εσύ με το κορμί σαν φαγωμένο κοχύλι
εσύ που πλέκεις με φύκια τα μαλλιά σου...
γοργόνα που κρύβεσαι
όμως διαμάντια τα δάκρυά σου φωτίζουν τη σπηλιά σου
αγαπημένη με το συνηθισμένο όνομα...
πώς να σε λένε άραγε;
μ. ντεβάκη
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου