Γαλάζια κρέμα θάλασσας, γεμάτη μπλε Ελλάδας,
στ’ ατέλειωτο αρμένισμα, στο βαλς του Γαλαξία
κι εσύ ξωκλήσι κάτασπρο, λουσμένο φως λιακάδας,
με μια γαλήνη άναρχη, σαν πλήρη απραξία,
στην πράξη (ό)μως ανέσπερη, μ’ Ουράνια παρουσία,
λευκό στολίδι λύτρωσης, μ’ Αθανασίας Ήλιο,
σε βελουδένιο πέλαγος, του Γένους πεμπτουσία,
στους γαλανούς ορίζοντες, όλων των μπλε Βασίλειο….
στ’ ατέλειωτο αρμένισμα, στο βαλς του Γαλαξία
κι εσύ ξωκλήσι κάτασπρο, λουσμένο φως λιακάδας,
με μια γαλήνη άναρχη, σαν πλήρη απραξία,
στην πράξη (ό)μως ανέσπερη, μ’ Ουράνια παρουσία,
λευκό στολίδι λύτρωσης, μ’ Αθανασίας Ήλιο,
σε βελουδένιο πέλαγος, του Γένους πεμπτουσία,
στους γαλανούς ορίζοντες, όλων των μπλε Βασίλειο….
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΛΤΕΖΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου