Η Μαρία, η Τζούλια και ο Νέστορας είναι τρεις νέοι που
αποφάσισαν να αντισταθούν στην κρίση με «όπλο» τους την... πένα! Βίωσαν
την ανεργία, αλλά δεν το έβαλαν κάτω. Πήραν την κατάσταση στα χέρια τους
και μετέτρεψαν τον εφιάλτη της ανεργίας σε δημιουργία. Μαζί με ακόμα 30
επαγγελματίες και απλούς λάτρεις της λογοτεχνίας δημιούργησαν την
τρίτομη σειρά διηγημάτων «Η τριλογία της κρίσης» («10+1 διηγήματα για
την κρίση», «Αμ' έπος ανέργων» και «Via Dolorosa»).
Στις σελίδες των βιβλίων κρύβονται προσωπικές ιστορίες, αγωνίες, απογοήτευση αλλά και αισιοδοξία ή αλλιώς «σύγχρονες οδύσσειες καθημερινών ανθρώπων», όπως αναφέρουν οι δημιουργοί στον πρόλογο της έκδοσης, την οποία αφιερώνουν «στους νεο-ανέργους και νεο-αστέγους».
Η 30χρονη Μαρία Κατσοπούλου, επιμελήτρια δύο εκ των τριών συλλογών, συμμετέχει με δύο δικά της διηγήματα. «Ο,τι ζούμε είναι μια ευκαιρία να βελτιωθούμε σαν άνθρωποι» λέει στη «δημοκρατία». Οταν έχασε τη δουλειά της, άρχισε να ασχολείται περιστασιακά με την επιμέλεια εκδόσεων. «Διδάχθηκα κάτι σημαντικό: Πρέπει να εκτιμάμε τη δουλειά που υπάρχει πίσω από το καθετί που κάποιος δημιουργεί» τονίζει. Η νεαρή παραδέχεται ότι η γενιά της δεν είχε μάθει να σέβεται «όσα πλουσιοπάροχα της παρέχονταν έτοιμα», ενώ κατάλαβε καλύτερα τους ανθρώπους που υποφέρουν από την κρίση όταν και η ίδια αναγκάστηκε να βγάζει χαρτζιλίκι φτιάχνοντας σελιδοδείκτες και κοσμήματα! «Η κρίση μάς έκανε να βγούμε από τον μικρόκοσμό μας. Οσοι ξέρουν τι πάει να πει στέρηση είναι εκείνοι που βοηθούν» λέει.
Η 35χρονη Τζούλια Γκανάσου, που ασχολείται με την πληροφορική, αλλά και με τη συγγραφή, συμμετείχε με το διήγημα «Η παρανόηση» στη συλλογή «10+1 διηγήματα για την κρίση». Οπως δηλώνει στη «δημοκρατία», πηγή έμπνευσης για τον άστεγο ήρωά της ήταν ο ανθοπώλης της γειτονιάς της, που ξαφνικά έμεινε στον δρόμο! «Είναι ένας εξαίρετος άνθρωπος και τότε σκέφτηκα ότι θα μπορούσε ο καθένας μας να βρεθεί στη θέση του. Σήμερα ο ανθοπώλης, αύριο ο φούρναρης...» τονίζει. Η νεαρή, με αφορμή το διήγημά της διοργάνωσε και έρανο για τους αστέγους της Αθήνας. «Η γραφή είναι ένα ταξίδι από το οποίο ο συγγραφέας και ο αναγνώστης βγαίνουν πιο... πλούσιοι. Εξάλλου, το βιβλίο έχει έναν μοναδικό τρόπο να περνά κοινωνικά μηνύματα» υποστηρίζει.
Από την πλευρά του, ο 31χρονος Νέστορας Πουλάκος, εκδότης των βιβλίων (εκδόσεις Vakxikon), άρα η ψυχή της παρέας των διηγηματογράφων, απασχολούνταν στον χώρο των ΜΜΕ, βίωσε δύο φορές την ανεργία και αποφάσισε να αφιερωθεί στις εκδόσεις. Οπως τονίζει, αυτό που τον εντυπωσίασε ήταν «η συγγραφική ανησυχία που κατακυριεύει τη γενιά μου. Η κρίση, η ανεργία και η βία (κοινωνική και ψυχολογική), που πηγάζει από αυτές, είναι θέματα που μας έχουν αγγίξει βαθιά».
Κάκια Θεοχάρη
Στις σελίδες των βιβλίων κρύβονται προσωπικές ιστορίες, αγωνίες, απογοήτευση αλλά και αισιοδοξία ή αλλιώς «σύγχρονες οδύσσειες καθημερινών ανθρώπων», όπως αναφέρουν οι δημιουργοί στον πρόλογο της έκδοσης, την οποία αφιερώνουν «στους νεο-ανέργους και νεο-αστέγους».
Η 30χρονη Μαρία Κατσοπούλου, επιμελήτρια δύο εκ των τριών συλλογών, συμμετέχει με δύο δικά της διηγήματα. «Ο,τι ζούμε είναι μια ευκαιρία να βελτιωθούμε σαν άνθρωποι» λέει στη «δημοκρατία». Οταν έχασε τη δουλειά της, άρχισε να ασχολείται περιστασιακά με την επιμέλεια εκδόσεων. «Διδάχθηκα κάτι σημαντικό: Πρέπει να εκτιμάμε τη δουλειά που υπάρχει πίσω από το καθετί που κάποιος δημιουργεί» τονίζει. Η νεαρή παραδέχεται ότι η γενιά της δεν είχε μάθει να σέβεται «όσα πλουσιοπάροχα της παρέχονταν έτοιμα», ενώ κατάλαβε καλύτερα τους ανθρώπους που υποφέρουν από την κρίση όταν και η ίδια αναγκάστηκε να βγάζει χαρτζιλίκι φτιάχνοντας σελιδοδείκτες και κοσμήματα! «Η κρίση μάς έκανε να βγούμε από τον μικρόκοσμό μας. Οσοι ξέρουν τι πάει να πει στέρηση είναι εκείνοι που βοηθούν» λέει.
Η 35χρονη Τζούλια Γκανάσου, που ασχολείται με την πληροφορική, αλλά και με τη συγγραφή, συμμετείχε με το διήγημα «Η παρανόηση» στη συλλογή «10+1 διηγήματα για την κρίση». Οπως δηλώνει στη «δημοκρατία», πηγή έμπνευσης για τον άστεγο ήρωά της ήταν ο ανθοπώλης της γειτονιάς της, που ξαφνικά έμεινε στον δρόμο! «Είναι ένας εξαίρετος άνθρωπος και τότε σκέφτηκα ότι θα μπορούσε ο καθένας μας να βρεθεί στη θέση του. Σήμερα ο ανθοπώλης, αύριο ο φούρναρης...» τονίζει. Η νεαρή, με αφορμή το διήγημά της διοργάνωσε και έρανο για τους αστέγους της Αθήνας. «Η γραφή είναι ένα ταξίδι από το οποίο ο συγγραφέας και ο αναγνώστης βγαίνουν πιο... πλούσιοι. Εξάλλου, το βιβλίο έχει έναν μοναδικό τρόπο να περνά κοινωνικά μηνύματα» υποστηρίζει.
Από την πλευρά του, ο 31χρονος Νέστορας Πουλάκος, εκδότης των βιβλίων (εκδόσεις Vakxikon), άρα η ψυχή της παρέας των διηγηματογράφων, απασχολούνταν στον χώρο των ΜΜΕ, βίωσε δύο φορές την ανεργία και αποφάσισε να αφιερωθεί στις εκδόσεις. Οπως τονίζει, αυτό που τον εντυπωσίασε ήταν «η συγγραφική ανησυχία που κατακυριεύει τη γενιά μου. Η κρίση, η ανεργία και η βία (κοινωνική και ψυχολογική), που πηγάζει από αυτές, είναι θέματα που μας έχουν αγγίξει βαθιά».
Κάκια Θεοχάρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου