Στην αρχή, οποιαδήποτε αρχή.. θέλω να φτιάξω ένα όμορφο παραμύθι, ξέρω το λόγο, ξέρω τον σκοπό.. μετά.. ανακατεύοντας τα υλικά νιώθω πως είναι λίγα.. πιθανόν να είμαι ''λίγη'' κι εγώ.. τότε κρεμάω τα χέρια στο πλάι των φορεμένων ρούχων και νιώθω το ''αόριστο'' που μπορείς να το πεις και ''τίποτα'' να κάνει κατάληψη στο ίδιο μου το σώμα..
Στην πορεία, δε ζω ποτέ αυτό που έχω στο μυαλό μου.. ούτε κάτι άλλο ζω..
Ούτε θα έλεγα πως περιμένω κάτι..
Απλά χάνομαι..
με το φεγγαρι αγκαλια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου