Νά πιῶ ἀπ’ τό χαμόγελο, τοῦ Ἥλιου σου πατρίδα,
πού τό πρωί σάν ὄνειρο, χαϊδεύει τά Οὐράνια
κι ἀναγεννᾶ τόν ἔρωτα καί ζήσης τήν ἑλπίδα
καί ἡ ψυχή μου γεύεται, μιά γεύση Θεοφάνεια,
καθώς τό μεγαλεῖο Του, στό φῶς σου ξεδιπλώνει,
ὅλα τῆς γῆς τά χρώματα κι αὐτά χορεύουν μπρός μου
κι ἀπό τήν κάθε πίκρα μου, Χριστός πού μέ λυτρώνει,
τό ἄρωμά σου γίνεται, μεταλαβιά ἐντός μου….
πού τό πρωί σάν ὄνειρο, χαϊδεύει τά Οὐράνια
κι ἀναγεννᾶ τόν ἔρωτα καί ζήσης τήν ἑλπίδα
καί ἡ ψυχή μου γεύεται, μιά γεύση Θεοφάνεια,
καθώς τό μεγαλεῖο Του, στό φῶς σου ξεδιπλώνει,
ὅλα τῆς γῆς τά χρώματα κι αὐτά χορεύουν μπρός μου
κι ἀπό τήν κάθε πίκρα μου, Χριστός πού μέ λυτρώνει,
τό ἄρωμά σου γίνεται, μεταλαβιά ἐντός μου….
IΩΑΝΝΗΣ ΜΑΛΤΕΖΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου