Οι άνθρωποι περιφέρονται στη χώρα βασανισμένοι
και πεινασμένοι`
λιμοκτονούν, αγανακτούν και
καταριούνται το βασιλιά και το θεό τους.
Στρέφονται προς τον ουρανό, μετά
κοιτάνε προς τη γη, αλλά κι εκεί βλέπουν μονάχα θλίψη και σκοτεινιά, σκληρή
καταπίεση και νύχτα δίχως μια στάλα φως.
Και να ξεφύγουν απ’ αυτήν δεν θα
μπορούν. [...]
Ακούω να φωνάζουν από τη Σηείρ:
«Φρουρέ,
πόσο η νύχτα θα κρατήσει;
Πότε θα τελειώσει;»
«Έρχεται το ξημέρωμα», αποκρίνεται ο
φρουρός, «αλλά είναι νύχτα ακόμα.
Αν θέλετε να ξαναρωτήσετε, ελάτε πάλι».
προφήτης Ησαϊας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου