Εδώ Κως: Πότε θα κοπούν τα χόρτα επιτέλους;

Γιώργος Κατσάβαρος

Το ότι η γη της Κω είναι πολύ παραγωγική είναι γνωστό από την αρχαιότητα. Δεν είναι τυχαίο ότι η οικονομική και κοινωνική εξέλιξη του νησιού, μέχρι την έλευση του τουρισμού, καταγράφεται σε μεγάλο μέρος της από τα στάδια εξέλιξης της αγροτικής οικονομίας. Περίοδοι-σταθμοί στην πρόσφατη ιστορία της έχουν καταγραφεί στην κοινωνική συνείδηση ως… η περίοδος της ντομάτας ή η εποχή του καπνού. Είναι όμως άλλο πράγμα να μιλάς για την πρωτογενή παραγωγή ενός τόπου κι άλλο για την αδυναμία ή αδιαφορία της Πολιτείας, που κατά τα άλλα επιχαίρει για τα συνεχή ρεκόρ αφίξεων τουριστών, να καθαρίσει τα αγριόχορτα στους αρχαιολογικούς χώρους.

Μα, καλά, θα πει ο ανίδεος παρατηρητής. Είναι δυνατόν, αυτή είναι η δουλειά του κράτους στον 21ο αιώνα, να καθαρίζει αγριόχορτα; Κανείς δεν θα διαφωνήσει σε αυτό, ίσως δεν είναι ή δεν πρέπει να είναι δουλειά του κράτους να καθαρίζει τα χόρτα, ποιανού δουλειά όμως είναι; Του Δήμου, της Αρχαιολογικής υπηρεσίας (δηλαδή του κράτους), των εθελοντών φίλων του περιβάλλοντος ή των ίδιων των τουριστών;
Το ερώτημα σοβαρό και έχει απαντηθεί από το ελληνικό κράτος, με τρόπο όμως που δεν πείθει γιατί είναι αναποτελεσματικός, αφού επιμένει να διατηρεί ως αποκλειστική αρμοδιότητα των κρατικών υπηρεσιών κάθε παρέμβαση στους αρχαιολογικούς χώρους και να μην μεταφέρει καμία ευθύνη και κανέναν πόρο στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, ούτε καν τον καθαρισμό τους, κρατώντας έξω από κάθε παρέμβαση τις τοπικές κοινωνίες.
Γι’ αυτό, μετά από δεκαετίες αλλαγών, ανατροπών, μεταρρυθμίσεων ή όπως αλλιώς θέλει ο καθένας ας τις πει, η σύγχρονη ευρωπαϊκή ελληνική Πολιτεία δεν έχει βρει ακόμη τον τρόπο πώς θα κόβονται έγκαιρα τα αγριόχορτα στους αρχαιολογικούς χώρους.
Το ζήτημα μπορεί να φαίνεται αστείο αλλά δεν είναι καθόλου τέτοιο όταν μιλάμε για ένα νησί όπως η Κως, που ζει σχεδόν αποκλειστικά από τον τουρισμό και βρίσκεται σε περίοπτη θέση μεταξύ των δημοφιλέστερων τουριστικών προορισμών της πατρίδας μας, φιλοξενώντας επενδύσεις τεράστιας αξίας και σημασίας για την εθνική οικονομία.
Ποιος θα κόψει τα αγριόχορτα;
Όσο κι αν ακούγεται αστείο το ζήτημα έχει κωμικοτραγικές διαστάσεις, που αναδεικνύουν σε όλο της το μεγαλείο την κακή λειτουργία του κράτους μας και την προχειρότητα των κυβερνώντων στη διοίκησή του. Και για να μη ξεχνιόμαστε, δε μιλάμε για κανένα ζήτημα μείζονος σημασίας αλλά για μια απλή απλούστατη λειτουργία που σε οποιαδήποτε προοδευμένη χώρα είναι ανάξια να απασχολήσει τις υπηρεσίες του κράτους της.
Έτσι μένει να αναρωτιέται ο κάθε καλόπιστος πολίτης, με ποιο τρόπο θα κόβονται έγκαιρα τα αγριόχορτα στους αρχαιολογικούς χώρους; Μια κατάσταση που προκαλεί απογοήτευση διότι επαναλαμβάνεται. Κάθε χρόνο από τον Απρίλιο που ξεκινά η τουριστική περίοδος και η ευλογημένη ελληνική φύση αναγεννάται, η ίδια συζήτηση.
Τη μια χρονιά άργησε να βγει ο διαγωνισμός για την ανάθεση του έργου της καθαριότητας, την άλλη άργησε η πρόσληψη των υπαλλήλων, την επόμενη καθυστέρησαν τα κονδύλια και έτσι κάθε χρόνο η ίδια δουλειά.
Το γεγονός και μόνο ότι οι μεγαλύτεροι σε επισκεψιμότητα αρχαιολογικοί χώροι της Κω καθαρίστηκαν πέρυσι μέσα στον Ιούλιο, στον 4ο μήνα από την έναρξη της τουριστικής περιόδου, δείχνει την τραγικότητα της κατάστασης.
Έτσι και φέτος, αφού πέρασαν οι εκλογές, τέλειωσε ο Μάιος και μπήκε απειλητικά ο Ιούνιος, με τα χόρτα να θεριεύουν όλο και πιο πολύ, σήμανε προσκλητήριο. Αν και δεν έχει ρόλο και ευθύνη, ο δήμος χτύπησε την καμπάνα βιαστικά, οι κατά καιρούς εθελοντές δεν πρόλαβαν να οργανωθούν αλλά ανταποκρίθηκε εθελοντικά το ελλιπές προσωπικό της δημοτικής υπηρεσίας περιβάλλοντος και ορισμένα από τα μεγάλα ξενοδοχεία της πόλης που συμμετείχαν με δικούς τους εργαζόμενους και έτσι έγινε εφικτός ο ενδεικτικός καθαρισμός δύο αρχαιολογικών χώρων μεγάλης σημασίας στο κέντρο της Κω. Οι ανάγκες βέβαια πολύ μεγαλύτερες για όλους τους χώρους, σε μόνιμη βάση.
Αλλά κι αυτός ο αναθεματισμένος καιρός φέτος, λες και το κάνει επίτηδες για να εκθέτει τους αρμόδιους, δεν σταμάτησε Ιούνη μήνα να βρέχει και τα χόρτα ξαναμεγαλώνουν. 
πηγή