«Συνέβη
να πατήσω μια μύγα χωρίς ανάγκη κι εκείνη η ταλαίπωρη έσερνε κατά γης
τα χυμένα εντόσθιά της και τρία μερόνυχτα έκλαιγα για την σκληρότητά μου
απέναντι στην κτίση και ως ώρα το θυμάμαι.
Άλλη φορά, στον εξώστη του καταστήματος εμφανίσθηκαν νυχτερίδες κι εγώ έριξα πάνω τους ζεστό νερό και πάλι πολλά δάκρυα έχυσα γι’ αυτό κι από τότε ποτέ δεν προσβάλλω την κτίση.
Μια άλλη φορά πήγαινα από το μοναστήρι προς το Παλαιό Ρωσικό και είδα στο δρόμο ένα κομματιασμένο φίδι και κάθε κομμάτι του σφάδαζε και λυπήθηκα όλη την κτίση και έκλαιγα πολύ μπροστά στον Θεό.
Το Πνεύμα του Θεού διδάσκει την ψυχή να αγαπά όλα όσα ζουν έτσι, ώστε και ένα πράσινο φύλλο του δέντρου δεν θέλει να κόψει ούτε να πατήσει ένα άνθος του αγρού. Έτσι το Άγιο Πνεύμα διδάσκει την αγάπη για όλα και η ψυχή συμπάσχει με κάθε ύπαρξη. Αγαπάει ακόμη και τους εχθρούς και λυπάται ακόμη και τα δαιμόνια, διότι ξέπεσαν από το αγαθό ...;
Υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι τρέφουν συμπάθεια προς τα ζώα, τα χαϊδεύουν και κουβεντιάζουν μαζί τους, εγκαταλείποντας την αγάπη του Θεού. Έτσι, εξαφανίζεται η αγάπη ανάμεσα στους αδελφούς, για την οποία πέθανε ο Χριστός μέσα σε μεγάλους πόνους. Είναι ασύνετη αυτή η συμπεριφορά. Στα ήμερα και τα άγρια ζώα δίνε τροφή και μην τα κακοποιείς. Αυτή είναι η ελεημοσύνη του ανθρώπου προς αυτά. Αλλά να προσκολλάται κανείς σε αυτά, να τα χαϊδεύει και να τους μιλάει είναι ανοησία της ψυχής».
Όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης
Άλλη φορά, στον εξώστη του καταστήματος εμφανίσθηκαν νυχτερίδες κι εγώ έριξα πάνω τους ζεστό νερό και πάλι πολλά δάκρυα έχυσα γι’ αυτό κι από τότε ποτέ δεν προσβάλλω την κτίση.
Μια άλλη φορά πήγαινα από το μοναστήρι προς το Παλαιό Ρωσικό και είδα στο δρόμο ένα κομματιασμένο φίδι και κάθε κομμάτι του σφάδαζε και λυπήθηκα όλη την κτίση και έκλαιγα πολύ μπροστά στον Θεό.
Το Πνεύμα του Θεού διδάσκει την ψυχή να αγαπά όλα όσα ζουν έτσι, ώστε και ένα πράσινο φύλλο του δέντρου δεν θέλει να κόψει ούτε να πατήσει ένα άνθος του αγρού. Έτσι το Άγιο Πνεύμα διδάσκει την αγάπη για όλα και η ψυχή συμπάσχει με κάθε ύπαρξη. Αγαπάει ακόμη και τους εχθρούς και λυπάται ακόμη και τα δαιμόνια, διότι ξέπεσαν από το αγαθό ...;
Υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι τρέφουν συμπάθεια προς τα ζώα, τα χαϊδεύουν και κουβεντιάζουν μαζί τους, εγκαταλείποντας την αγάπη του Θεού. Έτσι, εξαφανίζεται η αγάπη ανάμεσα στους αδελφούς, για την οποία πέθανε ο Χριστός μέσα σε μεγάλους πόνους. Είναι ασύνετη αυτή η συμπεριφορά. Στα ήμερα και τα άγρια ζώα δίνε τροφή και μην τα κακοποιείς. Αυτή είναι η ελεημοσύνη του ανθρώπου προς αυτά. Αλλά να προσκολλάται κανείς σε αυτά, να τα χαϊδεύει και να τους μιλάει είναι ανοησία της ψυχής».
Όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου