Το είχαμε
επισημάνει από τη στιγμή που ο γνωστός συλλέκτης έργων τέχνης κ.
Δημήτρης Δασκαλόπουλος προσπαθούσε να μας πείσει ότι ο Αλέξης Τσίπρας
είναι ένας συνηθισμένος αστός πολιτικός και ο ΣΥΡΙΖΑ ένα club σαν τους
ροταριανούς. Η αριστερά είχε και έχει πέραση στους... κοσμικούς κύκλους.
Κι όσοι επιχειρηματίες σέβονται τον εαυτό τους έχουν φροντίσει να
ρίξουν γέφυρες. Είναι εκείνοι που θέλουν να τα έχουν πάντα καλά με το
γκουβέρνο. Δεξιό, αριστερό, δεν έχει σημασία. Τα κρατικά συμβόλαια να
πέφτουν...
Για να είμαστε δίκαιοι! Δεν φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ αν τα στελέχη του κάνουν υπερωρίες για να προλάβουν να ικανοποιήσουν όλα τα αιτήματα των επιχειρηματιών εκείνων που θέλουν να δηλώσουν ταπεινά την αγάπη τους για την αριστερά. Πάντα ήσαν αριστεροί, ίσως και ολίγο κρυφό-σταλινικοί, αλλά αυτή η Ευρώπη με τα καμώματά της και με τον πακτωλό των χρημάτων που έδωσε τους εκμαύλισε και τους αποπροσανατόλισε...
Η κατάσταση αυτή, όπως έχει διαμορφωθεί, δείχνει άλλη μία πληγή της ελληνικής υπόθεσης. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι δεν υπάρχει εθνική αστική τάξη στην Ελλάδα. Τα έχουμε πει και άλλες φορές αυτά. Οι περισσότεροι "επιχειρηματίες" ήταν δημιουργήματα των περιστάσεων. Έβγαλαν λεφτά από την αμερικάνικη βοήθεια, έπειτα από τα λεφτά της Ευρώπης ή τις μπίζνες του ΠΑΣΟΚ. Τα τοποθέτησαν σε ξένες τράπεζες και τώρα πουλάνε φούμαρα!
Αλίμονο! Αν κανείς δεν έχει ένα ευρώ σε αυτή τη χώρα και τα έχει όλα στην Ελβετία, σιγά μην ανησυχεί αν η χώρα μείνει στο ευρώ ή πάει κατευθείαν στον τρίτο κόσμο. Αυτοί λεφτά για να αγοράσουν έχουν. Κι έχουν συνηθίσει τόσες δεκαετίες να είναι με την εκάστοτε εξουσία. Διακρίνονται για την ικανότητα της προσαρμοστικότητας. Άλλοτε με τον Παπαδόπουλο, άλλοτε με τον Καραμανλή, στη συνέχεια με τον Παπανδρέου και τον Σημίτη. Γιατί όχι τώρα με τον Αλέξη;
Σεβόμαστε τους κανόνες του δημοκρατικού παιγνιδιού. Δεν είμαστε σίγουροι ότι τους σέβονται και οι άλλοι, αλλά αυτό δεν είναι δικό μας πρόβλημα. Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι αν κάποιοι επιχειρηματίες δηλώνουν φιλικοί στο ένα ή στο άλλο κόμμα. Αλλά το γεγονός ότι ένα τσούρμο κρατικοδίαιτων έχει κατασκηνώσει έξω από την Κουμουνδούρου. Το ίδιο θα μπορούσαν ίσως να κάνουν κάτω από άλλες συνθήκες κι έξω από τα γραφεία ενός ακροδεξιού κόμματος.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι οι άνθρωποι αυτοί που πάντα έλκονταν από το άρωμα της εξουσίας, όπως τα όρνεα από τα ψοφίμια, έχουν μία καλύτερη αίσθηση από τις δημοσκοπήσεις. Δεύτερον, αν αναζητάτε τους λόγους για τους οποίους δεν προχώρησαν οι μεταρρυθμίσεις και τους λόγους για τους οποίους δεν πρόκειται να προχωρήσουν στον αιώνα τον άπαντα, τους έχετε ήδη μπροστά σας! Αυτό το τσούρμο των "επιχειρηματιών" δεν επιθυμεί η Ελλάδα να γίνει μια κανονική χώρα. Σε μία τέτοια περίπτωση οι ίδιοι θα έμεναν άνεργοι.
Αυτή είναι η διαπλοκή! Αυτοί οι άνθρωποι. Πέντε-έξι γνωστές οικογένειες. Χτες ήταν στο στρατόπεδο των ευρωπαϊστών και σήμερα στην αυλή του Αλέξη. Χτες έσπευδαν να φωτογραφηθούν στο μέγαρο Μαξίμου και σήμερα κρατούν ημερολόγιο με τα ραντεβού του Αλέξη με άλλους επιχειρηματίες. Το πρόβλημα σύντροφοι είναι ότι μέχρι χτες τους καταγγέλλατε και σήμερα είστε αγκαλιά με αυτούς. Το πρόβλημά σας δεν ήταν η διαπλοκή, αλλά ποιοι ήταν οι συμμετέχοντες στο παιγνίδι. Τουλάχιστον σε αυτό θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η τάση Λαφαζάνη ήταν πάντα πιο ξεκάθαρη στις θέσεις της.
Θανάσης Μαυρίδης
Για να είμαστε δίκαιοι! Δεν φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ αν τα στελέχη του κάνουν υπερωρίες για να προλάβουν να ικανοποιήσουν όλα τα αιτήματα των επιχειρηματιών εκείνων που θέλουν να δηλώσουν ταπεινά την αγάπη τους για την αριστερά. Πάντα ήσαν αριστεροί, ίσως και ολίγο κρυφό-σταλινικοί, αλλά αυτή η Ευρώπη με τα καμώματά της και με τον πακτωλό των χρημάτων που έδωσε τους εκμαύλισε και τους αποπροσανατόλισε...
Η κατάσταση αυτή, όπως έχει διαμορφωθεί, δείχνει άλλη μία πληγή της ελληνικής υπόθεσης. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι δεν υπάρχει εθνική αστική τάξη στην Ελλάδα. Τα έχουμε πει και άλλες φορές αυτά. Οι περισσότεροι "επιχειρηματίες" ήταν δημιουργήματα των περιστάσεων. Έβγαλαν λεφτά από την αμερικάνικη βοήθεια, έπειτα από τα λεφτά της Ευρώπης ή τις μπίζνες του ΠΑΣΟΚ. Τα τοποθέτησαν σε ξένες τράπεζες και τώρα πουλάνε φούμαρα!
Αλίμονο! Αν κανείς δεν έχει ένα ευρώ σε αυτή τη χώρα και τα έχει όλα στην Ελβετία, σιγά μην ανησυχεί αν η χώρα μείνει στο ευρώ ή πάει κατευθείαν στον τρίτο κόσμο. Αυτοί λεφτά για να αγοράσουν έχουν. Κι έχουν συνηθίσει τόσες δεκαετίες να είναι με την εκάστοτε εξουσία. Διακρίνονται για την ικανότητα της προσαρμοστικότητας. Άλλοτε με τον Παπαδόπουλο, άλλοτε με τον Καραμανλή, στη συνέχεια με τον Παπανδρέου και τον Σημίτη. Γιατί όχι τώρα με τον Αλέξη;
Σεβόμαστε τους κανόνες του δημοκρατικού παιγνιδιού. Δεν είμαστε σίγουροι ότι τους σέβονται και οι άλλοι, αλλά αυτό δεν είναι δικό μας πρόβλημα. Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι αν κάποιοι επιχειρηματίες δηλώνουν φιλικοί στο ένα ή στο άλλο κόμμα. Αλλά το γεγονός ότι ένα τσούρμο κρατικοδίαιτων έχει κατασκηνώσει έξω από την Κουμουνδούρου. Το ίδιο θα μπορούσαν ίσως να κάνουν κάτω από άλλες συνθήκες κι έξω από τα γραφεία ενός ακροδεξιού κόμματος.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι οι άνθρωποι αυτοί που πάντα έλκονταν από το άρωμα της εξουσίας, όπως τα όρνεα από τα ψοφίμια, έχουν μία καλύτερη αίσθηση από τις δημοσκοπήσεις. Δεύτερον, αν αναζητάτε τους λόγους για τους οποίους δεν προχώρησαν οι μεταρρυθμίσεις και τους λόγους για τους οποίους δεν πρόκειται να προχωρήσουν στον αιώνα τον άπαντα, τους έχετε ήδη μπροστά σας! Αυτό το τσούρμο των "επιχειρηματιών" δεν επιθυμεί η Ελλάδα να γίνει μια κανονική χώρα. Σε μία τέτοια περίπτωση οι ίδιοι θα έμεναν άνεργοι.
Αυτή είναι η διαπλοκή! Αυτοί οι άνθρωποι. Πέντε-έξι γνωστές οικογένειες. Χτες ήταν στο στρατόπεδο των ευρωπαϊστών και σήμερα στην αυλή του Αλέξη. Χτες έσπευδαν να φωτογραφηθούν στο μέγαρο Μαξίμου και σήμερα κρατούν ημερολόγιο με τα ραντεβού του Αλέξη με άλλους επιχειρηματίες. Το πρόβλημα σύντροφοι είναι ότι μέχρι χτες τους καταγγέλλατε και σήμερα είστε αγκαλιά με αυτούς. Το πρόβλημά σας δεν ήταν η διαπλοκή, αλλά ποιοι ήταν οι συμμετέχοντες στο παιγνίδι. Τουλάχιστον σε αυτό θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η τάση Λαφαζάνη ήταν πάντα πιο ξεκάθαρη στις θέσεις της.
Θανάσης Μαυρίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου