Ο Θεός του ισογείου δεν είναι και ο Θεός του πρώτου ορόφου;

                         

  Παράξενος τίτλος θα έλεγα, για κάποιον φυσικά που δεν θα διαβάσει ολόκληρο το άρθρο.

Τι σχέση μπορεί να έχει ο Θεός με το ισόγειο και τον πρώτο όροφο μιας πολυκατοικίας.

Αφορμή για αυτές τις σκέψεις μου έδωσε ο φόβος , ή η φοβία που έχουν μερικοί άνθρωποι , μαζί και εγώ, μην εγκλωβιστούν σε κινούμενο ανελκυστήρα.

Θα εξομολογηθώ ότι το ιατρείο μου βρίσκεται σε μια πολυκατοικία στην οποία ο ανελκυστήρας χαλάει σχετικά συχνά. Δυστυχώς αναγκάζομαι να τον χρησιμοποιώ για να ανέβω από το υπόγειο όπου είναι ο χώρος στάθμευσης του αυτοκινήτου μου στον πρώτο όροφο όπου είναι το ιατρείο μου. Γιατί δεν παίρνω τις σκάλες ; Γιατί οι κατασκευαστές του κτηρίου δεν τοποθέτησαν σκάλες από το υπόγειο στο ισόγειο. Κάθε φορά που παίρνω τον ανελκυστήρα δηλώνω απερίφραστα ότι το σταυρώνω! Αν είναι δυνατόν όμως , μια φορά που ντράπηκα να το κάνω γιατί βρισκόμουν με άλλο άτομο μαζί εγκλωβίστηκα για λίγα λεπτά! Τυχαίο; Τελευταία το κακό παράγινε και χαλάει συνεχώς. Τι να κάνω , αναγκάζομαι και μπαίνω σε αυτό με πολύ δυσκολία.

  Και φτάνω στο επίμαχο σημείο. Το έξυπνο, ορθολογιστικό, ολιγόπιστο μυαλό μου τι κάνει νομίζετε; Από την μία σταυρώνω τον ανελκυστήρα(πνευματικό κομμάτι) αλλά από την άλλη για να μειώσω μαθηματικά την πιθανότητα (επιστημονικό κομμάτι!) να εγκλωβιστώ κατεβαίνω στο ισόγειο και από εκεί και πέρα με τις σκάλες στον πρώτο όροφο!

 Και ερωτώ τον εαυτό μου , αφού πιστεύεις ότι ο Θεός δεν θα σε αφήσει να εγκλωβιστείς γιατί σταματάς στο ισόγειο και δεν πας μέχρι τον πρώτο όροφο. «ο Θεός του ισογείου δεν είναι ο ίδιος με Αυτόν του πρώτου ορόφου;» Σε κάθε όροφο άλλος Θεός βρίσκεται;!

 Πιστεύεις στο Θεό αλλά όχι εντελώς. Με μέτρο. Αν μπορείς μείωσε τις πιθανότητες του Θεού «να αποτύχει». Κάνε κάτι και εσύ που να Τον συμπληρώνει. Ένας Θεός με περιορισμούς, αδυναμίες , μισές βοήθειες μισά Θέλω. Πιστεύουμε ότι είμαστε πιστοί αλλά είμαστε μακριά. Όταν περνούμε μια δοκιμασία δίνουμε εξετάσεις. Αν η πίστη μας, κρατάει την ελπίδα, την σιγουριά, χωρίς να απελπιζόμαστε πετύχαμε, αν κυριαρχεί η ολιγοπιστία, η αμφιβολία, το αν, τότε αποτύχαμε.

Πως είναι δυνατό από τη μια να επικαλούμαστε τη βοήθεια του Θεού και από την άλλη να αμφιβάλουμε. Μάλλον γι΄αυτό δεν μπορούμε να μετακινούμε βουνά, γιατί η πίστη μας δεν είναι ούτε σε μέγεθος ως ένας κόκκος σινάπεως.

 Όταν ο Χριστός μας λεει να σηκώσουμε το Σταυρό και να τον ακολουθήσουμε, αυτό και μόνο προϋποθέτει πίστη προς Αυτόν ,εμπιστοσύνη δηλαδή πρώτιστα. Προϋποθέτει ότι Αυτός προπορεύεται και εμείς ακολουθούμε και όπου πάει πίσω Του. Τυφλή εμπιστοσύνη. Τα μισόλογα , οι αμφιβολίες, το μπορεί ,μας συγχύζουν και αυτόματα Τον χάνουμε.

 Ο Χριστός είναι ο Κύριος και του ισογείου και του πρώτου και του δευτέρου και του τρίτου ορόφου και του ρετιρέ. Δυστυχώς όμως δεν είναι Κύριος του μυαλού και της καρδιάς μας. Μάλλον εμείς δεν Τον αφήνουμε, μέσα από την ελευθερία που μας παρέχει, να γίνει Κύριος της ύπαρξής μας. Αφήνουμε την αμφιβολία, το ίσως , τον ορθολογισμό να κυριαρχούν στην καρδιά μας. Και Χριστός και αμφιβολία δεν χωράνε μαζί. Το να προπορευόμαστε εμείς και να ακολουθεί ο Χριστός, αντίθετα από αυτό που μας είπε να κάνουμε, δείχνει εγωκεντρισμό και πίστη μόνο στον εαυτό μας και στην «επιστήμη» μας. Εμείς κινούμαστε και ο Χριστός ακολουθεί. Το «ακολουθείστε με» αντιστρέφεται και έτσι παίρνουμε εμείς τη θέση του Χριστού. Απαιτούμε ουσιαστικά να μας ακολουθήσει και να ικανοποιήσει το θέλημά μας. Όσο τον χρειαζόμαστε, όχι περισσότερο. Θέτουμε όρια πέραν των οποίων αναλαμβάνει η λογική μας και οι πιθανότητες. Ναι σταυρώνω τον ανελκυστήρα αλλά ως το ισόγειο, από εκεί και πέρα αναλαμβάνω εγώ,  οι μαθηματικές πιθανότητες, η ψυχρή λογική μου, οι νόμοι της φύσης.

 Φυσικά δεν πρέπει να φτάνουμε και στην αντίπερα όχθη όπου με ένα σταυρό και λίγο λαδάκι περιμένουμε εγωιστικά να επέμβει ο Θεός να μας θεραπεύσει την αρρώστια μας χωρίς να κουνήσουμε το δακτυλάκι μας. Αυτό είναι  καθαρή υπερηφάνεια. Κάνεις το ανθρωπίνως δυνατό αλλά και προσεύχεσαι ταυτόχρονα.

 Μέσα από το αστείο θα έλεγα αυτό συμβάν με τον ανελκυστήρα ο καθένας νομίζω θα μπορούσε να σκεφθεί παρόμοια περιστατικά στη ζωή του όπου «χρησιμοποίησε» τον Θεό ως ένα σημείο και μετά Τον έβαλε στην άκρη , Του έβαλε όρια για να αναλάβει η λογική.

 Ίσως είναι γι΄αυτό που η κάθε ημέρα στη ζωή μας κρύβει πολλά τεστ για να  αποδείξουμε εάν έχουμε μέσα μας Χριστό ή εάν νομίζουμε ότι Τον έχουμε μέσα μας .

Νέαρχος Παναγή

Ορθοδοντικός

Λεμεσός