πῶς οἱ μέρες μας
λιγοστεύουν
κοιταζόμαστε ἄπραγοι
ἕνας ἕνας ἢ
ὅλοι μαζὶ
λίγο πρὶν τὸ τέλος
καὶ μουρμουρίζουμε παράξενες
λέξεις
τίποτα δὲν θὰ μείνει ἀπὸ
ἐμᾶς στὶς λεωφόρους
ποὺ περπατήσαμε
Κύριε!
περάσαμε τὴ ζωή μας περιμένοντας
νὰ φύγει ὁ χειμώνας
λαχταρώντας ν’ ἀνέβουμε λίγο
ψηλότερα
ἀπομείναμε σκονισμένοι
στὶς πόλεις
τοὺς δρόμους καὶ
τὰ καταφύγιά μας
κοίτα μας
κοίτα μας
πῶς φεύγουμε σκυφτοὶ μὲ
ὑγρὰ μάτια
ἕνας ἕνας ἢ
ὅλοι μαζὶ
3 σχόλια:
Πάρα πολύ τρυφερό, ρε χαμένο!
Ποιος το έγραψε; Δώσε γρήγορα το όνομα του ποιητή, ΜΗΝ το κρύβεις. Θα θυμώσω, θα σε δαγκώσω και θα έχουμε ντράβαλααα!
;-(
μας το έστειλαν...
και δεν λέει!
Νίκος Σφαμένος,Περιμένοντας χελιδόνια το Δεκέμβρη
Δημοσίευση σχολίου