Είδε το ντοκιμαντέρ και ξανάζησε τη φρίκη της πυρπόλησης τη μαύρη Τετάρτη του Οκτωβρίου του ‘43
Η γυναίκα θρύλος Μάρθα Πετράκη με την κόρη της Αλεξάνδρα. Ήλθε στη Λούτρα για να παρακολουθήσει το ντοκιμαντέρ της Καλής Συκιάς
Μόλις εκείνη τη μέρα η Μάρθα Πετράκη από την Καλή Συκιά που ζει στο χωριό Φωτεινού του Ρεθύμνου, πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν. Ζήτησε αμέσως να την πληροφορήσουν πού προβάλλεται το ντοκιμαντέρ για τη θηριωδία των γυναικών από τους Γερμανούς ναζί και τους Σουμπερίτες συνεργάτες τους που και εκείνη έζησε, για να το παρακολουθήσει…
Εμφανίστηκε, λοιπόν, στη Λούτρα με την κόρη της Αλεξάνδρα και σε όλη τη διάρκεια της προβολής έμεινε αμίλητη και συγκινημένη. Όταν στο τέλος ρωτήθηκε έδωσε την απάντηση: «Σαν να τα έβλεπα και πάλι μπροστά μου». Ξαναζούσε τη φρίκη που αντίκρισε πριν 71 χρόνια «στο σπίτι του Πετροβαγγέλη» και στα άλλα σπίτια του χωριού, που πετούσαν ζωντανές και καίγονταν συγχωριανές της ή πυροβολούσαν και λαμπάδιαζαν τραυματισμένες. Αυτό το αποτρόπαιο γεγονός, αργότερα, περιγράφηκε από την ίδια σε έμμετρο λόγο και κυκλοφόρησε σε ολιγοσέλιδο βιβλίο…
Χαιρετισμό στην προβολή του ντοκιμαντέρ στη Λούτρα, που οργανώθηκε από τον τοπικό πολιτιστικό σύλλογο και μάλιστα τη μέρα πριν 73 χρόνια έβαψαν στο αίμα οι… πολιτισμένοι Ούννοι σκορπώντας το θάνατο στη «Μαυρίτσα» σε δέκα κατοίκους μεταξύ αυτών και του παπά Μανώλη Καλλέργη απηύθυνε ο δικηγόρος Κώστας Καλλέργης που κινεί τα νήματα στο χωριό του σε θέματα ιστορίας και πολιτισμού. Ο κ. Καλλέργης απένειμε τα εύσημα στους δημοσιογράφους δημιουργούς της παραγωγής Γιάννη Κανελλάκη και Μανόλη Παντινάκη, που έβγαλαν στην επιφάνεια ένα άγνωστο στην πλειοψηφία των Κρητικών γεγονός.
Όμως, το σημαντικότερο γεγονός της βραδιάς ήταν η εξιστόρηση των ναζιστικών γεγονότων της Καλής Συκιάς με την συγκλονιστική μαρτυρία της Μάρθας Πετράκη. Είπε ανάμεσα στα άλλα: «Μας μαζέψανε και μας ρωτούσαν πού είναι οι άντρες και πού είναι τα όπλα. Καμιά μας δεν μαρτύρησε. Έβλεπα τις γυναίκες που τις ρίχνανε ζωντανές στη φωτιά στα σπίτια και τις καίγανε. Όλα τα είδα παιδί μου! Εγώ έκλαιγα ασταμάτητα και από μέσα ακούγαμε τα μαγκρητά των μεγάλων γυναικών που καίγονταν...»
Έχει ιδιαίτερη αξία να παραθέσουμε αποσπάσματα από το έμμετρο της κυρίας Πετράκη με αφορμή τις βαρβαρότητες στο χωριό της:
…Εις τη γωνιά επήγαμε δεν βγάζαμε ομιλία
γιατί μας τριγυρίζανε ανήμερα θηρία
οι καταδότες φώναζαν, οι άντρες σας πού πάνε
τα όπλα τους πού τάχουνε όλες θα σας-ε-φάμε
εμείς δε φοβηθήκαμε και με καρδιά μιλούμε
όπλα δεν έχουμε εδώ, τι θα σας μαρτυρούμε…
Αχ! Τους σκύλους άπονους, σκληρή καρδιά την είχαν
να τις πετάξουν ζωντανές και στάχτη εγινήκαν
πάλι γυρίζουν στη γωνιά έξι ξανασηκώνουν
στα σπίτια της μεσοχωριάς πάνε και τις σκοτώνουν…
Μόλις εβάλανε φωτιά γυρίζουν στο «Λιβάδι»
πέντε γριές επήρανε και βάλανε τις σημάδι
εις τη φωτιά τις βάλανε κι αυτές για να καούνε
τάχα δεν ήταν άνθρωποι κι αυτοί να λυπηθούνε…
Ανάθεμα τους Γερμανούς πολλές καρδιές εκάψαν
και ζωντανούς εις τη φωτιά τσ’ ανθρώπους επετάξαν.
Οι καταδότες κι οι Γερμανοί εκάψαν την καρδιά μας
και γουργουθάκια εκάμανε στη γη τα δάκρυά μας
πώς θα μπορούμε οι δύστυχες τις μέρες να περνούμε
των Γερμανών τα βάσανα πώς θα τα λησμονούμε…
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου