Δευτέρα 2 Ιουνίου 2014

Τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου

 

( Mέρος τρίτο )

γιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Αρχ. χρίδος
Πολλο νεωτεριστς στ διαδρομ τς στορίας, φυσιωμένοι π τς γνώσεις κα τν παρσή τους, προσπάθησαν μ τς θεωρίες τους ν φέρουν τν ετυχία στ νθρώπινο γένος μ μι κίνηση, κάνοντας κκληση σ' λόκληρο τν κόσμο. ο προσπάθειές τους μως γρήγορα κμηδενίστηκαν κα χάθηκαν σν φουσκάλες το νερο, φήνοντας τν πατημένο κόσμο σ κόμα μεγαλύτερη δυστυχία.

Τ ργα το Κυρίου χουν μιν όρατη, μι δυσθεώρητη ρχή, πως σπόρος το σιναπιο πού σπέρνεται κάτω π τν πιφάνεια τς γς κι ναπτύσσεται ργά. ταν μεγαλώσει μως κα γίνει δέντρο, δν μπορε ν τ κουνήσει κανένας νεμος. ταν γίνεται σεισμς καταστρέφει πύργους ψηλούς, κατασκευάσματα νθρώπων, μ δν μπορε ν βλάψει οτε να δέντρο. Σ κάθε περίπτωση Κύριος δν μπορε ν προσευχήθηκε στν Πατέρα Του μόνο γι τος μαθητές Του, λλά πως θ δομε ργότερα, κα περ τν πιστευντων δι το λόγου ατν ες μέ. Κα πάλι μως χι γι λους τούς γονους κι καλλιέργητους γρος το κόσμου, λλά μόνο γι τν διευρυμένο γρό, που ο μαθητς θ σπείρουν τν πολύτιμο σπόρο το εαγγελίου.

«Κα τ μ πντα σ στι κα τ σ μ, κα δεδξασμαι ν ατος» (ωάν. ιζ' 10). κτός π τ διαίτερα χαρακτηριστικά Του, Υός εναι σ λα σος μ τν Πατέρα κα τ γιο Πνεμα. σος στν σότητα κα τν θανασία  σος στ δύναμη κα τν ξουσία  σος στ σοφία κα τ δικαιοσύνη. Στ διαίτερα χαρακτηριστικά τους μως, Πατέρας εναι γέννητος, Υἱὸς εναι γεννητς κα τ Πνεμα κπορεύεται π τν Πατέρα. σχέση το Πατέρα μ τν Υό εναι το Γεννήτορα κα μ τ γιο Πνεμα εναι τς Πηγς. κυριότητα κι αθεντία σ' λα τ πλάσματα το ρατο κα όρατου κόσμου νήκουν ξίσου κα διαίρετα στν Πατέρα, τν Υό κα τ γιο Πνεμα. οσία κι παρξη τν τριν προσώπων εναι μι όρατη μονάδα, τν ποστάσεων εναι σύγχυτη Τριάδα.

τσι λα σα χει Πατέρας τ χει κα Υός κα τ γιο Πνεμα. Κα τ μ πντα σ στι κα τ σ μ. Ατ σχύει κα γι τος πιστος το Χριστο. νήκουν στν Πατέρα πως νήκουν κα στν Υό, καθς κα στ γιο Πνεμα. Γιατί Κύριος επε λίγο νωρίτερα, Σο σαν κα μο ατος δδωκας κα τώρα λέει, κα τ μ πντα σ στι κα τ σ μ; πειδ ς κπρόσωπος το Πατέρα τος εχε παραλάβει π κενον ς κατέργαστο λικ κι διος τούς πεξεργάστηκε κα τος λύτρωσε π τν μαρτία. Κα τώρα τος παραδίδει ξαν καλλιεργημένους κα λυτρωμένους στν Πατέρα Του. πομένως σα εναι το Πατέρα εναι δικά Του  κι σα εναι δικά Του, εναι κα το Πατέρα.

πως εναι δύσκολο ν μοιράσεις τν γάπη δυ νθρώπων πού γαπιονται, τ διο εναι κα ν μοιράσεις ατ πού νήκει ξεχωριστ στν καθένα. Κύριος επε πίσης: «κα δεδόξασμαι ν ατος». ς Θες δοξάζεται πό τούς νθρώπους. Κι ς νθρωπος δοξάζεται νώπιόν τς γίας Τριάδας κα τν γγέλων. π τί γκωμιάζεται να δέντρο ν χι πό τούς καρπούς του; Κύριος δέν ζητε μάταιη δόξα, κενή, ζητε τ δόξα Του πό τούς καρπος Του -τος μαθητές Του- πού τν κολούθησαν μ πίστη κα καλ ργα, μ γάπη κα ζλο. πάρχουν γονες πού ζητον μεγαλύτερη δόξα π’ ατν πού τος δίνουν τ παιδιά τους; μεγαλύτερη χαρ το Κυρίου εναι ν δοξάζεται π τ παιδιά Του, τος πιστος παδούς Του.

«Κα οκτι εμ ν τ κσμ, κα οτοι ν τ κσμ εσ, κα γ πρς σ ρχομαι. πτερ γιε, τρησον ατος ν τ νματ σου δδωκς μοι, να σιν ν καθς μες» (ωάν. ιζ' 11). Γιατί λέει Κύριος πώς δν εναι πι στν κόσμο; πειδ τελείωσε τ ργο Του κα τώρα πι περιμένει ν ποστε τ σχατο κα μέγιστο πάθος, ν σφραγίσει τ τελειωμένο ργο μ τ θο αμα Του.

Προσέξτε μ πόση γάπη προσεύχεται γι τος μαθητές Του! Καμι μητέρα δέν θ προσευχόταν μ τόση στοργ γι τ παιδιά της. Πάτερ γιε, τήρησον ατούς. Τος φήνει ς πρόβατα νάμεσα σ λύκους. ν δν τος προστάτευε κάποιο μάτι π τν ορανό, θ τος εχαν κατασπαράξει λους ο λύκοι. Τήρησον ατος ν τ νόματί σου, ς γονιός, ς Πατέρας. Γίνου δικός τους Πατέρας, πως εσαι κα δικός Μου. Μ τν πατρική Σου γάπη στήριξέ τους κα προστάτεψέ τους πό τους κακος λύκους, δήγησέ τους, να σιν ν καθς μες. Στν τέλεια ατ νότητα δέν θ δες μόνο τν πανίσχυρη δύναμη τν πιστν, μ κα τ δόξα το Θεο. πως Πατέρας κι Υός χουν τν δια οσία κα διαφέρουν μόνο στ πρόσωπα, ς γίνει τ διο κα στος πιστούς: πολλ κα διάφορα τ πρόσωπα, λλά οσιαστικ νας στν γάπη, τ θέλημα κα τ νο.

Κα συνεχίζει Κύριος: «τε μην μετ' ατν ν τ κσμ, γ τρουν ατος ν τ νματ σου· ος δδωκς μοι φλαξα, κα οδες ξ ατν πλετο ε μ υἱὸς τς πωλεας, να γραφ πληρωθ» (ωάν. ιζ' 12). Κανένας π’σους διάλεξε Κύριος δέν θ χαθε, κτς π τν ούδα τν προδότη, πως εναι γραμμένο κα στ Γραφή. ούδας βέβαια δέν χάθηκε πειδ εναι γραμμένο, λλ' πειδ δειξε τι πίστησε στν Θε κα λάτρεψε τ χρμα. Στν γία Γραφ χουν γραφε τ ξς προφητικ λόγια γι τν ούδα: « σθίων ρτους μου, μεγάλυνεν π' μέ πτερνισμν» (Ψαλμ. μ' 10), τ χωρίο ατό ξηγε ωάννης στ εαγγέλιό του (βλ. ωάν. ιγ' 18). «Καί τήν πισκοπν ατο λάβοι τερος» (Ψαλμ. ρη' 8), ναφέρει ξαν γία Γραφή. Κα ο δυ ατς προφητεες κπληρώθηκαν στν ούδα. φαγε τν ρτο μαζ μ τν Κύριο ησο κι πειτα σήκωσε τν φτέρνα ναντίον Του, πως λέει διος Κύριος μ τ λόγια το προφήτη: « τρώγων μετ' μο τν ρτον πρεν π' μέ τν πτέρναν» (ωάν. ιγ' 18). Κα μετ τν προδοσία του ούδας κρεμάστηκε κι Ματθίας πρε τν ποστολικ θέση του. Κα τελειώνει Κύριος:

«Νν δ πρς σ ρχομαι, κα τατα λαλ ν τ κσμ να χωσι τν χαρν τν μν πεπληρωμνην ν ατος» (ωάν. ιζ' 13). Κύριος κάνει τν προσευχ ατ πρς τν Οράνιο Πατέρα Του λίγο προτο ποχωριστε πό τούς μαθητές Του κι π τν κόσμο. Κύριος γνωρίζει πώς τν περιμένει θάνατος κι τάφος. δέν μιλάει γι' ατ μως στν θάνατο Πατέρα Του, φο θάνατος κι τάφος δν χουν καμι σημασία στ μάτια το Θεο. Μιλάει γι πιστροφ στν Πατέρα Του -νν δέν πρς σ ρχομαι- στν αώνια δόξα -τ δόξ εχον, πρ το τν κόσμον εναι παρ σοί. Μετ προσεύχεται γι τος μαθητές Του, γι ν χουν τ δική Του χαρ κα μάλιστα πεπληρωμένην.

Τί εδους χαρ εναι ατή; Εναι χαρ πού χει πάκουος γις ταν κπληρώνει τ θέλημα το πατέρα του. Εναι χαρ το ερηνοποιο, πού δική του σωτερικ κα θεϊκ ερήνη δν μπορε ν διαταραχθε π τ παραληρήματα ατο το κόσμου. Εναι χαρ το νοικοκύρη, πού φο καθάρισε τν γρό του, τν ργωσε κα τν σπειρε, στερα βλέπει τν καρπ ν' ναπτύσσεται, ν ριμάζει κα ν' ποδίδει. Εναι χαρ το νικητή, πού κατατρόπωσε λους τούς χθρούς του κα χάρισε τ δύναμη τς νίκης στος φίλους του, γι ν 'ναι νικητς ς τ τέλος το χρόνου. Εναι τελικ χαρ τς γνς κα θεοφίλητης καρδις, χαρ ατ πού εναι ζωή, γάπη κα δύναμη. Τέτοια χαρ εναι στν πληρότητά της κείνη πού ζητοσε Κύριος γι τος μαθητς Του προτο ναχωρήσει π τν κόσμο.

προσευχ ατ πού κανε Κύριος ησος πρν π τ θάνατό Του εχε τν μεση κα πλήρη προσοχ το Πατέρα Του. Τ' ποτελέσματά της φάνηκαν σύντομα. Τ στιγμ το μαρτυρίου του πρωτομάρτυρας τς χριστιανικς πίστης ρχιδιάκονος Στέφανος, εδε «δόξαν Θεο κα τν ησον σττα κ δεξιν το Θεο» (Πράξ. ζ' 55). Κι γιος πόστολος Παλος γράφει πώς Θες «κάθισεν (τν Χριστ) ν δεξι ατο ν τος πουρανίοις περάνω πάσης ρχς κα ξουσίας κα δυνάμεως κα κυριότητος κα παντς νόματος νομαζόμενου ο μόνον ν τ αἰῶνι τούτ, λλά καί ν τ μέλλοντι· κα πάντα πέταξεν π τος πόδας ατο» (φ. α' 20-22). Ατ ναφέρονται στ δόξα το Κυρίου ησο. Γι τν πνευματικ νότητα τν πιστν τώρα, λα ξελίχτηκαν κριβς πως διος ζήτησε π τν Πατέρα Του. Στς Πράξεις τν ποστόλων ναφέρεται πώς «σαν προσκαρτεροντες μοθυμαδν» (Πράξ. α' 14) κα «το δέ πλήθους τν πιστευσάντων ν καρδία κα ψυχ μία» (δ' 32).

πως χουμε δη ναφέρει, προσευχ το Χριστο δν ναφέρεται μόνο στος ποστόλους -ν κα κατ κύριο λόγο ναφέρεται σ' ατος- λλά κα σ' λους κείνους πού πίστεψαν θ πιστέψουν στν Χριστ π τ λόγια τους. προσευχ ατ πομένως ταν κα γι τος γιους πατέρες τς Πρώτης Οκουμενικς Συνόδου, πού γιορτάζουμε σήμερα. Τήρησον ατούς, προσευχήθηκε Χριστς στν Πατέρα Του. Κι Πατέρας τος τήρησε κα τος προφύλαξε π τς πλάνες το ρείου. Τος φώτισε, τος νέπνευσε κα τος νίσχυσε μ τ γιο Πνεμα γι ν περασπιστον κα ν μολογήσουν τν ρθόδοξη πίστη.

προσευχ ατ μως γινε κα γι λους μς πού χουμε βαφτιστε στν ποστολικ κκλησία κα πού μάθαμε πό τούς ποστόλους κα τος διαδόχους τους τ σωτήριο νομα το Χριστο, το Σωτήρα μας.

δελφοί μου! Σκεφθετε πώς Κύριος ησος λίγο πρν π τ θάνατό Του, δ κα δυ χιλιάδες χρόνια, σκέφτηκε καί σς, προσευχήθηκε στν Θε γι σς! Εχομαι παντοδύναμη ατ προσευχ ν σς προστατεύει κα ν σς καθαρίζει π κάθε μαρτία, ν σς γεμίζει χαρ κα ν νώσει τς καρδις κα τς ψυχές σας! Εθε κα μες ν δοξολογομε νωμένοι τν Πατέρα, τν Υό κα τ γιο Πνεμα, τν μοούσια κα διαίρετη Τριάδα, τώρα κα πάντα κα στος αἰῶνες τν αώνων. μήν!

ΑΣ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΜΕ ΠΡΟΣΟΧΗ ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ. 
πηγή

Δεν υπάρχουν σχόλια: