Λοιπόν αυτό το καλοκαίρι δεν το βίωσα ολόκληρο, το βίωσα μισό, κουτσουρεμένο, λίγο. Το βίωσα από τη μέση του και μετά, που όμως τελικά δεν ήταν μέση αλλά κάτι προς το τέλος. Δεν με κάλυψε, δεν με ολοκλήρωσε, δεν διάβασα όσα βιβλία θα ήθελα εκείνες τις υπέροχα νωχελικές ώρες στην ξαπλώστρα, δεν χόρτασα καπουτσίνους φρέντους, δεν μούλιασα στην θάλασσα, δεν το εξάντλησα βρε παιδί μου παρ ' όλο που με ένα σχετικό πάθος το έζησα αυτό το λιγοστό κομμάτι του που έζησα.
Και φτάνει ο Σεπτέμβριος στη μέση του, και δεν έχω καμμία μα καμμία διάθεση να δω στάλα βροχής και φύλλο να πέφτει, Ούτε διάθεση να διαβάσω κι ας έχω στην αγκαλιά μου βιβλίο τούβλο 900+ σελίδων. Ούτε να δουλέψω θέλω. Ούτε οι στάνταρ του Σεπτέμβρη επιθυμίες για καινούργια αρχή και νέους στόχους, ήρθαν να με βρουν.
Και έπεσε και ψύχρα σήμερα κι έψαχνα κάτι τις να ζεστάνω τους γυμνούς μου ώμους.
-
πλέκω σου το είπα; με ολόμαλλο νήμα και καλτσοβελόνες, ναι αυτές που είναι μικρές και συμμαζεμένες και δεν περισσεύουν στο πίσω μέρος των χεριών.. θα φτιάξω ένα κασκόλ να το τριγυρνάω δυο και τρεις φορές στο λαιμό μου και μετά θα φτιάξω και γαντάκια.. είναι ο μόνος λόγος που με κάνει να θέλω να έρθει ο Οκτώβρης και υπόσχομαι να τα φορέσω με τις πρώτες ψύχρες ακόμη κι αν δεν θα είναι απόλυτη ανάγκη.. όπως τότε που ήμουν πολύ μικρή και λέει η μαμά μου πως είχα αγοράσει καινούργια γυαλιά και τα φορούσα στη συννεφιά.
-
Νομίζω πως χρειάζομαι πολύ ένα ταξίδι κι ας είναι και μικρό, πολύ όμως.. πολύ !!!
με το φεγγαρι αγκαλια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου