Τρώγοντας βατόμουρα

Blackberry Eating

I love to go out in late September
among the fat, overripe, icy, black blackberries
to eat blackberries for breakfast,
the stalks very prickly, a penalty
they earn for knowing the black art
of blackberry-making; and as I stand among them
lifting the stalks to my mouth, the ripest berries
fall almost unbidden to my tongue,
as words sometimes do, certain peculiar words
like strengths or squinched,
many-lettered, one-syllabled lumps,
which I squeeze, squinch open, and splurge well
in the silent, startled, icy, black language
of blackberry -- eating in late September.

ΤΡΩΓΟΝΤΑΣ ΒΑΤΟΜΟΥΡΑ Όταν τελειώνει ο Σεπτέμβρης μ' αρέσει να βγαίνω έξω, να βρίσκω τις χοντρές, παραγινωμένες, παγωμένες, μαύρες βατομουριές και να τρώω βατόμουρα για πρωινό- τα κοτσάνια γεμάτα αγκάθια, η τιμωρία τους επειδή ξέρουν τη μαύρη τέχνη της δημιουργίας των βατόμουρων. Κάθομαι, λοιπόν, ανάμεσά τους και καθώς σηκώνω τα κοτσάνια πάνω απ' το στόμα μου, οι πιο ώριμοι καρποί πέφτουν στη γλώσσα μου, από μόνοι τους όπως συμβαίνει κάποτε με λέξεις, με κάποιες ιδιότροπες λέξεις όπως strengths ή squinched, πολυγράμματες, μονοσύλλαβες μπουκιές, που τις μασώ, τις πιέζω, τις λιώνω καλά στη σιωπηλή, φοβισμένη, παγωμένη, μαύρη γλώσσα ενός πρωινού με βατόμουρα τέλη Σεπτέμβρη.

 πηγή:Mετάφραση: Γιώργος Βέης,. 
Περιοδικόν  Πλανόδιον, τχ. 15 (Δεκέμβριος 1991) 235-236.