν και οι λειτουργίες του στα παρεκκλήσια και στα εξωκκλήσια της Ενορίας του όπως τους Αγίου Πνεύματος, του Αγίου Δημηρίου, Αγίου Κωνσταντίνου, Αγίου Ιωάννου Προδρόμου, Γενεσίου της Θεοτόκου στο «αστρίτσι» πάνω από τα Καπαριανά, συνοδευόμενος πάντα από τον ψάλτη του τον κυρ Παρθένιο τον Λαμψακινό, τους νεωκόρους του, κυρ Ελισαίο, τον κύριο Νίκο Ταγαράκη, τον κωδωνοκρούστη Γιώργη Σημαντήρη κι ένα πλήθος μικρά παπαδάκια, σημερινούς πενηντάρηδες και πάνω!!

Πνευματικός του ήταν ο αείμνηστος λόγιος Αρχιμανδρίτης μοναχός της Ιεράς Μονής Οδηγήτριας και επί πολύ διακονήσας στην Ιερά Μονή της Παναγίας Καλυβιανής πατήρ Ευμένιος Συγγελάκης.

Επίσης Λάτρης της αγιογραφίας της Κρητικής σχολής ο παπά Μανόλης Δασκαλάκης, σε συνεργασία με τον λαμπρό αγιογράφο Δημήτριο Σαριδάκη, φρόντισε, τόσο οι παλιοί όσο και οι νέοι ναοί, να κοσμούνται με εικόνες Βυζαντινής Τεχνοτροπίας της προαναφερθείσας σχολής.

Δίκαιη η αναφορά του Σεβασμιωτάτου Γορτύνης και Αρκαδίας στο πρόσωπο του, στην προσφορά του και στην αγιοσύνη του και ένα ζωντανό και χαρακτηριστικό παράδειγμα προς μίμηση για όλους μας.

Στο επόμενο κείμενο μου θα αναφερθώ σε κάποια λειτουργία του Παπά Μανόλη στους Αγίους. Θα την παρουσιάσω έτσι, όπως μας παρουσίαζε παρόμοιες λειτουργίες, ο συντοπίτης μου διηγηματογράφος Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης.

Ο εκ Σκιάθου της Μαγνησίας ορμώμενος. Αυτός ο Κοσμοκαλόγερος που καθημερινά διαβάζεται από μικρούς και μεγάλους, από αγράμματους και εγγράμματους, από απλούς και σύνθετους χαρακτήρες, γενικά από όλους. Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης συνήθιζε με μικρό πλεούμενο να φθάνει από τη νήσο Σκιάθο στον Πλατανιά της Μαγνησίας, να διαμένει σε κάποιο πανδοχείο της γενέτειρας του στο Λαύκο Πηλίου, (σημερινή έδρα του Δήμου Σηπιάδος) και από εκεί να πηγαίνει στην Αθήνα. Υποκλινόμενος στο Παπαδιαμαντικό αυτό ύφος, θέλω να αναφερθώ σε κάποια από αυτές τις αξέχαστες και μυσταγωγικές λειτουργίες, του παπά Μανόλη Δσκαλάκη.

πηγή:Το κείμενο αυτό είναι προσφορά του Φιλολόγου Δημητρίου Πατρός Εμμανουήλ Δασκαλάκη (γιου του παπά Μανόλη) μαζί με τις φωτογραφίες για το προσωπικό μου αρχείο που έχει τίτλο: ΜΟΙΡΕΣ – ΕΚΚΛΗΣΙΑ