Ας βάλουμε τους
άστεγους στα σπίτια μας, λέει ο Θεός ήδη από την εποχή του προφήτη
Ησαΐου...Το άκουσα στην εκκλησιά αυτές τις μέρες , μού έκανε εντύπωση
και το έψαξα λίγο ... Είμαστε κάτι βολεψάκηδες εμείς οι θρησκευάμενοι ,
επιλέγουμε τις εντολές τού Θεού κατά το δοκούν και σφυράμε αδιάφορα όταν
κάτι μάς ξεβολεύει....Ανθρώπινο είναι, δεν λέω ,αλλά βρε αδερφέ ,
εφόσον δεν τηρούμε τα βασικά , ας έχουμε τουλάχιστον χαμηλούς τόνους στα
κηρύγματα και τις υποδείξεις που κάνουμε προς τους «απέξω»...
κι ας εκμεταλλευθούμε την αδυναμία μας να τηρούμε τις ευαγγελικές εντολές ως αφορμή και αιτία ταπεινώσεως...
«Δώσωμεν πεινώσιν άρτον , και πτωχούς αστέγους εισαγάγωμεν εις οίκους , ίνα λάβωμεν παρά Χριστού τού Θεού, το μέγα έλεος»
(Στιχηρό του εσπερινού της Τετάτρης της Α΄Εβδομάδας των νηστειών )
«Πρέπει να κάνουμε το καλό και να παρέχουμε τη βοήθειά μας θεληματικά, πρόθυμα, καρδιακά, με σεβασμό και ανυπόκριτη αγάπη προς τους φτωχούς. Δεν πρέπει να μας κατέχει κανένα αίσθημα περιφρόνησης, αγανάκτησης ή οργής κι εκνευρισμού. «Έκαστος καθώς προαιρείται τη καρδία, μη εκ λύπης ή εξ ανάγκης· ιλαρόν γαρ δότην αγαπά ο Θεός» (Β' Κορ. θ' 7). «Διάθρυπτε πεινώντι τον άρτον σου και πτωχούς αστέγους εισάγε εις τον οίκον σου», λέει κι ο προφήτης Ησαΐας (κεφ. νη' 7).» Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης
«Χρή γάρ εύ ποιείν πάντας ανθρώπους , μη φιλοκρινούντα τούτον όστις η ή εκείνον , ο γάρ Κύριος φησί Παντί των αιτούντι σοι δίδου
Δήλον δε ως τω χρήζοντι κατά αλήθειαν, καν φίλος ή καν εχθρός, καν συγγενής καν αλλότριος , καν άγαμος καν γεγαμηκώς υπάρχη.
Εν πάση γαρ γραφή ο Κύριος περί των πενήτων παραινεί , λέγω δια μεν Ησαΐου, Διάθρυπτε πεινώντι τον άρτον σου και πτωχούς αστέγους εισάγαγε εις τον οίκον σου, εάν ίδης γυμνόν, περίβαλε , και από των οικείων τού σπέρματος σου ουχ υπερόψη.
Kαι δια τού Δανιήλ λέγει τω δυνάστη: Διό, βασιλεύ, η βουλή μου αρεσάτω σοι και τας αμαρτίας σου εν ελεημοσύναι λύτρωσαι και τας αδικίας σου εν οικτιρμοίς πενήτων . Και δια Σολομώνος φησίν: Ελεημοσύναις και πίστεσιν αποκαθαίρονται αμαρτίαι. Και δια τού Δαυίδ πάλιν λέγει Μακάριος ο συνιών επί πτωχόν και πένητα , εν ημέρα πονηρά ρύσεται αυτόν ο Κύριος. Και πάλι Εσκόρπισεν, έδωκε τοις πένησιν , η δικαιοσύνη αυτού μένει εις τον αιώνα. Και ο Σολομών φησί~ Ο ελεών πτωχόν Κυρίω δανείζει, κατά δε το δόμα αυτού ανταποδοθήσεται αυτώ. Και εξής: Ος φράσσει τα ώτα αυτού του μη εισακούσαι τού πενητος, και αυτός επικαλέσεται και ούκ έσται ο εισακούων αυτού.» (Διαταγαί τώ αγίων Αποστόλων διά Κλήμεντος, βιβλίον Γ΄)
κι ας εκμεταλλευθούμε την αδυναμία μας να τηρούμε τις ευαγγελικές εντολές ως αφορμή και αιτία ταπεινώσεως...
«Δώσωμεν πεινώσιν άρτον , και πτωχούς αστέγους εισαγάγωμεν εις οίκους , ίνα λάβωμεν παρά Χριστού τού Θεού, το μέγα έλεος»
(Στιχηρό του εσπερινού της Τετάτρης της Α΄Εβδομάδας των νηστειών )
«Πρέπει να κάνουμε το καλό και να παρέχουμε τη βοήθειά μας θεληματικά, πρόθυμα, καρδιακά, με σεβασμό και ανυπόκριτη αγάπη προς τους φτωχούς. Δεν πρέπει να μας κατέχει κανένα αίσθημα περιφρόνησης, αγανάκτησης ή οργής κι εκνευρισμού. «Έκαστος καθώς προαιρείται τη καρδία, μη εκ λύπης ή εξ ανάγκης· ιλαρόν γαρ δότην αγαπά ο Θεός» (Β' Κορ. θ' 7). «Διάθρυπτε πεινώντι τον άρτον σου και πτωχούς αστέγους εισάγε εις τον οίκον σου», λέει κι ο προφήτης Ησαΐας (κεφ. νη' 7).» Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης
«Χρή γάρ εύ ποιείν πάντας ανθρώπους , μη φιλοκρινούντα τούτον όστις η ή εκείνον , ο γάρ Κύριος φησί Παντί των αιτούντι σοι δίδου
Δήλον δε ως τω χρήζοντι κατά αλήθειαν, καν φίλος ή καν εχθρός, καν συγγενής καν αλλότριος , καν άγαμος καν γεγαμηκώς υπάρχη.
Εν πάση γαρ γραφή ο Κύριος περί των πενήτων παραινεί , λέγω δια μεν Ησαΐου, Διάθρυπτε πεινώντι τον άρτον σου και πτωχούς αστέγους εισάγαγε εις τον οίκον σου, εάν ίδης γυμνόν, περίβαλε , και από των οικείων τού σπέρματος σου ουχ υπερόψη.
Kαι δια τού Δανιήλ λέγει τω δυνάστη: Διό, βασιλεύ, η βουλή μου αρεσάτω σοι και τας αμαρτίας σου εν ελεημοσύναι λύτρωσαι και τας αδικίας σου εν οικτιρμοίς πενήτων . Και δια Σολομώνος φησίν: Ελεημοσύναις και πίστεσιν αποκαθαίρονται αμαρτίαι. Και δια τού Δαυίδ πάλιν λέγει Μακάριος ο συνιών επί πτωχόν και πένητα , εν ημέρα πονηρά ρύσεται αυτόν ο Κύριος. Και πάλι Εσκόρπισεν, έδωκε τοις πένησιν , η δικαιοσύνη αυτού μένει εις τον αιώνα. Και ο Σολομών φησί~ Ο ελεών πτωχόν Κυρίω δανείζει, κατά δε το δόμα αυτού ανταποδοθήσεται αυτώ. Και εξής: Ος φράσσει τα ώτα αυτού του μη εισακούσαι τού πενητος, και αυτός επικαλέσεται και ούκ έσται ο εισακούων αυτού.» (Διαταγαί τώ αγίων Αποστόλων διά Κλήμεντος, βιβλίον Γ΄)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου