Όσιος Κλήμης του Σαγματά

Στις 26 Ιανουαρίου η Ορθόδοξη Εκκλησία μας και ιδιαίτερα η Βοιωτική εορτάζει τη μνήμη των Οσίων Κλήμενος και Γερμανού «τῶν ἐν τῇ μονῇ τοῦ Σαγματᾶ ἀσκησαμένων».

Ο Όσιος Κλήμης γεννήθηκε τον 11^ο αιώνα στην Αθήνα από πλούσιους γονείς.

Σε νεώτατη ηλικία άφησε την οικογένεια του και την Αθήνα και προσήλθε στην Ιερά Μονή των Ασωμάτων ή του Συμβούλου, όπως ήταν γνωστή, στον ξακουστό για την αρετή και την αγιότητα του γέροντα Μελέτιο και εκεί εκάρη απ’ αυτόν μοναχός.

Κάτω από τη σοφή καθοδήγηση του Οσίου Μελετίου, ο Κλήμης αναδείχθηκε μέγας ασκητής, εργάτης της προσευχής και της νηστείας και σκεύος εκλεκτό της Χάριτος του Θεού.

Μια από τις αγαπημένες του συνήθειες, ήταν και η εξάσκηση της προσευχής σε χώρους έξω από τη Μονή των Ασωμάτων. Σε μια τέτοια όμως έξοδο Του για προσευχή, ένας μοναχός της μονής ονόματι Ιάκωβος, ακολούθησε κρυφά τον Όσιο και τον είδε την ώρα που προσευχόταν, να στέκεται ψηλά ως ένα πήχυ στον αέρα, με υψωμένο το βλέμμα και τα χέρια του στον ουρανό. Αμέσως έκπληκτος και συγκινημένος γύρισε και διηγήθηκε το θαύμα που είδε στους υπόλοιπους αδελφούς, οι οποίοι άρχισαν πλέον να θαυμάζουν και να τιμούν ως άγιο τον Κλήμη. Αυτός όμως φοβούμενος το πάθος της υπερηφανείας και θέλοντας να αποφύγει τον θαυμασμό και τις τιμές που του απέδιδαν οι συμμοναστές του, ζήτησε την ευλογία του Γέροντα Του για να αναχωρήσει από τη μονή του Συμβούλου. Μετά την συγκατάθεση και την ευλογία του Οσίου Μελετίου ο Κλήμης εγκαταστάθηκε σ’ ένα μικρό κοινόβιο στο Σαγμάτιον Όρος. Ως κατοικία του επέλεξε ένα απόκρημνο μικρό σπήλαιο κοντά στη μονή, το οποίο σώζεται μέχρι σήμερα. Εκεί επιδόθηκε σε αδιάλειπτη προσευχή και μελέτη της Αγίας Γραφής. Ο βιογράφος του Οσίου μας λέει: «Ἔμεινεν ἐν τῷ ὑψηλῷ, ἐν στενοτάτω στύλω, τάς φοράς τῶν ἀνέμων καί καυμάτων καί ὄμβρων γενναίως ὑποφέρων πάση κακουχία καί θλίψη καί στενοχωρία, τῷ Θεῷ προσομιλῶν».

Η φήμη και το πλήθος των θαυμάτων τα οποία επιτελούσε ο Όσιος Κλήμης, έφτασαν ως τη Βασιλεύουσα. Ο Αυτοκράτορας Αλέξιος ο Κομνηνός θέλοντας να τιμήσει την Ιερά Μονή Σαγματά και τον Όσιο ασκητή της, δώρισε σ’ αυτή με Χρυσόβουλο ένα τεμάχιο του Τιμίου και Ζωοποιού Ξύλου «ὁπερ ὀρθίως τήν τοῦ λιχανοῦ ἐπιμέτρησιν ἀποτελεῖ, ἐγκαρσίως δέ τήν τοῦ ἀντίχειρος, το πάχος πάλι δακτύλου ἡμίσεως» (εκ του Χρυσοβούλου). Με το ίδιο χρυσόβουλο δώρησε στη Μονή και μεγάλη ἔκταση κτημάτων «παρά τήν Οὐγγρίαν λίμνην», τα σημερινά Σκορπιονέρια.

Λίγα χρόνια αργότερα στις 26 Ιανουαρίου του έτους 1111, μετά από πολλά χρόνια ασκητικών αγώνων, η επίγεια ζωή του Οσίου Κλήμη έφτασε στο τέλος της. Η αγία ψυχή Του εγκατέλειψε το σώμα Του και πορεύθηκε στο Βασιλέα της Δόξης. Το σώμα Του έθαψαν οι μοναχοί στην άκρη του βουνού, εκεί που μέχρι σήμερα βρίσκεται ο τάφος του προστατευμένος από νεόδμητο παρεκκλήσιο αφιερωμένο στο όνομά Του. Η αγία Κάρα του Οσίου Κλήμη πηγή θαυμάτων και αγιασμού για τους πιστούς φυλάσσεται στην Ιερά Μονή.

Ἀπολυτίκιον
Ήχος α’.

Τον πλούτον και την δόξαν του ματαίου αιώνος εμίσησας θεόφρων, οσιώτατε Κλήμης, και όρος κατέλαβες τραχύ, εν ω προσομίλεις τω Θεώ, διά τούτο συνελθόντες, επαξίως ευφημούμεν σε: δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι διά σου πάσι ιάματα.

Κοντάκιον
Ήχος πλ. δ’. Την Υπερμάχω Στρατηγώ

Τους εν ασκήσει φαεινούς και ουρανόφρονας, και του Χριστού ως αληθώς θείους θεράποντας, Κλήμεντα και Γερμανόν ανευφημήσωμεν, ούτοι γαρ ως ποταμούς ιάματα βρύουσι, τοις θερμώς τοις λειψάνοις αυτών πελάζουσι, και κραυγάζουσι, χαίρε ζεύγος αγιόλεκτον.

πηγή